[Sherlock BBC][D] Zrozumieć Bacha

Fandom: Sherlock BBC
Autor: Tony. aka DallasEve
Beta: -
Paring: Brak, Bohater: Eurus Holmes
Gatunek: hurt/comfort
Ostrzeżenia: SPOILER DO TRZECIEGO ODCINKA CZWARTEGO SEZONU!!!
NA: Jaram się!!! Dwieście słów bez tytułu.



Strzaskane ściany mają ostre krawędzie, ostre krawędzie ranią ręce, poranione ręce brudzą krwią ściany, ściany są strzaskane. Koło się zamyka. Wniosek - trzeba się trzymać z dala od szkła.

Klęczę na środku pokoju, objęta ramionami. Trzęsę się z zimna w białej koszuli, która przecież powinna zapewnić mi wystarczająco ciepła. Dlaczego tego nie robi? Dlaczego zamarzam od środka?

Oplatają mnie słowa, które nic nie znaczą. Osaczają mnie myśli, które nie mają sensu. Jestem tylko ja i nieskończona pustka, i mam wrażenie, że z każdą chwilą zapadam się coraz głębiej w ciemną otchłań samej siebie.

Dźwięk, z początku nieśmiały, otula mnie niczym koc. Podnoszę głowę, a razem z nią unoszą się kawałki szkła i trafiają na swoje miejsca. Znów są całością. Wyciągam dłoń, chcąc dosięgnąć ściany, sprawdzić, czy na pewno wytrzyma, gdy uderzy w nią Wschodni Wiatr… Przerywam w pół ruchu. Rany na ręce zniknęły.

Wstaję i odwracam się, a muzyka nagle milknie. Spoglądam ci w oczy i widzę w nich odbicie samej siebie, tego, kim mogłam się stać. Jaka mogłam być.

Chyba czytasz mi w myślach. Chwytasz pewniej smyczek i rozpoczynasz koncert, pewny, że cała moja uwaga jest skupiona na tobie.

Zrozumiałeś cierpienie, strach, rozpacz i bezsilność...

Zrozumiałeś Bacha. Przeze mnie.

Przepraszam.

To mi się bardzo podoba, ładna łatka do kanonu, mogę się pod tym podpisać. I muszę przyznać, że cieszy mnie to skrzypcowe podobieństwo u nich. To porozumienie artystów. Coś co tylko wrażliwa dusza może dojrzeć. Nawet nie wiemy ile brakowało by Sherlock zajmował sąsiednią celę. Jak często geniusz Sherlocka i jego bunt przeciw zasadom spędzał Mycroftowi sen z powiek? Jest jak napisałaś. Sherlock jest tym, kim ona mogła być... ale nie była i nie będzie. Stworzono ją inaczej, nie wpisuje się w przyjęte normy. Być może urodziła się zbyt wcześnie... Wnuj się Tony!

Chociaż mam wieeele zastrzeżeń do ostatniej serii, a już zwłaszcza odcinka, wiedziałam, że znajdę tu coś interesującego. postacie typu Eurus po prostu tak mają. A ukazanie pozornego podobieństwa przy tak wielu różnicach da się wdzięcznie przedstawić w tekście. I właśnie. Dobór słów nie zawodzi mnie od samego początku (choć szczerze powiedziawszy słyszę je jako szept). Rzekłabym, że rozumienie wszystkiego nie zawsze jest wskazane i ba, najczęściej nikomu nie wychodzi na dobre, w jakiś sposób mamy tutaj to przedstawione. Nie sądzę tylko, by ktoś taki jak ona był w stanie powiedzieć te ostatnie słowa. Jakoś, hm, w to nie wierzę. Część jej jest skupiona na tej swojej inteligencji i w konsekwencji wyższości, że pozostaje zupełnie ślepa na wszystko inne, nawet jeśli jej podświadomość - być może - tej reszty poszukuje. Sherlockowi naprawdę jest daleko do tego stanu, udowadniał to wielokrotnie w poprzednich seriach, w relacji z Johnem, nawet Hudson. Daleko jej do brata, naprawdę. W ogóle mam wrażenie, że w tym sezonie wszystkim postaciom do niego daleko. Ale to temat na długie godziny. Nie zmienia to oczywiście faktu, iż gdyby życie potoczyło się dla Sherlocka inaczej, miałby szansę znaleźć się w tym samym miejscu.

Tony. napisał:

Podnoszę głowę, a razem z nią unoszą się kawałki szkła i trafiają na swoje miejsca.

To jest bardzo dobra linijka.

Powtórzę, jeśli nie zabrzmiało, podoba mi się klimat, dobór słów, pytania, ogólna bezsilność ukazana w tekście i ciemniejsze jego tony. Podobają mi się skrzypce, w ogóle sam pomysł takiego porozumiewania się skradł moje serce od razu, w końcu to muzyka, a muzyka może więcej i mówię to w pełni świadomie. Nie wiem, czy ten komentarz ma dla ciebie jakikolwiek sens, but oh well, czekam na więcej takich okruchów

Tekst jest ładny. Poetycki. Ma w sobie wiele smutku i cierpienia. Jak zwykle rozumiesz Sherlocka doskonale i pokazujesz nam go w bardzo kanoniczny sposób.

Ale nie rozumiesz Eurus.

Cytat :

Zrozumiałeś cierpienie, strach, rozpacz i bezsilność...

Zrozumiałeś Bacha. Przeze mnie.

Przepraszam.

- "Przeprasza."? "Przepraszam."?! To psychopatka. Tacy nie przepraszają, takim nie jest żal. Eurus nie jest żal, czemu miało by być? Wybacz, ale szlag mnie trafia. Jeśli jest coś, czego totalnie nienawidzę w odcinku trzecim czwartej serii, to to, że z robili na koniec z Eurus ofiarę. Nie, nie jest ofiarą. Jest oprawcą, jej ofiarami są Sherlock, Mycroft i John. Są ci ludzie, których zabiła. Ci, których zmanipulowała. I będę prowadzić wielką antyeurusową krucjatę, nienawidzę jej z całego serca.

Ten tekst byłby idealny bez tego "Przepraszam".

Całość mi się podoba, bo tekst jest naprawdę urzekający, ale jego ostatnie słowo budzi we mnie irracjonalną złość, zasłaniając cały jego wydźwięk.

To dosyć osobisty komentarz. Tak naprawdę, jedyne co musisz wiedzieć, że tekst jest piękny, smutny i pełen pustki.

Pozdrawiam i życzę weny.