[HP][mM] Randka marzeń (!)

#UrodzinyFantasmagorii


Autor: Salomanka
Tytuł: Randka marzeń
Beta:
Kanon: hahaha
Pairing: SS/GL, pre-snarry
Długość: mini-miniatura
Nota: To przez Myst!

Prompt:

Severus był pewny zwycięstwa.

Zdawał sobie oczywiście sprawę ze swych... niedoskonałości.
Z opinią człowieka nieprzystępnego i oschłego, prawdziwego postrachu Szkoły Magii i Czarodziejstwa, nie mógł liczyć na wysoką pozycję w tak zwanym towarzystwie. Był wredny, cyniczny i nieprzyzwoicie wręcz brzydki. Mimo tych wszystkich przeciwności był jednak przekonany, że osiągnie swój cel przed upływem roku. Miał swój plan, szereg forteli zbliżających go powoli do nagrody. Niepostrzeżenie zakradać się coraz bliżej i bliżej, szepnąć słówko tu, pojawić się tam, być zawsze w pobliżu, nie dając o sobie zapomnieć.

Zakład przegrał.

Z godnością stawił się przed swoją przeciwniczką i nie komentując jej kiepsko tłumionego chichotu, skłonił jej się i bez słowa protestu przyjął na siebie karę. W dniu, w którym podejmowali tę dziwaczną grę, kobieta obiecała mu, że, niezależnie od postępów Severusa, postara mu się dopomóc, i w tym Snape upatrywał teraz swojej szansy. Nie mrugnął nawet okiem, gdy wymieniła nazwisko mężczyzny, z którym miał się spotkać. Był zdeterminowany znieść wszystko, pokonać każdą przeszkodę, byle tylko dopiąć swego.

Ubrał się w specjalnie sprawioną elegancką szatę, postarał się o dobre miejsca w modnym lokalu, ani razu nie przerwał swemu rozmówcy. Na randce był taktowny, uprzejmy, kiwał głową i komplementował zalotne uśmiechy partnera, wypijając przy tym tylko jedną butelkę wina. Wytrzymał kwadrans. Później wstał, cokolwiek chwiejnie, i z satysfakcją rzucił na Lockharta zaklęcie zapomnienia.

Nie miał pojęcia, jakim cudem randka z tak zadufanym w sobie próżniakiem miała go przybliżyć do jego celu, ale karą była na pewno. Gilderoy był nieznośny, kapryśny i zaaferowany sobą bardziej nawet, niż kiedykolwiek przedtem. Nieznośna udręka nie opłaciła się, Lockhart nie byłby w stanie mu pomóc, zbyt zajęty samym sobą.

Łopocząc gniewnie szatą Snape skierował się ku najbliższemu miejscu do bezpiecznej aportacji, podejmując przy tym dwa postanowienia. Po pierwsze, podrzuci McGonagall do klasy kłębek z kocimiętką. Po drugie, dość podchodów, nieudolnych flirtów i ślizgońskich zalotów. Teleportuje się prosto do Pottera i wypunktuje mu, dlaczego tak świetnie by do siebie pasowali. Mógł się założyć, że to na pewno poskutkuje!


***

Zobaczywszy ten prompt Myst, miałam wielką nadzieję, że ktoś się go podejmie, ale nie spodziewałam się, że tak szybko!
Podoba mi się Twoja wizja, może mało rozbudowana, ale daje czytelnikowi dużo miejsca dla wyobraźni.
I to zakończenie, z wypunktowaniem Harry'emu dlaczego by do siebie pasowali xD Wreszcie wpadł na idealny pomysł. W końcu Harry nie grzeszy rozumem, do niego trzeba prosto i konkretnie
Pozdrawiam i życzę weny

Omg, hahaha Salomanka, chylę przed tobą czoła. Nie sądziłam, że mój pomysł zostanie tak szybko zrealizowany! Świetnie mi się czytało tę mini miniaturkę, chociaż nie odmówiłabym, jakby tekst był nieco dłuższy. Natomiast szybkość wykonania: 11/10

Ja się dziwię, jak Severus był w stanie wytrzymać z Lockhartem o samym winie. Tam musiało być coś mocniejszego! Ale jak widać, dla Harry'ego jest w stanie wycierpień wszystko!

Bardzo się cieszę, że mój prompt cię zainspirował! Wenuj dalej,
Myst

Aw! Dobre!

Saaal, to znowu Tyyy i znowu ja pod Twoim tekstem! A co, wykorzystam Cię już do końca ;D A przy następnej akcji, dorwę się do innych Twoich tekstów. No, albo bez akcji, bo czemu nie
Początkowo rozkminiałam, co to za GL. jak pre-snarry i jaka lasia go na kogoś napuszczała I czemu w ogóle randka, randka to brzydkie slowo jak nie wiem. Albo to tylko moja głowa. Ale randka... jak dzieci w podstawówce Podobała mi się butelka wina, no tylko jedna butelka. W kwadrans
Hah jeśli o kocimiętkę chodzi - polecam walerianę, moje koty olewają kocimiętkę kompletnie, a waleriana robi furorę

I totalnie podoba mi się Sev, który postanawia przedstawić Harry'emu, dlaczego do siebie pasują. To trochę brzmi jak biznesplan
Super!
Weny, Sal!

Oooo xD Tak, lubię takie Co prawda zdecydowanie bardziej widziałabym w tej roli Pottera - który idzie śladami Severusa, aż w końcu stwierdza, że kij tam wszystko - on idzie, już, teraz, zaraz. Z drugiej strony nieco odświeżające jest to, że Severus na coś podobnego mógł wpaść pod wpływem butelki wina i randką z Lockhartem. No bo, na litość Merlina, ten facet jest tragiczny. Każdego by naszło na jakieś drastyczne kroki po czymś takim. Może właśnie dlatego Minerwa (bo rozumiem, że to z nią się założył) go do tego zmusiła? Żeby nabrał trochę, bo ja wiem, odwagi cywilnej?

Fajne, proste, przyjemne. Takie Tony lubią najbardziej. Dzięki!

Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.

Ten tekst to miód na moje zbolałe serce. Uwielbiam stanowczego Seva który wprost mówi, co czuje, bo ogólnie jest dosyć mało takich tekstów a to w sumie jest nie fajne, no bo czemu ich jest tak mało? I co za okropna rada Minevry, że niby ten tęczowy kanarek miałby jakkolwiek pomóc w zdobyciu Harrego, przecież Złoty Chłopiec go nie cierpiał! Także ten: Go, go, gooo Severusie!
Weny, Alexa