~.Imaginarium.~
Czy chcesz zareagować na tę wiadomość? Zarejestruj się na forum za pomocą kilku kliknięć lub zaloguj się, aby kontynuować.



 
IndeksLatest imagesRejestracjaSzukajZaloguj

 

 [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]

Go down 
4 posters
AutorWiadomość
myk-myk
Stenograf
Stenograf
myk-myk


Female Wiek : 32
Liczba postów : 67
Rejestracja : 16/01/2015

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Empty
PisanieTemat: [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]   [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] EmptyCzw 05 Lut 2015, 22:12

Fandom: Sherlock BBC
Autor: myk-myk
Beta: brak
Pairing: johnlock
Gatunek: romans
Ostrzeżenia: uni!lock

Sequel do Chcę być Kopciuszkiem

Tworzenie więzów


John Watson myślał, że zna Londyn. Tutaj się przecież urodził i wychował. Wiedział, jak poruszać się metrem, dość dobrze znał nawet rozkłady jazdy niektórych autobusów. Bez problemu wskazywał turystom drogę do Miejsc Które Należy Zobaczyć. Znał kilka knajpek z dobrym jedzeniem i parę pubów z całkiem niedrogim piwem. Na spacery chodził do Regents Park, na zakupy do supermarketów, a na filmy do kina, znajdującego się w centrum handlowym niedaleko jego domu. Wydawało mu się, że taka wiedza zupełnie mu wystarczy i był z niej zadowolony. Wszystko zmieniło się, kiedy w jego życiu pojawił się Sherlock Holmes.

I nie chodziło nawet o to, że Sherlock znał na pamięć całą cholerną mapę Londynu. Chociaż trzeba przyznać, że było to imponujące. O wiele ciekawsze było to, co Sherlock mu pokazał – miejsca, o których istnieniu John nie miał najmniejszego pojęcia. Przyglądali się kamienicom, które, mimo że lata świetności miały już dawno za sobą, wciąż zachwycały swoją architekturą. Pili herbatę w kawiarenkach schowanych z dala od głównych ulic i ich zgiełku. Oglądali czarno-białe filmy w małym kinie, w którym czas zatrzymał się dawno temu. Odpoczywali w cieniu drzew nad Tamizą, gdzie spędzali godziny na rozmowach i wpatrywaniu się w niebo. Kupowali książki w antykwariatach, które pachniały przeszłością. Sherlock pokazał mu miejsca, w których wiecznie żywy Londyn na chwilę zamierał.

John czuł się jak turysta we własnym mieście, ale zupełnie mu to nie przeszkadzało. Miał nadzieję, że jeszcze długo (zawsze) będzie mógł je zwiedzać z Sherlockiem jako przewodnikiem.



***

Kiedy po ich pierwszym spotkaniu, tuż po balu maturalnym, John zaproponował kolejne, tak naprawdę nie miał żadnego konkretnego planu, w jakim kierunku rozwinąć tę nową znajomość. Wiedział jedynie, że wręcz nieprzyzwoicie cieszy się z tego, że Molly Hooper nie jest dziewczyną Sherlocka.

Początkowo chciał go jedynie poznać, zaprzyjaźnić się. Chłopak zafascynował go swoją sztuką dedukcji oraz, nie ma się co oszukiwać, wyglądem. John odpędzał od siebie niesforne myśli, które do tej pory miewał jedynie o dziewczętach. Kiedy jednak po raz kolejny w ciągu jednego tygodnia musiał zmieniać prześcieradła po dość, ach, interesujących snach z Sherlockiem w roli głównej, stwierdził, że należy działać. I to szybko.

Szybko oznaczało w tym przypadku dwa tygodnie. Po kolejnych spacerach, godzinach rozmów oraz niezliczonych filiżankach herbaty, John postanowił w końcu postawić wszystko na jedną kartę. Zupełnie jednak nie wiedział, jak ma się do tego właściwie zabrać. Powiedzenie „Hej, Sherlock, odkąd się poznaliśmy, jesteś gwiazdą moich bardzo erotycznych snów” raczej nie wchodziło w grę. Zadanie pytania „Będziesz ze mną chodzić?” wydawało mu się zbyt dziecinne. (John wyobraził sobie zdziwienie Sherlocka i jego natychmiastową odpowiedź – „Ależ John, przecież my już ze sobą chodzimy: na spacery, do kina, na herbatę. Nadążaj, proszę.”) Dlatego też ostatecznie John zrobił to, co od zawsze wychodziło mu najlepiej: zadziałał.

Sherlock siedział na trawie z wyprostowanymi nogami, plecami opierał się o drzewo. Oczy miał zamknięte. Otworzył je, kiedy poczuł przy sobie obecność Johna, który stał nad nim i przyglądał mu się z zainteresowaniem. Po chwili John siedział na nim okrakiem, wplatał palce w jego włosy i wyszeptał:
- A teraz mam zamiar cię pocałować.

Powietrze było ciężkie i nagrzane od słońca, pachniało świeżo skoszoną trawą, Tamizą i Sherlockiem – absurdalnie drogimi perfumami, papierosami, lawendowym proszkiem do prania i potem.

Sherlock całował tak, jak robił inne rzeczy, które zasługiwały na jego uwagę – z całym zaangażowaniem, na jakie tylko było go stać.

I kiedy w końcu John z trudem odsunął się od niego (Sherlock miał rację, oddychanie jest nudne, nudne i frustrujące, kiedy trzeba przerwać taki pocałunek), wiedział, że nie musi nic mówić, nie musi zadawać głupich pytań, nie musi się o nic upewniać, bo Sherlock był jego (już od dawna był, ale John, jak zawsze, nie nadążał).



***

John skłamałby, gdyby powiedział, że nie obawiał się tego, jak inni ludzie zareagują na to, że jest z Sherlockiem. Zaczął oczywiście od swoich rodziców i powiedział im o swoim chłopaku podczas niedzielnego obiadu.
- Sherlock, mówisz? A czy to nie jest przypadkiem imię dla dziewczyny? – zapytał ojciec, przez co rozładował nieco nerwową atmosferę.
- Musisz nam go w końcu przedstawić, kochanie – powiedziała natomiast matka. John obiecał jej, że wkrótce to zrobi.

Harry dowiedziała się kilka dni później, kiedy spotkali się na lunchu. Jego starsza siostra nie wyglądała na zaskoczoną.
- Widzisz, babcia jednak miała rację, zaraziłam cię homoseksualizmem! – zaśmiała się.
- Założę się, że powie tak podczas świąt. Zobaczysz. Już nie mogę się doczekać.
- Jeśli ten chłopak zawsze będzie sprawiał, że będziesz się tak uśmiechał, to jestem gotowa przeżyć narzekanie naszej kochanej babci i z dumą przyznam, że to wszystko moja wina – powiedziała Harry.

Niestety nie wszyscy byli tak wyrozumiali jak jego najbliższa rodzina. Grono znajomych Johna wyraźnie się przerzedziło. Niektórzy uważali, że „to, co robi” jest chorym wynaturzeniem, zdaniem innych John przechodził przez nieco opóźnioną fazę eksperymentowania. Kilka osób sądziło, że Watson od zawsze wolał chłopców, a wszystkie jego związki z dziewczynami były tylko przykrywką.

Na szczęście John miał również prawdziwych przyjaciół, którzy potrafili cieszyć się jego szczęściem.



***

Na przełomie lipca i sierpnia Sherlock wyjechał na wakacje ze swoją rodziną. John jeszcze nigdy w życiu za nikim tak nie tęsknił. Fakt ten niesamowicie go przeraził. W przeciągu ich niespełna dwumiesięcznej znajomości (i co istotniejsze – dwutygodniowego związku) zdążył się uzależnić od stałej obecności Sherlocka, od jego niespodziewanych telefonów w środku nocy, od spontanicznych spotkań, od dotyku, pocałunków, głosu, od wszystkiego.

Dopiero później dotarło do niego, że to wcale nie było uzależnienie, tylko zakochanie.



***

Sherlock wrócił do niego, stęskniony i pachnący Prowansją. Nie wypuszczał Johna z objęć, całował go i opowiadał o miejscach, w których był, o ludziach, których dedukował (na szczęście nie na głos!), o dziesięciu nowych sposobach na zirytowanie Mycrofta.
- Następnym razem zabiorę cię ze sobą, bez ciebie to był najgorszy tydzień w moim życiu.
- Ja też za tobą tęskniłem – odpowiedział John, dla którego tych siedem dni również było koszmarem. Po chwili Sherlock znowu go całował i John natychmiast zapomniał o tych okropnych chwilach bez niego.

***

Od powrotu Sherlocka z wakacji, John zastanawiał się, czy powiedzieć mu o swoich nowoodkrytych uczuciach. W żadnych z jego poprzednich związków nie padły słowa o miłości. John bywał zafascynowany, oczarowany, zauroczony, ale nigdy zakochany. Obawiał się, że to jeszcze za wcześnie na to, by poruszać ten temat z Sherlockiem, więc milczał.

W ciągu następnych kilku tygodni nadarzyło się przynajmniej kilka okazji, przy których John mógłby w końcu zdobyć się na odwagę i powiedzieć te dwa słowa. Nigdy jednak tego nie zrobił. Za każdym razem tego żałował.



***

Zwlekał ze swoim wyznaniem tak długo, aż w końcu Sherlock go ubiegł.
Ten dzień był dla Johna po prostu okropny: zaspał i spóźnił się na zajęcia, pokłócił się jednym ze znajomych, który wciąż nie mógł się pogodzić z tym, że John ma chłopaka, kiedy tylko wyszedł z uczelni zaczęło padać, a on zapomniał parasolki, autobus uciekł mu sprzed nosa, a następny był przepełniony. Tak więc kiedy w końcu dotarł na umówione spotkanie z Sherlockiem był zły, przemoczony i głodny.

Sherlock przywitał go w drzwiach swojego domu z radosnym uśmiechem, który nie zszedł z jego twarzy nawet wtedy, kiedy zobaczył posępną minę Johna.
- Chodź, znajdziemy ci jakieś suche ciuchy. Przebierzesz się, a ja w tym czasie zrobię herbatę.

Kiedy kilkanaście minut później John schodził do kuchni przebrany w bardzo niepasujące, ale przynajmniej suche rzeczy Sherlocka, chłopak miał już przygotowaną herbatę oraz kanapki.
- Pomyślałem, że pewnie jesteś głodny – powiedział Sherlock.
- Nawet nie wyobrażasz sobie jak bardzo. Dziękuję.
Jedli w milczeniu, które w końcu przerwał Sherlock.
- Kocham cię, wiesz.

John przez chwilę nic nie mówił, aż w końcu wydukał:
- Ty, mnie, ty, kochasz, tak?
- Oczywiście, że tak. – Sherlock uśmiechnął się do niego tak, jak zawsze to robił, kiedy wyjaśniał mu coś tak boleśnie oczywistego.
- Och, tak. Kochasz mnie. Tak. Ja ciebie też. Kocham cię.

I okazało się, że powiedzenie tych słów wcale nie było takie trudne.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Tumblr_m8egv2Diwe1ruk00yo1_500
No, we didn't date.
Technically he wasn't an ex-boyfriend.
But he was an ex-something, an ex-maybe.
An ex-almost.
Powrót do góry Go down
http://www.myk-myk-myk.tumblr.com
Myst
Team Heroes
Team Heroes
Myst


Female Wiek : 31
Liczba postów : 600
Rejestracja : 21/12/2014

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Empty
PisanieTemat: Re: [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]   [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] EmptyNie 08 Mar 2015, 17:10

Naprawdę jestem w raju, czytając twoje teksty, moja droga!

Uwielbiam klimat pierwszego akapitu. John widzi Londyn jak większość jego mieszkańców: istotne miejsca, najbliższa okolica z niezbędnymi dla własnych potrzeb punktami. Wszystko się zmienia, kiedy to Sherlock zaczyna oprowadzać Watsona po mieście. To, jakie miejsca – tętniące jakąś tajemnicą i magią – pokazuje mu Holmes sprawia, że mamy okazję oglądać świat oczami geniusza, bo właśnie w taki sposób Sherlock postrzega Londyn, a jest to coś niesamowicie pociągającego, a zarazem tak różnego od widzenia typowego człowieka. Holmes  znów dostrzega to, co umyka zwykłym postronnym i to jest chyba najbardziej niesamowite, i jedyne co mogę jeszcze dodać, to jedno długie: awwww.

John jest wręcz rozkoszny w swojej niepewności, na szczęście potrafi też działać i zdecydowanie jego działania przynoszą jak najlepszy skutek. Również nie wyobrażam sobie Johna pytającego Sherlocka o chodzenie, to byłoby naprawdę absurdalne, a znając Sherlocka, ten naprawdę nie zdawałby sobie sprawy, co miał John na myśli (lub udawał, że nie wie, co w sumie na jedno wychodzi).

Chyba najpiękniejsze wyznania miłości są wówczas, gdy wypowiada się je właśnie w takich zwykłych sytuacjach i naprawdę Sherlock nie mógł trafić na lepszy czas, nie kiedy jeszcze chwilę temu czynami udowadniał swoją zażyłość (troska o Johna, robienie herbaty...).

Cudowna miniaturka, wenuj! M.

PS. Ten fragmeny rozbroił mnie całkowicie:
myk-myk napisał:
Sherlock miał rację, oddychanie jest nudne, nudne i frustrujące, kiedy trzeba przerwać taki pocałunek
Oddychanie a fe! Very Happy

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] MJVczC6

To grant another chance means to give opportunity to correct past mistakes.

[HP][NZ] Jak przestać, jak zacząć [PW/CC][6/8]
Aktualizacja: 24.12.2020
[BnHA][NZ] Niebo pełne słońca [IM/TS][4/?]
Aktualizacja: 24.12.2020

— Moje wszystkie teksty —

Powrót do góry Go down
http://motylebezskrzydel.blogspot.com/
Havoc
Skryba
Skryba
Havoc


Female Liczba postów : 36
Rejestracja : 24/11/2015

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Empty
PisanieTemat: Re: [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]   [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] EmptyNie 19 Cze 2016, 22:28

Bardzo ładny pierwszy akapit. Mam totalnie odmienne wrażenia niż po pierwszej części. Tamtą chciałam rzucić, bo wręcz nienawidzę motywu szkolnego balu (studniówka to była najgorsza impreza mojego życia), a tu wręcz przeciwnie - zaciekawiłaś mnie na tyle, że z przyjemnością zagłębiłam się w lekturę.

Dalej było bardzo fluffiaście, ale nie na tyle, by się zasłodzić (albo po prostu fik jest na to za krótki Very Happy).

Mój ulubiony fragment:
Cytat :
Zadanie pytania „Będziesz ze mną chodzić?” wydawało mu się zbyt dziecinne. (John wyobraził sobie zdziwienie Sherlocka i jego natychmiastową odpowiedź – „Ależ John, przecież my już ze sobą chodzimy: na spacery, do kina, na herbatę. Nadążaj, proszę.”)

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Tumblr_n6hrqs0Mtp1t7eg8go1_500
Powrót do góry Go down
Salomanka
Team Villains
Team Villains
Salomanka


Female Wiek : 32
Skąd : Kołobrzeg
Liczba postów : 746
Rejestracja : 17/01/2015

[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Empty
PisanieTemat: Re: [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]   [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] EmptyNie 10 Sty 2021, 16:26

Dwie pierwsze części tekstu są genialne, reszta - leci na łeb na szyję.

Początek zachwyca, dosłownie mam ochotę pójść na spacer po Londynie, najpierw jak byle turystka, z papierową mapą w jednej łapie i starym aparatem w drugiej, a potem znowu, lawirować bocznymi uliczkami i oddychać miastem. [Smog, khe khe, nagle magicznie nie istnieje].
Ten fragment świetnie pokazuje to, co i tak już wypunktowały w swoich komentarzach moje poprzedniczki - znakomicie oddaje charaktery postaci i jest po prostu świetnie napisany, prosto, ale zachwycająco.

Fragment drugi urzeka mnie tą klamrą - John wstydzi się wyrwać z czymś głupim, żeby nie oberwać po głowie za przegapienie oczywistości, a na koniec dokładnie tak się dzieje, bo, oczywiście, to, czego tak się bał, nieomal mu umknęło Very Happy Świetne, wspaniale przedstawione.

Później jednak śmigasz z akcją; jedno lub dwa zdania więcej wyrównałoby trochę ten tekst, bo teraz mam przykre wrażenie, że John zakochał się w Sherlocku "na zabój" i ich wiek ostro daje o sobie znać. Wiem, że to dzieciaki, wieeeeem, ale obu cechowała zawsze taka dojrzałość, wewnętrzna mądrość, a ty podkreślasz naiwność Watsona do granic będących poza moim zasięgiem. Jest zbyt słodki jak na moje nerwy xD Również scena z mówieniem "kocham cię" do mnie nie trafia, ale może dlatego, że mnie ominęła faza nastoletnich związków, bo nigdy nie byłam nimi zainteresowana, i nie wiem, jakie są zasady w takich układach. Kiedy wypada powiedzieć, kiedy można, kiedy trzeba - nie mam pojęcia xD Dlatego też dylematy Watsona są mi kompletnie obce. Jako niepoprawna fanka Johnlocka uważam jednak, że, chociaż stać ich na więcej wobec siebie nawzajem, i tak zachwycam się tym, że tak szybko uporali się z emocjonalnymi nonsensami i wszystko jest cudownie jasne xD

Ten tekst jest dość nierówny, ale stanowi dobre przejście między bardzo obiecującą częścią pierwszą, a następującą po nim kontynuacją, którą zamierzam zaraz skomentować xD Dzięki, że powyższe powstało, umiliło mi wczorajszy wieczór, gdzieś tak koło trzeciej nad ranem xD
S.
Powrót do góry Go down
Sponsored content





[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Empty
PisanieTemat: Re: [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]   [Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH] Empty

Powrót do góry Go down
 
[Sherlock BBC][M] Tworzenie więzów [JW/SH]
Powrót do góry 
Strona 1 z 1
 Similar topics
-
» [Sherlock BBC][T][Z] 365 dni z Mystrade [GL/MH][365/365]
» [Sherlock BBC][mM] Nieproporcjonalny [SH/JW]
» [Sherlock BBC][M] Słownik [JW/SH]
» [Sherlock BBC][T][M] Ból głowy [MH/GL]
» [Sherlock BBC][D] Pękając [SH/JW]

Permissions in this forum:Nie możesz odpowiadać w tematach
~.Imaginarium.~ :: FANFICTION :: Serial & Film & Adaptacje :: Slash :: +12-
Skocz do: