[MLP][D] Księżniczka

Fandom:My Little Pony: Friendship is Magic
Autor: Alexandrine
Beta i rady: Saraknya i Fantasmagoria
Paring: w domyśle Twilight Sparkle/Celestia
Gatunek: Eee...
Ostrzeżenia: Tekst był moim debiutem literackim ; )





Twilight zawsze wielbiła swoją mentorkę. Celestia była wzorem wszystkiego.


Była piękna. Kto zaprzeczyłby tym słowom, widząc jej grzywę?

Była mądra. W końcu władała królestwem przez tyle lat.

Była czarująca. Nikt nie wątpił w jej maniery, przecież zasiadała na tronie.

Była rozważna. Ani razu nie zdarzył się moment, w którym nie wiedziałaby co robić.

Była szlachetna. Nigdy nie zostawiła żadnego kuca samemu sobie.

Była opiekuńcza. Zawsze traktowała swoją uczennicę z wielkim uczuciem.


Więc gdy pewnego dnia Księżniczki nie można było określić słowem „była”, a „zaginęła”, Twilight nie przejęła się utratą mentorki.
Gdy wokół panowało ogólne poruszenie, ona zwyczajnie zeszła do piwnicy, by tam podziwiać jej piękno.

Genialne <3 choć troszkę creepy.
Nie przepadam ani za yuri, ani za kucykami Pony. Nie wiem co mnie podkusiło, żeby tu zajrzeć, ale zaciekawiłaś nie na tyle, żebym tu została i sięgnęła po twoje inne teksty :3

Creepy to chyba najlepsze określenie. Zrobiłaś z Twilight psychopatyczną fankę, uczennicę, która ma wręcz obsesję na punkcie swojej mentorki. Obsesję tak wielką, że zamyka uosobienie swojego ideału z dala od zewnętrznego świata, by móc w samotności napawać się jej pięknem - zarówno tym czysto fizycznym, jak i wewnętrznym, duchowym.
Zastanawia mnie tylko, jak długo Celestia pozostanie nieodnaleziona. W końcu jest królową, ktoś w końcu wpadnie na jakiś trop, pomysł, lub ze zwykłej ciekawości i chęci odnalezienia władczyni przeszuka wszystkie możliwe miejsca. I co wtedy? Celestia ucieszy się z uwolnienia? Czy może raczej wpadnie w syndrom sztokholmski, w którym mimo zamknięcia odwzajemni uczucie T. i będzie bronić ją do upadłego własną grzywą i kopytami? W sumie jestem ciekawa...
Niby tylko drabble, nic odkrywczego, ale chyba potrzebowałam właśnie takiego maleństwa na moje aktualne nerwy. W końcu jeśli z własnej woli wlewam w siebie piwo (i co, że Radler?), to nie może być ze mną tak zupełnie okay, więc muszę się schować między tekstami.

Dzięki za to, że pozwoliłaś mi się na chwilę oderwać od myślenia. Weny życzę,
F.

O matko, ten tekst jest straszny.

Kanonu nie znam, zaszłam tu przez przypadek, pomyślałam, że może coś z femslashu...

Ładnie trafiłam. Tekst mi się podoba, choć lekki dreszczyk przebiegł mi po plecach, gdy przeczytałam ostatnie zdanie. Nie wiem, czy nie lepiej by było gdyby Twilight też zaczęła panikować, żeby nie ściągać na siebie podejrzeń.

Pozdrawiam i życzę weny.

Komentarz sponsoruje:



Mniej więcej taka jest moja reakcja, gdy ponownie czytam ten tekst:




Od poprzedniej lektury zmieniło się tyle, że znam już mniej więcej bohaterki, plus minus ogarniam podstawowe kucyki, ba, mam nawet swojego ulubionego. Zawsze lubiłam, gdy postaci z kreskówek odmienia się w ten sposób. I tutaj więc mi się to podobało i nic się nie zmieniło, nadal się podoba
W.

Mesa bardzo lubi jumpscare oraz grozę wszelaką, najlepiej właśnie gdy podaje się z zaskoczenia, a tutaj zadziałało to wręcz koncertowo. Nie trzeba nawet znać fandomu (a nie nam go zupełnie), by odczuwać frajdę z tego drobiazgu.

Pac


EDIT:

Ha, kucyki...
Nie lubię Twilight. Naprawdę bardzo, bardzo jej nie lubię.
Ale jej oddanie Celestii jest tak oczywiste, że na koniec serialu wierni fani zasługiwali na jakiś miły drobiazg w postaci ostatniej wspólnej scenki. Sparkle nie musi mieć obu sióstr, wystarczyłaby jej ta jedna, dawna mentorka, cudowna, wspaniała władczyni Equsetrii. Luna i tak króluje w snach... Nawiązanie do Celestii po prostu się ludziom należało
"Tłajli" świetnie pasuje na taką psychopatkę, co zgarnia dla siebie cokolwiek zechce. A skoro chciała jej, przyjaciółki i powierniczki, to w pełni na nią zasługiwała, to przeciez jasne.
Tekst jest ze wszech miar poprawny - gdyby zrobić z niego miniaturkę, mógłby się rozjechać, rozmyć, ale nigdy nie spisany byłby zwyczajnie zmarnowany. Jest dobrze tak, jak jest.

Nie widziałam zbyt wielu odcinków MLP, ale jestem prawie pewna, że Twilight wcale nie była "mroczną" postacią... Tak, sprawdziłam w sieci - nie była. Toteż pokazanie jej w taki sposób jest... interesujące. Podoba mi się . Poza tym, ten paring po prostu do mnie przemawia. Wystarczy, że wiem, iż TS była uczennicą Celestii i już mi wszystko gra!
Zgrabne drabble, z nieoczywistym końcem - ładnie ci wyszło. Rozbudziłaś moją ciekawość - czy ktoś kiedyś przyłapie Twilight i odnajdzie księżniczkę? Czy księżniczka sama się uwolni? A może Celestia poszła z własnej woli? Tyle pytań, tak mało odpowiedzi!

Weny!
JokerFox.