[HP][D] Trzynastego stycznia [SS/RAB]

Fandom: Harry Potter
Autor: Fantasmagoria.
Beta: anga971
Pairing: SS/RAB
Gatunek: Angst, Romans?
Ostrzeżenia:

Spoiler:

N/A*: Dedykowane angusi w formie takiego lekko spóźnionego prezentu. Ku chwale tego pairingu!




Gdy Czarny Pan wezwał go do siebie nocą trzynastego stycznia tysiąc dziewięćset siedemdziesiątego dziewiątego roku, Severus nawet nie przypuszczał, iż zachwieje ona jego dotychczasowym życiem. Nie wiedział, że dokona wtedy jednego z najgorszych wyborów, jakie kiedykolwiek popełnił. Nie pomyślał, iż przyjmując zlecenie Lorda na uwarzenie eliksiru, zwanego potocznie Zieloną Wróżką, wyda jednocześnie wyrok na swoje szczęście.

Także Regulus, który obserwował go przy pracy nad rzeczonym eliksirem, uznał trzynastego stycznia za nudny dzień i równie nieciekawą noc. Próbował nawet to zmienić, jednakże Snape wygonił młodszego chłopaka z laboratorium, gdy ręce i usta Blacka zaczęły zbytnio go rozpraszać. Nie był świadomy tego, iż będą to ostatnie chwile, które spędzą razem.

Dokładnie dwa miesiące później odbył się pogrzeb Regulusa Arcturusa Blacka. Nikt nie wiedział, co się tak naprawdę stało, gdy jedenastego marca Stworek przybył na Grimmauld Place z ciałem swego Pana. Jedynie Severus Snape, stojąc nad trumną swojego kochanka, wyszeptał krótkie: Wybacz mi.

Czy to musi być aż tak smutne? Bo no naprawdę... Pierwszy tekst z tym pairingiem, który czytam i już jest tak strasznie ponuro. (Ostatnio poznałam wiele pairingów).

Ale te kilka słów coś we mnie poruszyło. Ostatnio mam manie pisanie smutnych tekstów i doceniam, jeśli ktoś potrafi napisać coś poruszającego. A tobie się udało.
Niby chwila szczęścia, odesłanie kochanka, bo zbyt bardzo go rozprasza... a potem nagły kontrast z konsekwencjami.

Cytat :

Jedynie Severus Snape, stojąc nad trumną swojego kochanka, wyszeptał krótkie: Wybacz mi.

To zdanie jest chyba najlepszym podsumowaniem. Prośba o wybaczenie, mimo iż nie wiedział, że jego czyny doprowadzą do śmierci ukochanego... W końcu nie była to jego wina.

Masz więcej tekstów z tą parą? Chętnie poczytam.
Croy

Pierwszy raz spotkałam się z tym paringiem i jak na fast build jest całkiem dobry. Końcówka świetna, nawet jeśli w połowie jest się pewnym zakończenia. Z chęcią przeczytałabym dłuższą wersje tego fanficu i jak to się stało, że Severus i Regulus są razem, czy obaj czuli do siebie to samo i jak wyglądała ich relacja na co dzień.
I jestem też ciekawa czy jeśli to był prezent urodzinowy, to czy tytuł wskazuje na datę urodzin, czy może "trzynastego" miało podkreślić pechowość tego dnia dla bohaterów?

Wyprałam się. Wyprałam się z emocji przy tym. Stłumiłaś we mnie absolutnie wszystko, zapakowałaś do sejfu i włożyłaś klucz do trumny Regulusa. Albo do jego medalionu - tworząc horkruks z recyklingu. Dzięki, chyba tego potrzebuję dzisiaj. Tak, na pewno nawet.

Zielona wróżka - eliksir, który jest wielką niewiadomą. W sumie jest i nie jest chyba, bo mam podejrzenie... Czasami chciałabym Cię poprosić o kubek tego pięknie wyglądającego płynu, w końcu jesteś moim Mistrzem Eliksirów, prawda? Tylko, że wtedy przeprosiny Snape'a nie będą miały w Twoim przypadku racji bytu. A to właśnie te przeprosiny były tym, co wysłało mój prywatny huragan na Madagaskar.

Ostatecznie - potrafisz w stu słowach napisać tyle, żeby mi w głowie wszystkie myśli poukładać, a później rozkopać na nową, w zupełnie inną papkę. Czy ja Ci mówiłam, że czasami Cię podziwiam? Nie, nie tylko za ten tekst, który nie jest ostatecznie wybitny obiektywnie, ale dla mnie, dzisiaj, jest szczytem wybitności.

Smutne, bardzo smutne.
Jak Severus był w stanie dalej żyć mając świadomość, iż zabił swoją miłość? Czy wiedza ta powoli wyniszczała go, by u kresu sił przyczynić się do targnięcia się na swoje życie?
Gdyby wiedzieli, że to jeden z ich ostatnich wieczorów pewnie inaczej by go spędzili -aż przychodzi do głowy tekst: "Śpiesz sie kochać ludzi, tak szybko odchodzą" .
W tym opowiadaniu jest idealnie ukazana kwintesencja ów powiedzenia.

Och... Krótkie a takie wpływające na człowieka Biedny Severus Aż zabolało jak czytałam ostatni akapit

Kolejny z tekstów, które czytałem ostatnio w pracy, a komentuje dopiero teraz...
Muszę się przekonać do formy [D] chociaż jest ciężko. Chyba jestem klasykiem i potrzebuje wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Tego typu opowiadania są dla mnie ciężkie do ocenienia, bo wszystko dzieje się szybko i ciężko przekazać w tak krótkiej formie odpowiednie treści, a przy okazji sprawić by czytelnik poczuł te emocje. Pomimo, że nie jestem wielkim fanem... "zielonych" (ujmijmy to w ten sposób ), to muszę przyznać, że ten tekst jest... bardzo dobry. Udało Ci się w kilku słowach przekazać to co kluczowe, a zarazem pobudzić w czytelniku emocje. Wręcz widziałem jak Severus stoi nad trumną i prosi o wybaczenie.

#UrodzinyFantasmagorii


Potrzebowałam dwóch podejść, by poukładać sobie w głowie treść tych stu słów. Mała rzecz, a wielki efekt. To nawet dość oczywiste, że Snape mógł być tym, który przygotował potrzebny Voldemortowi eliksir o tak porażającym działaniu. Żałuję, że w kanonie nie było o nim więcej informacji, bo jego działanie jest naprawdę fascynujące.
Nie lubię Snape'a w związkach z kimś innym, niż Harry, ale Regulus nigdy mi jakoś szczególnie nie przeszkadzał w roli kochanka Severusa. Mogę się pogodzić z taką relacją, uznać ją za prawdopodobną, a dzięki temu także wyobrazić sobie emocje, które na pewno uderzyły Snape'a, gdy zorientował się, co Regulus zrobił. Ból i rozpacz to nic. Jest w tym gorycz samospełniającej się przepowiedni, kontrast dla zieleni będącej kolorem nadziei.
Osobiście doceniłabym ten tekst dużo bardziej, gdyby był dłuższy... Wiem, wtedy traciłby na swojej mocy, tym elemencie złamania czytelnika, ale jednak mogąc poznać warunki, w jakich obsadziłaś naszych dwóch bohaterów amgstromansu, czułabym się bardziej, ekhm, zaspokojona literacko xD

Patrz, co Ci odkopałam. Cieszysz się?
Co tu mi tu zrobiłaś? Zadowolona z siebie jesteś? Masz ty rozum i godność człowieka? Dajesz pomysł, tak cudowny i zamykasz mi go w drabble, zamiast rozpisać do długiej angsowej i zabijającej miniatury bym mogła ponurzać się w angście? Skandal.

Oczywiście. To oczywiście ma sens, że Severus był twórcą tego eliksiru. Tom lubił wysługiwać się innymi, gdy była taka możliwość. Oczywiście nie to, by zdradził swoje plany, a i Regulus nikomu przecież nie powiedział, co zamierza. Och i ZIELONA wróżka wypada tu tak poetycko. Powolna avada w płynnej formie. Jak dodać do tego fakt, że to Severus zabił ostatecznie tego, który jako drugi zmierzył się z tym eliksirem? Warstwy warstwy warstwy.

Osobiście oczywiście wolę tę wersję na wytłumaczenie, dlaczego Severus odwrócił się od Voldemorta (nadal ma to więcej sensu, niż Lily, wobec której okay, uczucia mogły być, obsesja w sumie, jak się o tym pomyśli tak na serio, ale nigdy nie odwzajemniona. Z biegiem lat coraz trudniej mi uwierzyć, że to była GŁÓWNA i JEDYNA przyczyna. Ew. kamyczek z wielu, może ostatni - to prędzej).

W każdym razie, świetnie napisane drabble.
Weny!
W.

Powiem ci, że po tylu latach nie pamiętałam, że dostałam od ciebie taki przeuroczy prezent urodzinowy. Dobrze, że nie działy się te wydarzenia 14 stycznia, bo byłoby mi jeszcze smutniej, ale kurcze, wiesz, co lubię.
od razu zaznaczam, że technicznie jest to fenomenalny poziom, miałaś genialną betę A tak no to cóż, wiesz, że uważam ten pairing za wyjątkowo dobry, pomijając oczywiście snarry nie wyobrażam sobie severusa z nikim innym niż Regulus Oczywiście tutaj zasługę ma nasze pisanie niegdyś na forum i tak bardzo żałuję że straciłyśmy tamto. Dalej nie wiem, jak to się stało że tego nie skopiowałyśmy na czas. Ja pamiętam że wzniosłam się na swoje wyżyny dramaturgii w tej sali zegarów czy tam jakiejś innej. Miałam kiedyś pomysł na jeden tekst z tą dwójka, ale w sumie zrobiłam z tego miniminiaturkę, którą chyba dedykowanym Ci na urodziny nawet chyba masz to klepnięte. aczkolwiek no jest to realizacja mojego pomysłu wielorozdziałowego.
Nie wyobrażam sobie, co musi czuć severus, mając świadomość, że tak naprawdę to przez niego Regulus zginął. oczywiście nie w ten, to w inny sposób, ale tutaj no pośrednio przyłożył rękę do śmierci - do sposobu śmierci, a nie mamy powiedziane jak Regulus umarł, co robił ten eliksir.

Dziwnym trafem lubimy jak nasze postaci cierpią i generalnie jest smutek, żal i rozpacz. Przynajmniej nie zalałaś mnie urodzinowym lukrem

Zastanawiam się co robił ten eliksir, że był (chyba) powodem śmierci Regulusa… Nazwa brzmi uroczo i powabnie, a pewnie to jakaś trucizna czy coś… Zresztą kto wie. Smutny ten tekst, szczególnie, że ta dwójka bardzo pasowała do siebie, a wcale jakoś długo nie mogła nacieszyć się sobą. Tekst dobry, bardzo fajnie napisany, aż dziw, że tyle lat temu. Ogólnie no, smutne, że tak uśmiercasz kochanka drugim kochankiem, no!
Weny,
Alexa