[HP][D] Uczta [SS/GG]

Fandom/Fandomy: Harry Potter
Autor/autorzy: Fantasmagoria.
Beta/bety: Brak, wiem, że błędy są na bank, więc... ktoś chce poprawić? :3
Pairing: Salazar Slytherin/Godric Gryffindor
Gatunek: Humor, Romans?
Ostrzeżenia:  Nic zaskakującego, napisane na angielskim, poprawione w domu, wymyślone podczas powrotu pociągiem do domu xD Za skutek nie ręczę.

N/A: Wiem, że czekacie na moją miniaturkę, mam w projekcie (bo już się piszą) dwie, ale jedna mi ewidentnie nie wychodzi, druga już bardziej, ale w dalszym ciągu coś tam poprawiam, więc nie wiem kiedy się pojawi Dziękuję wszystkim za komentarze do moich Salricowych drabblików, kocham was <3




— Nigdy więcej! — Godryk Gryffindor trzasnął drzwiami dyrektorskiego gabinetu.

Reszta Założycieli – choć na pewno zauważyła jego przybycie – nie zwróciła nań uwagi. Salazar dalej pisał coś na pergaminie, Rowena studiowała jakąś księgę, a Helga malowała kolejny obraz przedstawiający martwą naturę. Jej zdaniem był idealny do kuchni.

— Nigdy więcej nie pójdę na żadną chędożoną ucztę! — Kontynuował niezrażony Godryk. — Tam nie ma normalnych kobiet. To są harpie. Zwłaszcza moja ciotka! Uparła się, że mnie ożeni z jakąś baronową i nie obchodzi ją, że nie chcę! Ja nie Salazar, nie potrafię mówić, iż kogoś lubię, a w myślach tylko czekać na dogodną okazję, żeby wbić mu nóż w plecy! Bez urazy, Slythie. Następnym razem to wy odbieracie jej listy i piszecie odpowiedź odmowną, zanim ja znów się nad nią zlituję! Koniec! Większość tych kobiet, jak widzi młodego rycerza to gna na łeb, na szyję, żeby tylko oczarować. Phi! Tak właściwie to nic o czarach nie wiedzą, a trzepotanie rzęsami sprawia wrażenie, jakby im coś wpadło do oka! I te duszące wręcz perfumy! Wystawić takie do okna, może wywietrzeją!

Podczas monologu, Gryffindor przy okazji zrzucił stos papierów z centralnego stołu, podpalił je, przewrócił parę rzeczy, pozwalał różne rzeczy z półek – Rowena rzuciła się, żeby ratować książki – i wprowadzał chaos. Przez kilka minut niszczył wszystko, co mu tylko w ręce wpadło, klnąc na czym świat stoi. Gdy już się trochę uspokoił, zmęczony opadł na swoje krzesło, zasłaniając twarz rękami. Chwilę później, ktoś je odciągnął i złożył mu na ustach delikatny pocałunek.

— Jesteś słodki, jak się wściekasz, wiesz? — zapytał swoim naturalnie niskim i głębokim głosem Slytherin, opierając się o podłokietniki. Na jego ustach gościł lekki, ciut ironiczny uśmiech. Godryk prychnął, lecz wbrew temu wplątał palce w śnieżnobiałe* włosy Slytherina i przyciągnął go do kolejnego pocałunku. Tym razem o wiele bardziej pożądliwego.

Drzwi skrzypnęły cicho, zamykając się za Założycielkami.



~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!~!

A my wyszłyśmy razem z nimi, czyli cenzura :mrgreen:

* moje wyobrażenie Salazara jest właśnie takie, jak się nie podoba to won (żartuję) xD Dla mnie miał on całkowicie białe włosy już od urodzenia, a reszta jego wyglądu moim zdaniem, będzie w jednej z miniaturek ^^ Mnie interesuje kanon, a nie to, co Rowling w wywiadach gadała, czy na pottermore (poza tym, ona mówiła o nich starych, a nie o młodych, phi), więc mam pełne pole do popisu Dziękuję za uwagę albo i jej brak xD

Fano-fanon Założycielowy jest idealny Zresztą, ja też olewam Pottermore, bo why not?

Co się tyczy tekstu - Godric jest naprawdę siłą niszczącą, skoro potrafi tak ładnie zdemolować gabinet, jak go kobiety zdenerwują... Faktycznie, dla Sala może nawet słodki, ale hello, w końcu nikt inny nie trzyma bazyliszka jako domowego zwierzątka! Zresztą... Biorąc pod uwagę profesję Slytha z Fano-fanonu... I tylko ten nóż w plecach... Czyżby jakieś BDSM, te sprawy? No ja nie wiem, co Ci w tej główce siedziało...

Weny, bo się uśmiechnęłam, złapałam dziwne skojarzenia, nadinterpretowałam pewnie połowę, i poza tym poszłam podpatrywać Założycielki do ich gabinetu,
F.

Początek bardzo zabawny, w szczególności wtrącenie o martwej naturze. Choć w kuchni obraz jest zastanawiającą kwestią. Godryk i jego gryffońska odwaga, zastanawiającym jest fakt jej nie posiadania. Przecież trzeba mieć w sobie siły by dać odpowiedź odmowną na zaproszenie. Czeka go trochę nauki, najlepiej u Sala, ten na dodatek dałby mu pewnie w gratisie lekcje etyki.
Co do kwestii urazy, na swój sposób Godryk powiedział komplement Salazarowi, a nie obraził go. Sama nie raz chciałabym umieć coś takiego.
Szkoda, że Gryffindor nie zniszczył obrazu Helgi, mogła by być ciekawa konfrontacja jego z nią. Ale ogólnie jawił mi się tutaj jak rozpieszczony bachor, który nie dostał cukierka, ale mimo tego tak wykreowanie jego dziwnie do niego pasuje. Nie jestem pewna, gdzie jest słodki, gdy sie denerwuje, ale każdy ma swoje fetysze.
Miło ze strony dziewczyn dały im trochę prywatności.
Lekko humorystyczne opowiadanie z nutką romantyzmu. Miło mi się czytało to dzieło.

#urodzinyFantasmagorii

Moim zdaniem jest to tekst komediowy, ale całkiem nieźle napisany. Godryk jest tutaj wręcz idealnie przedstawiony, czyli niby dojrzały mężczyzna, ba wręcz wielki czarodziej, który zachowuje się jak rozkapryszony bachor. Reszta założycieli to takie spokojne tło, tłum przyzwyczajony do zachowań swojego przyjaciela, aż chciałoby się zobaczyć więcej ich interakcji.

Miła i bardzo przyjemna ociekająca wręcz fluffem miniaturka. Słowo daję, ale czasem wychodzi ze mnie taki Godryk, że aż się zastanawiam JAKIM cudem trafiłam do Slytherinu abo Ravenclavu (pottermore). Czuję, że ta miniaturka była skierowana do mnie. Godryk niesamowicie się unosi ale czy naprawdę musi mieć tak niską ocenę o kobietach? Może to z przymrużeniem oka pióro napisało? O zachowaniach kobiecych? Może... Tak bardzo zazdroszczę Godrykowi Salazara. Salazara, który potrafi uspokoić i pocałować namiętnie...eh.
Super lektura i żałuję, że wcześniej się do niej nie zabrałam.
Slytherin/Godryk zawsze warto czytać
Dzięki i więcej fluffów. Potrzebne są. Angstów i paniki mamy od zajechania

Och, kolejny tekścik o Założycielach i kolejny raz nie mogę im odmówić. Początkowa scena wydaje się wręcz żywcem wyjęta z jakiegoś serialu o przyjaciołach, którzy mieszkają razem. Salazar, Helga i Rowena znajdowaliby się na pierwszym planie, każde z nich zajęte swoją czynnością, a w tle widać by było rozwalającego wszystko Godryka... Wspaniale ukazałaś jego temperament, podobał mi się jego monolog, zwłaszcza moment, w którym wspominał o Salazarze. I słodkie jest to, że Sal wcale nie zaprzeczył! xD

Nie przeszkadza mi Twoje wyobrażenie włosów Sala, biel właściwie bardzo pasuje, czemu nie. To jest piękne w wyobraźni czytelnika, że chodzi swoimi drogami.

Dobrze, że jest ktoś, kto może poprawić humor biednemu Godrykowi;)

Najbardziej, ale tak naj naj bardziej, podobały się tutaj rzeczy nieistotne, te małe drobiazgi, które sprawiły, że tekst stał się bardziej swojski i prawdopodobny. Chodzi o Helgę i Rowenę. Ravenclaw, która rzuca się, by ratowaś książki i Hufflepuff malująca, niech zgadnę, miskę z owocami...? Zaakcentowanie charakterów, drobnostka, kótra przyciągnęła moją uwagę i zdecydowanie urzekła.

Co do głównej osi opowieści, nie mam zastrzeżeń, ot biedny Godryk i miłościwie się litujący albo litościwie go miłujący Salazar. Tu mnie nie kręcą, ale pozwalam im na wszystko, niech się dobrze bawią.

Całość mi się podoba, jest dopracowana, przemyślana, lekka i zabawna. Udany tekst, a jakże.

Ja bym się na miejscu Slytherina obraziła, ja rozumie że to wzburzenie i inne takie, ale no, do kochanka z takim tekstem? Czy to bardziej przepowiednia, że jednak Godryk zostanie sam? Hmm... Ogólnie przezabawnie napisane: Godryk jako szalejąca kobieta, tak to widzę. Tylko dlatego, że poszedł na aranżowany obiadek czy tam przyjęcie z stadem kobiet, bo jest zbyt miły by odmówić. No cóż, sam się w to wrobił. Po co on tam idzie, albo czemu idzie sam, zabrałby Sala i byłoby po kłopocie. Gorzej, że co by się stało ze szkołą? Po reakcji wnioskuje, że to nie pierwsze takie wydarzenie, gdyż reszta go totalnie zlała.
PS. Dla mnie Slytherin miał długie czarne włosy i wiązał je wstążką przy karku ; DD

Weny,
Alexa

Okej, generalnie mam jedną wątpliwość. Czyli Salazar całuje go zapalczywie przy innych założycielach? Szczerze mówiąc, nie spodziewałam się po nim takiej otwartości. samo drabble jest urocze. Nie ukrywam, że nie spodziewałam się jednak tej końcówki, jakoś tak mój wzrok przebiegł wzrokiem po tekście i myślałam że Salazar będzie go lekko zaczepiał, nie wiem, puszczą sobie jakieś spojrzenie, a nie przejdą do gorących pocałunków, które sugerują, że jednak cała ta uczta to jest tylko niemily obowiązek dla gryffindora i etykieta tego wymaga. No cóż, sama będąc w związku homoseksualnym nie chciałabym musieć chodzić i oglądać adorujących mnie facetów. No, to doprawdy musi być straszne zajęcie
Niezmiennie przyjemny drobiażdżek bez jakiejś wielkiej pointy czy odkrywczych prawd, ale nie można tylko katować się głębokim angstem. Takie drobiazgi też są potrzebne, jeśli chodzi o językową część to większych zastrzeżeń żadnych nie mam.
Jakkolwiek to jeszcze dawne czasy, to tam człowiek też poświęcał chyba więcej uwagi becie.