[HP][mM] Gryfoński kompromis [GG/SS]

Autor: Salomanka
Tytuł: Gryfoński kompromis
Beta: brak
Kanon: kto wie...?
Długość: mini-miniatura
Pairing: Godryk/Salazar
Ostrzeżenia: brak
Nota: tekst powstał na akcję Misery Box, prompt numer 8






— Musisz pójść ze mną, Godryku.

Hardy, nieustępliwy głos Salazara sprawił, że Gryffindor zadrżał, prawie mu ulegając. Tęgość umysłu Godryka nie ustępowała tężyźnie fizycznej; nie nazwałby siebie słabym czy podatnym na cudze wpływy, ale gdy Slytherin mówił w ten sposób, akcentując dźwięczne głoski, miał ochotę machnąć na wszystko swoją wielką łapą i pozwolić sobą dyrygować. Surowa i zamknięta teraz twarz kochanka nie przestawała budzić w nim pożądania, mącącego mu wszystkie zmysły. Otrząsnął się jednak i uścisnął dłoń Salazara w pojednawczym geście.

— Słuchaj, wiesz, że chciałbym, naprawdę... — usiłował zmiękczyć trochę zimnego jak lód Slytherina, który skrzywił się na to z niechęcią. — Ale obiecałeś pomoc. Nie możesz się teraz wycofać.
— Mogę, Godryku. Właśnie to robię. Rozejrzyj się i powiedz, czy nie wyglądam tak, jakbym mówił śmiertelnie poważnie.

Rzeczywiście, ciężkie kufry stojące przy wyjściu z komnat stanowiły pewną wskazówkę.

— Daj nam jeszcze rok. Pokierujesz nami, poprowadzisz, żebyśmy tylko umieli jakoś rozpędzić to wszystko, a potem niech się dzieje co chce, odejdziemy. Tak jak sobie życzysz, razem — zaproponował Gryffindor głosem pełnym emocji. Przypadł do miękkich, czarnych szat mężczyzny i przyciągał go do siebie, niemal się o niego ocierając.

Slytherin patrzył na niego zdumiony tak słabym zagraniem. Miałby spędzić kolejny rok w zimnych murach szkoły, użerać się z biadolącą o wszystko Hufflepuff i wyniosłą Roweną, znosić ich tępy chichot ilekroć usiłują z Godrykiem spędzić trochę czasu tylko we dwóch, i być dyrektorem szkoły cierpiącej na ogromne braki chyba w każdej możliwej materii?

Widząc, że drugi mężczyzna nie wygląda na przekonanego, Godryk dodał pospiesznie:

— Zrobimy wszystko, czego zażądasz. — Szczerze wierzył w sens takiego kompromisu. Tak wiele czasu i pieniędzy poświęcili już tej szkole, chyba dadzą sobie tutaj radę jeszcze przez kilkanaście kolejnych miesięcy. W końcu, co może pójść nie tak?

— Dobrze — powiedział po chwili Salazar, z rozbawieniem odnotowując, że Godryk odetchnął na to z ulgą. — Zostanę na ten ostatni rok, niech tak będzie. Ale będzie was to naprawdę drogo kosztowało — przyznał Slytherin uśmiechając się diabolicznie.

Szeroki uśmiech zamarł na ustach Gryffindora. Nagle zdał sobie sprawę, że jego hojna postawa niekoniecznie zapewniła mu zwycięstwo, raczej... rok ciężkiej harówki.

Helga i Rowena go zabiją.

Nie jestem do końca pewna, czy spełnia to prompt, ale mniejsza o to.
Tekst całkiem, całkiem, muszę przyznać. Brakuje mi tutaj troszkę takiej kropki nad "i", ale wiem też, że taki właśnie był zamysł.
Wizja Salazara jako dyrektora jest ciekawa, ponieważ większość (ze mną włącznie, ale u mnie to jest bardziej skomplikowane, gdyż to Godziu jest dyrektorem szkoły, ale właścicielem zamku jest Sal... to skomplikowane xd) jednak obstawia tutaj Gryffindora lub Rowenę. Sama wizja, że to on był dyrektorem, ale odszedł, otwiera zupełnie inne możliwości na możliwą do opowiedzenia historię, przynajmniej ja to tak widzę. Robi jego odejście jeszcze bardziej... dotkliwym. Ale tłumaczy też, dlaczego mimo to Slytherin jako jeden z domów się ostał - nie można tak po prostu usunąć Domu pierwszego dyrka.
Twój Salazar jest tak bardzo inny od każdej mojej wersji, którą posiadam (a posiadam ich kilka, jako że na potrzeby różnych historii potrzebuję czego innego), że naprawdę ciekawie się to czyta, bo czasem wpadałam w megalomańskie myślenie, że nie ma takiej wersji Sala, której w swojej głowie bym nie przerobiła. A tutaj jednak mamy taką, za co ci dziękuję.
Godric wyszedł taki... miałki, ale trudno, żeby przy takim Slytherinie miał wyjść inaczej, zwłaszcza w takim krótkim tekście. Tutaj taką wersję, podobną, mam w głowie, jeśli chodzi o Gryffindora, dlatego zaskoczenie to nie jest jakieś wielkie, ale zdecydowanie zaskakujące jest połączenie jednego z drugim.
Nie mogę się doczekać twoich innych Założycielskich tekstów, bo dobrze ci idzie, dziewczyno!

Pozdrawiam,
JokerFox.

Dla mnie to wygląda jak pakt z diabłem, albo coś równie ryzykownego. Godryk się tu wpakował w niezłe bagno na swoje życzenie, ale co tu się dziwić, kiedy próbuje się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu i jednocześnie stoi się w obliczu Salazara i swojego kochanka jednocześnie. Nie zdziwiłoby mnie, gdy tak naprawdę właśnie takie wyjście z sytuacji było tym, co Slytherin próbował osiągnąć.

Tekst napisany z humorem i dystansem. Przyjemnie się go czytało.

Pozdrawiam,
Myst