[HP] Szept [SS/GG]

Fandom: Harry Potter
Autor: Alexandrine
Pairing:  Salazar S./Godric G.
Gatunek: Angst/Romance
Ostrzeżenia: Debiut literacki, nie wiem czemu to tutaj nie zawisło. Nie znalazłam tego w twórczości swojej tutaj.

Szept

Godryk uwielbia w Salazarze wiele rzeczy.
Jego drwiący wzrok, gdy patrzy na niego i powoli wycofuje się w głąb korytarza. Złap mnie.
Jego ruchy, gdy przebiera się na jego oczach w ten sposób. Spróbuj mnie.
Jego sarkazm, gdy rzuca kolejną zniewagę w jego kierunku. Ukaż mnie.
Jego postawa, gdy z wyniosłością idzie w jego stronę. Chcesz mnie.

A potem dzieje się to i Godryk uwielbia w nim jeszcze więcej rzeczy.
Jego uśmiech, gdy patrzy na niego w ten sposób. Kochaj mnie.
Jego smak, gdy po raz kolejny pozwala mu się smakować. Kochaj mnie.
Jego dotyk, gdy oddaje mu całego siebie. Kochaj mnie.

Godryk nienawidzi w nim tylko jednego.
Jego charakteru pisma, bo gdy pewnego dnia znajduje na łóżku list, w głowie nie słyszy już szeptu: Szukaj mnie.

Ani to nowe, ani zaskakujące, a przecież dobre akurat na tyle, by poruszyć moją angstowość aż do głębi. Dobrze się czyta, nawet to jedno powtórzenie – smak – smakować w jednej linijce – nie razi aż tak bardzo. Bo rozumiem tego Godryka, doskonale wyobrażam sobie uwodzącego go, jakby mimochodem, Salazara, i nie wiem, jak można nie ulec takiej mrocznej sile. Wszystko co wiem lub wyobrażam sobie na temat Slytherina aż krzyczy „jestem zły, chcesz mnie”. I jakże mi żal Godryka, bo chociaż idealnie pasuje do Salazara, kanon nie daje im czasu na fluff. Cholernie dobry tekst; małe, a zacne. Brawo.

Ano właśnie! Dlaczego to tutaj nie wisiało, ja się pytam?! A WIEDZIAŁAM, że coś było, ale nie, uroiło mi się, JASNE, gupi mózg. Wiedziałam, że jest więcej Salriców już napisanych w tym świecie! A co więcej, ten nawet dobrze znam i zdołałam go sobie ukochać!

Absolutnie wspaniały debiut - ale mówiłam ci to już kiedyś, dawno temu. Podtrzymuję to nawet po latach, a to naprawdę coś, bo mój gust uległ dość sporej przemianie. Niemniej, ten tekst polubiłam od pierwszego wejrzenia za to, jak w kilku oszczędnych słowach przekazał całą tę chemię pomiędzy dwojgiem naszych drogich Założycieli. Tekst jest zmysłowy od pierwszego zdania po ostatnie - naprawdę da się wczuć w tę relację i przeżywać razem z Godriciem odejście Salazara. Coś pięknego. Pisz, dziewczyno, bo naprawdę ci to wychodzi!

Pozdrawiam,
JokerFox.

Zawsze ich relacja wydawała mi się krucha, w każdej w sumie wersji, jaką mam w głowie. Jak szklanka rozbita o kamienną podłogę i posklejana, ale z brakującymi okruchami szkła. Chyba nie czytałam tego tekstu wcześniej, choć mogłam już zapomnieć. W każdym razie - jak na debiut to świetny kawałek tekstu. Zwięzły, na temat. Mówi o tym, co Godric mógłby chcieć zamieść pod dywan, ale też serio, nie ma tak wielkiej miotły, ani wystarczającego dużego dywanu (tudzież koca) pod który można by zamieść fakt, że Salazar ostatecznie odszedł - a więc to co ich łączyło, okazało się słabsze niż to, co ich dzieliło. Słowny minimalizm dobrze tu pasuje. Pięknie spięte ostatnim zdaniem.

Życzę weny, a także tego, aby Twoja suszarka na pranie nigdy nie pękła w trakcie wieszania prania, gdyż mało jest tak wkurzających rzeczy na tym świecie, jak świeże pranie na brudnej podłodze (no co, prompt to prompt :* A ja chciałam użyć wszystkich 5 słów, no to są xd).

Miło, że wracasz do świata FFów, zawsze to ciekawe doświadczenie spotkać się tu z ludźmi po latach, choćby wirtualnie
Weny!
W.

Akcja H&V vol 2 Worek 1, prompt 2.suszarka/szklanka/podłoga/koc/miotła