[TW][mM] To zawsze była pełnia

Fandom: Teen Wolf
Autor: Alexandrine
Gatunek: nie wiem ?
Nota: tekst na potrzeby akcji H&V II, prompt numer 5, worek numer 4: Napisz tekst w którym “zło” zwycięża.





To zawsze była pełnia


Biegnie przez las, wie, że coś go goni, ale nie odwróci się. Jest zbyt pochłonięty uważaniem by się nie potknąć. Tacy duzi chłopcy nie powinni się bać, nie powinni też być w lesie o tej godzinie. Ma ochotę zawołać: Mamo, ale tego nie robi.
Jest pełnia.

Kolejny raz ucieka, gdy jest odrobinę starszy. Znów ucieka, tym razem jednak ma świadomość przed czym. Wie, że Claudii już z nim nie ma, nie uratuje go, nie odciągnie uwagi. Ma ochotę zawołać: Mamo, ale już nie ma do kogo.
Jest pełnia.

Jest ponownie w Rezerwacie, kiedy mija kilka lat. Pędzi przed siebie, słysząc za sobą warkot, wie, że może nie uciec. Nie ma ani ich prędkości, ani siły, nie wie nawet dlaczego tutaj jest. Gdy kolejny skowyt dociera do jego uszu, jest całkowicie przerażony. Ma ochotę zawołać: Mamo, ale nie ma pojęcia dlaczego.
Jest pełnia.

Nadal nie jest pełnoletni, a mimo tego znów znajduję się poza domem nocą. Biegnie, mając swoiste déjà vu. Ile można uciekać, ile razy można gonić w przestrzeń, mając nadzieje, że nagle ktoś uratuje, mając nadzieje, że to sen. Jak zawsze. Ma ochotę zawołać: Mamo, ale wie, że go nie usłyszy.
Jest pełnia.

Jest spokojny, podczas kolejnego biegu przez las. Tym razem nie jest ofiarą, to on tropi zwierzynę. Na zachód od niego słychać krzyk, kieruje się w tamtą stronę. Zaczyna rozumieć zasady pościgu. Dlaczego oni to robią, wbrew logicznym ludzkim zasadom. Ma ochotę zwołać: Mamo, ale jest przerażony, że mogłaby by go potępić.
Jest pełnia.

Wydaje z siebie bolesny skowyt, gdy jedna z strzał trafia w jego nogę. Znów ucieka, ponownie odwróciła się gra o życie. Przeciwnik jest niebezpieczny, jest uzbrojony, jest liczniejszy. Liczy się czas, liczy się spryt. Przecież jest do tego zdolny, Stiles, rozwiązałeś inne zagadki, dasz radę uciec. Ma ochotę zawołać: Mamo, ale nie zdąży już tego zrobić.
Jest pełnia.

Mamo, dobrze znów Cię zobaczyć.

Dobra, muszę przyznać, że zajęło mi to ciut więcej czasu, aby skomentować, ale to tylko dlatego, że od WIEKÓW nie jestem już w tym fandomie, nigdy w nim nie pisałam, jedynie biernie czytałam i tylko przez chwilę. No i musiałam sobie, po prostu, odświeżyć nieco informacje, zwłaszcza, że części z nich w ogóle nie miałam, gdyż porzuciłam TW jakoś na... 4 sezonie? Chyba? I don't really remember. Nawet jeśli byłoby to później to mało co z tego wiem/pamiętam xD. Na szczęście, istnieje wikia, która przypomniała mi i uzupełniła luki w wiedzy <3.

Twój tekst jest... klimatyczny. Spowodował u mnie pewną nostalgię za tym fandomem (nie za serialem xd) i aż chyba poszłabym sobie coś poczytać dłuższego. Ale nie, skup się, Lisu, akcja jest, nie czytamy, piszemy *mamrocze do siebie*. Podoba mi się, jak pokazałaś zmagania Stilesa z pełnią, która, zdaje się, dręczyła go przez całe życie, tak jak tu opisałaś. Jak nie bał się jej po prostu dlatego, że był dzieciakiem, to zaczął się jej bać, bo wie już, co czyha na niego w ciemnościach. A potem sam stał się Nogitsune (to jeszcze widziałam) i to on był postrachem - niestety, najwidoczniej za małym, skoro Łowcy i tak go dopadli :'( .
Nigdy nie lubiłam Łowców w tym fandomie, a po tym tekście lubię ich jeszcze mniej.
Musiałam trochę poczytać o Claudii - bo w momencie, w którym ja utknęłam, jeszcze się nie pojawiła - ani jako duch, ani chyba w żaden inny sposób poza wspomnieniami. Dlatego musiałam sobie poczytać, ale już ogarnęłam, dlaczego miałaby nie pomóc Mieczysławowi - mega trudne życie z nią pod koniec mieli ci Stilesowie .
Całe to uwieńczenie każdego fragmentu wezwaniem matki jest takie... przygnębiające. Kiedy wiesz już, że nie przybędzie, bo albo jej nie ma, albo to, co się pojawiło w jej miejscu wcale nią nie jest, nie do końca. I generalnie ładnie zrobione, tak technicznie, po prostu.
Zabiłaś najlepszą postać, smutek

Uważam, że ten tekst naprawdę ci wyszedł i z niecierpliwością czekam na inne teksty do tego fandomu spod twojej klawiatury, bo widocznie dobrze ci leży.

Pozdrawiam, Weny!
JokerFox.

Cytat :

Jest zbyt pochłonięty uważaniem by się nie potknąć.

przecinek przed by - moim zdaniem


Okej, bardzo fajny, klimatyczny tekst, dawno nie czytałam nic do TW, chyba nigdy właściwie, poza napisaniem, nie czytałam czegoś, co nie było by tekstem uwzględniającym pairing. Podoba mi się Twój zamysł i to, jak poprowadziłaś akcję i wydaje mi się, że póki co, jest to najlepsze, co Twojego czytałam.
W pewnym momencie wyklarowała mi się moja własna wizja tych pościgów, ucieczek, biegów. Zamiast spotkania z matką, ofiara, któa wzywa swoją matkę. Albo chociaż gdzieś pomiędzy kolejnymi zdaniami, ale to Twój tekst Wydaje mi się, że to też byłaby całkiem ciekawa opcja, ale wiadomo, autor nasz pan.
Podoba mi się, że mamy kolejną osobę na pokładzie, która dobrze czuje się w bardziej ponurych tekstach. Mam nadzieję, że na tym nie poprzestaniesz, a kto wie, może jakiś rozdziałowiec?

Powiem szczerze, że nigdy nie skończyłam oglądać TW. Najpierw pozbawili mnie dereka, potem praktycznie nie było stilesa, a z tego co kojarzę, to w tym ostatnim sezonie miało nie być go chyba już w ogóle. Za to nowe postaci, które generalnie mnie nie obchodziły. Serial ogląany dawno, ale 3B było genialne. Jednak Stiles nogitsune robił robotę.
Dzięki, Alex za ten tekst!

Oglądałam kiedyś TW - ale pamiętam, że w pewnym momencie, gdzieś na etapie Kitsune, po prostu odpadłam. Ale dopóki to oglądałam, to bardzo dobrze się bawiłam, bez jakiegoś super wkręcania się w temat.

Tekst sam w sobie mi się bardzo podoba. Jest taki... nie wiem, nostalgiczny. Mamy klamrę, a ja bardzo lubię klamry - cokolwiek się działo, to zawsze była pełnia. To jest dla mnie jednocześnie dosłowne (noc, pełnia, światło księżyca, pełnia działa w sposób, który wyzwala ryzykowne zachowania i to jeszcze zanim), a z drugiej strony - podczas pełni noce są jaśniejsze, wszystko jest bardziej przejrzyste. I tak mamy praktycznie całą historię postaci ujętą w zgrabny sposób, trochę może metaforycznie, trochę dosłownie. Fajne, podoba mi się, nawet jeśli nie jestem super wkręcona w postać czy w samo TW.

Tak sobie weszłam w komentarze i wszyscy piszą o tym “Stilesie Nogitsune”, i że niby całkiem fajnie wyszło… aż mam ochotę wrócić i przebrnąć przez ten trzeci sezon który mnie zmęczył, żeby zobaczyć, co tam się dalej dzieje xD A z drugiej strony… tyle mam dobrych gier i ficków w kolejce że nie wiem, czy nie szkoda mi czasu na coś, co może być dobre, a może znowu mnie odrzucić #problemypierwszegoswiata


Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.