[HP][D] ∞

Fandom: Harry Potter
Autor: Wirka.
Beta: brak
Pairing: brak
Gatunek: trochę dark humor?
Ostrzeżenia: Śmierć - mam dziś naprawdę dziwny humor, przepraszam xd
Żniwiarz jest jaka jest celowo, od jakiegoś czasu uważam, że koncept płynnej Śmierci jest całkiem sensowny - wiecie, to po prostu takie nieistotne dla Żniwiarza

Powstało pod prompt obrazkowy ten o:






W swym wiecznym istnieniu, niewiele rzeczy potrafiło ją jeszcze zaskoczyć. Dlatego ta jedna, konkretna dusza, która wracała do niej w kawałkach, wywołała pewne… zainteresowanie. Przynajmniej na tyle, by z zainteresowaniem oczekiwać na następne kawałki tej układanki. Kiedy ostatni z ochłapów nieszczęśnika pożegnał się z ciałem, Żniwiarz siedziała na tronie w lekko zaczepnym nastroju. Co tu dużo mówić, była ciekawa, jak wygląda idiota, który próbując ją oszukać, rozerwał swą duszę na osiem części i skrócił swe istnienie w śmiertelności o co najmniej kilka dekad.

Wyrok zapadł stosunkowo szybko. I Żniwiarz była z niego zadowolona.

Kiedy umrzecie - no wiecie, to się kiedyś stanie, nie ważne jak wiele macie midichlorianów, ani z którego wampira pijecie - a Żniwiarz będzie w dobrym humorze, może pozwoli wam rzucić okiem na jednego ze swoich ulubieńców. Uważnie się rozglądajcie, na pewno nadal tam będzie.

Poznacie go po szwach.



.

Pierwsze co mi się rzuciło w oczy. Najpierw piszesz o Żniwiarzu jako on, a potem jako ona... Czy to celowy zabieg?

Co do samego tekstu, to bardzo ciekawe podejście do Śmierci i w sumie jedyne dla mnie sensowne. Kto powiedział, że ja chce być w przyszłym wcieleniu żukiem? Nie po to umieram aby męczyć się z kolejnym życiem... Gdzie ta obiecana wolność i drineczki i leżakowanie na plaży jako byt jakiśtam. Idealne rozwiązanie żeby zdecydować samemu lub poczekać na osąd po wysłuchaniu twojego zdania. Co do Voldzia, to cóż, Śmierci nie można oszukać, więc co on sobie myślał z tym dzieleniem duszy? Przereklamowane i to bardzo, a do tego ten wygląd, bleh.
Tekst fajny, dobrze napisany, ciszę się, że miałaś taki humor na niego!
Weny,
Alexa

Hah! Podoba mi się. I jeszcze to nazwanie Voldemorta idiotą, idealne.

Ale no dobra, pomyślmy - to nie tak, że żniwiarz przyczyniła się do skrócenia życia Voldemorta, czy sam fakt, że narobił jak wariat aż osiem horkruksów. To po prostu taka pierdołowata pchła o imieniu Harry, która nie dawała mu żyć w spokoju i zamiast tego unicestwiła kolejne elementy duszy. Ale jedna rzecz - gdyby Voldemort nie był w kawałkach, umarłby na raz ;D Więęęc, ostatecznie stanęło na jego. Tylko trochę mniej spektakularnie i ostatecznie jeszcze powstał dzięki wyjątkowym zdolnościom Glizdogona, który zdawał się robić obiad dla całej armii, a zamiast tego z wielkiego kotła wyszedł mu Czarny Pan

Tak czy inaczej, poskładany Tom, o tak I ta końcówka, fajne zwrócenie się, jak to było, rozbicie czwartej ściany? Czy którejś. I okej, płynna forma, nie przeszkadza, lepiej tak niż bóg była kobietą, śmierć kobietą, przyszłość kobietą Trzymajmy ten uroczy feminizm na smyczy

Wyobraziłam sobie żniwiarza z kuro z takim Tomem na smyczy, a dokładniej jego duszą. Ciekawe, jak by wyglądała. Czy to na zasadzie, po fragmencie z Toma na każdym etapie jego życia, kiedy tworzył horkruksy, czy może w przypadku duszy, to jednak po prostu jakiś inny twór w stylu frankensteina.

Weny!

Aaa... Voldemort ulubieńcem Śmierci? Ha, przewrotne.
Serio, fascynująca koncepcja, tak bardzo pragnąć zostać Panem Śmierci, istotą nieśmiertelną i niezwyciężoną, a „skończył” jako pozszywana kukła, przy tym ten koniec nie jest wcale jeszcze taki ostateczny. Wyobraziłam go sobie jako postać z bajki Miasteczko Halloween, w polskiej wersji nazywał się Babojagołak, i był wielkim workiem pełnym robaków, a jego szwy trzeszczały złowieszczo, gdy wiginał się w swoich okrutnych pląsach. Riddle niekoniecznie pasuje mi na takiego, co miałby ochotę na podobne harce, tak samo darowałabym mu te robale, ale sama idea bycia „pozszywanym”, połatanym z resztek tego, co stanowiło jego prawdziwą istotę, bardzo się do mnie uśmiecha.
Ja chyba nie miałabym nic przeciwko dorwania się do swojej michy makaronu, bardzo przyjemna, węglowodanowa wizja, a jeśli będą tam także jakieś fajne, seksowne DEMONY, to już w ogóle cieszę się bardzo. Ale to nie ten fandom... No to biorę kluchy i siedzę cicho, obserwując kolejnych oczekujących na swój dalszy przydział. Lubię też koncepcję Żniwiarza o nieokreślonej płci, bo w końcu czy to robi jakąś różnicę? A może robi, bo tak jest nawet lepiej xD
Ja do tego obrazka napisałam wiersz, ale jeszcze nie polubiłam go na tyle, by publikować. Twój tekst podoba mi się znacznie bardziej