[HP][mM] On wie [AD/TMR]

Autor: Disharmony
Beta: Brak
Pairing: dropsmort
Fandom: Harry Potter
Gatunek: H/C
Ostrzeżenia: Brak
A/N:  6 worek - 3. Albus Dumbledore / Tom Marvolo Riddle (aka Lord Voldemort)

On wie

Był wyczerpany. Bał się zasnąć, chociaż czuł, że nie ma siły dłużej utrzymywać otwartych oczu. Miał wrażenie, że jest już na skraju wytrzymałości. Pocił się. Potrzebował chwili, krótkiej chwili. Blizna paliła go, przypominając o tym, co go czekało.

Nie kłamał.

Chociaż wolał, by tak było.

Nagle zachwiał się, poczuł, jak wciąga go mrok i chociaż nie mógł tego czuć, spod powiek popłynęły mu łzy.

*

Drżę, kiedy drzwi się za mną zamykają. Nie dzieje się to często, ale kiedy mnie wzywa, wiem już, co mnie czeka.

Wcześniej nic na to nie wskazywało. Albo to ja byłem zbyt ślepy, zbyt… potrzebujący, by zrozumieć, jaki los sobie zgotowałem.

- Usiądź Tom.

Podchodzę i posłusznie siadam na fotelu przed jego biurkiem. Podnosi się a ja wciągam powietrze ze świstem.

- Jak ci się podoba bycie prefektem? Uczniowie cię słuchają?

- Boją się mnie - mówię ostro, zaciskając pięści. Czuję, jak paznokcie wbijają się w moją skórę i staram się skupić na tym uczuciu, kiedy starzec okrąża biurko.

- Nie jesteś straszny - śmieje się, łapiąc mnie za brodę. Czuję jego pomarszczone opuszki na mojej skórze i pragnę, by to się już skończyło. Jest na to tylko jeden sposób. Widząc błysk w jego oczach, wiem, że on też to wie.

Przymykam powieki, kiedy wsuwa mi dłoń pod szatę.

Uciekam, czuję się, jakbym dryfował. Jakbym to nie ja był tym chłopcem przyciskanym do biurka.

Plugawionym.

Raz po razie.

Ale nikt nie widzi mojego cierpienia.

Nigdy nie widzieli.

- Jesteś dobrym chłopcem, Tom.

*

Przewraca się na bok i wymiotuje.. Znowu to samo. Nie, nie to samo, tym razem inne. Nie może w to uwierzyć, nie potrafi funkcjonować z tymi myślami, wspomnieniami, snami? Nie może znieść brzmienia jego głosu. Kuli się, ściskając skronie. Skupia na bliźnie, na ich połączeniu.

- Harry?!

Otwiera oczy  i odkrywa, że leży w korytarzu otoczony zaniepokojonym tłumem. Nagle ktoś się do niego przedziera. Stare dłonie łapią go stanowczo za ramiona i podnoszą.

-  Nie dotykaj mnie! - wyrywa mu się i szepty ustają. Kiedy podnosi wzrok, widzi to w jego oczach. On wie.

Jego blizna zdaje się płonąć.

No i zbliża się - czas mrocznych tekstów z worka niespodziankowego. Pairing Dropsa i Toma początkowo zrobił mi takie “XD” - a w następnym momencie miałam już w głowie to samo, co najwyraźniej wszyscy - jakąś historię o molestowaniu. Bo wszyscy mamy w sobie jakąs taką porządną dozę nienawiści do Dropsa. Może ma to coś wspólnego z tym, że liczyli się dla niego tylko gryfoni? No przecież ta akcja na koniec Kamienia filozoficznego… wrrrr -.-

Ale, do brzegu. Tekst jest mocny. Nie powiem, że dobry czy zły, bo to pojęcia bardzo względne (zwłaszcza w kontekście takich tekstów; czy teksty o takiej tematyce można nazwać dobrymi?), i jak dla mnie ten tekst jest zły w rozumieniu moralno-kojącym (czytaj: czytam i mam w sobie taki niepokój, jakbyś otworzyła drzwi za którymi są pająki i zostawiła je tak. Otwarte. Brr). Ciekawa jestem, co Harry z tym zrobi… ^^

PS. ZNOWU - to nie jest H/C! Toż to angst w czystej postaci! XD HC jest wtedy kiedy jest krzywda, wszystko się jebie, ale postać znajduje pocieszenie, ukojenie, spokój. Angst jest wtedy, kiedy wiesz, że stało się coś złego… i tyle, nie ma ukojenia. Ale może to ja. Tym bardziej boję się tego Twojego Snarry rzekomo “H/C” XD

Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.

Nooo, i to jest pomysł.
Cy Voldemort wysyła Potterowi te wspomnienia świadomie, czy Potter wyłapuje je przypadkiem, będąc podatnym na wszystkie wizje z umysłu Voldemorta? Tekst wyraźnie sugeruje, że są one prawdziwe, nie pytam więc, czy to nie prowokacje Voldemorta, sposób na odepchnięcie Pottera od Albusa. To prawda, brzydka, bolesna prawda o starym Albusie. Takiego Riddle'a, z taką przeszłością, łatwo byłoby żałować, współczuć mu i tłumaczyć późniejsze zachowania, ALE traumy z dzieciństwa, jeśli mogę tak okropnie spłycić ten ważny przecież temat, nie mog ąusprawiedliwiać wszystkiego. Nie chcę tu jednak tego roztrząsać, nie czas i miejsce na to. Tekst jest dobry, mroczny i bolesny, a ja go sobie będę lubiła, bo w takim brzydkim wydaniu ta para mogłaby dla mnie jeszcze w miarę zaistnieć. Całkiem udana miniaturka, aż korci mnie by spytać, co Potter zrobi z nowo nabytą wiedzą... W końcu to Gryfon, coś zrobi na pewno. XD

Zastanawiam się jak po latach Harry może śnić o realnych wydarzeniach które działy się zanim on w ogóle był na świecie.. Przecież przypadkowo wysyła się bardziej teraźniejsze winy, chyba, że to celowy zamysł Voldemorta by odsunąć Pottera od Albusa... Ta teza jest bardziej realna niżeli przypadkowe śnienie pod wpływem emocji. Przypomnijmy, że Harry w magie umysłu był mega słaby, więc cóż... A skoro wizje są celowe, to czy na pewno są prawdziwie? Albo czy wszystkie.. Wzrok Albusa niby mówi wszystko, ale Harry w gorączce emocji też może odebrać zgrozę w oczach Dyrektora za cokolwiek co sobie umyśli.. Taki niedopracowany ten tekst, mógłby być bardziej pociągnięty, lepiej dopracowany, ale i tak pomysł podoba mi się bardzo, daje dużo opcji do myślenia, co jest prawdą, co nie. Czy jest to celowe, czy nie do końca... Może to Voldemort jest zagubiony i traci panowanie nad swoim umysłem gdy zaczyna tracić części duszy nieodwracalnie.. Hmm.. Dużo pytań bez odpowiedzi, na które chciałabym poznać odpowiedź. Chętnie przeczytałabym coś dłuższego z tym motywem, mimo, że może nie z głównym parringiem jako Tom i Drops, bardziej pobocznie? Jako może motyw dlaczego Voldzio jest Voldziem xD Bycie krzywdzonym przez Jasną Stronę może stworzyć takiego Mrocznego Czarodzieja.
Weny,
Alexa