[HP][D] Matka [RW/BL]

Autor: Disharmony
Beta: Brak
Pairing: Ron Weasley / Bellatriks Lestrange
Fandom: Harry Potter
Gatunek: kto to wie
Ostrzeżenia: Brak
A/N: WOREK 6 - 5. Ron Weasley / Bellatriks Lestrange

Matka

Kiedy Ron myślał o wymarzonej dziewczynie, nie widział konkretnej twarzy.
Nie miał wielu potrzeb, naprawdę.

Lata obserwacji jednak upewniły go w tym, że nie lubi dziewczyn namolnych. Ani smutnych. Przeszkadzały mu jasne włosy, a Fred i George upewnili się, by nigdy nie myślał o wielkich melonach.

Nie, Ron nie miał wielu potrzeb.

Wojna dobiegała końca, a on wciąż czuł się samotny. Widział jak Harry patrzył na Ginny - Bleh! Nie umknęły mu spojrzenia rzucane Draco przez Hermionę - podwójne bleh!
A on? Wbijając kieł raz po raz w martwe truchło Nagini, wciąż czuł, że nie zamoczy w tym stuleciu. Ba! Nawet Luna przyparła Neville’a do muru po tym, jak zniszczył przedostatniego horkruksa.

- Nie w moją córkę, suko!

Głos jego matki, wybił go z rozmyślań. Podniósł wzrok i zobaczył dwie kobiety szarpiące się pośród gruzów. Potarł czoło i ruszył w ich stronę, gotowy interweniować, kiedy nagle rozległ się plask i krzyk.

- To nie jest małe dziecko, wariatko! - rozdarła się Bellatrix, odpychając nacierające na nią ciało. Ron szedł jak zaczarowany, doznawszy objawienia.

To właśnie takiej kobiety potrzebował!

Kobiety, która obroni go przed własną matką!

No nie mogę z tego tekstu xDD Serio. Serio? XD Po pierwsze - jak Fred i George upewnili się, by nie myślał o wielkich melonach? Czy, jak to starsi brata, naśmiewali się z niego tak długo, aż uznał, że to jednak nie dla niego? Czy po prostu z góry zaklepali wszystkie laski z wielkimi melonami? XD

Dziewczyny namolne - Patil, Brown. Dziewczyny smutne - Cho i … jęcząca Marta? XDD Trochę mnie bawi to połączenie, ale w sumie to mają wspólnego. Gdyby Cho umarła to byłaby płaczącym duchem. Tylko łazienkę musiałaby znaleźć inną, bo Marta by ją zagadała na śmierć.

Bardzo mi się podoba kilka rzeczy, pierwsza: HUMOR! Brakuje mi tego w naszych akcjach, że każdy sięga bardziej po H/C, po angsty, a mi brakuje… uśmiechu! Gatunek to moim zdaniem… komedia obyczajowa? XD Ciężko to chyba inaczej nazwać Kolejna z fajnych rzeczy: Draco i Hermiona. Jakoś mi się oni razem dodają o wiele bardziej niż Ron I Hermiona. Bądźmy szczerzy, on jest dla niej za głupi Z Draco mogłaby się rozwijać, być szczęśliwa… welp, ale to już inna historia. ALE LUBIĘ! Nawet we wspomince

No i jest ona, kobieta idealna. Już to widzę: Ron podbija, petryfikuje ją i zaciąga do swojej jaskini. Przykuwa kajdanami do ściany i zaczyna jej wyjaśniac swój punkt widzenia. A wariatka, oczywiście, zakochuje się w nim bez pamięci, bo zdrajcy krwi są fajnymi zabawkami, i bo zagra tak na nosie Molly. Ach, te rodzinne obiadki… ^^.

Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.

Awww.... Jakie to urocze, w życiu nie spodziewałam się, że tak kanonicznie ładnie ujmiesz ten parring. Ja podeszłam do tego bardziej drastycznie. Faktycznie Ron potrzebuje silnej kobiety, która będzie zarządzać nim i postawi się jego matce. To jest to! Bardzo fajnie ujęłaś podejście Rona do tego wszystkiego, a do tego jak zabawnie pokazałaś spojrzenie na związek Harrego i Hermiony! Hahaha, też mam takie bleh.



Weny, Alexa

13. Skomentuj nie używając czasowników

Ha! Gatunek - Crack, jeśli już, chyba Ale całkiem zgrabna myśl! Nie wiadomo skąd, niemniej pasuje świetnie. Zgrabnie i bez widocznych błędów. Śmiesznie. Niespodziewanie, bo łatwiej w torturach, bólu, zemście, angście ogólnie, ale w sumie, dlaczego nie tak, śmiech czasem też pożądany. Mina rodziny w tej sytuacji? XD   I, nawet w filmie, on i ona - ten pomysł kuszący coraz bardziej xd Co dalej? Kisiel, kisiel, kisiel xd
Zmęczenie bardzo, przeprosiny
Życzenia weny!
W.

No dobra... Czekałam na tę puenę, na tę realizację promptu, i czuję lekki niedosyt. Nie podważam realizacji pormptu, ale żałuję, że ten pairing nie doczekał się jednak jakiegoś spełnienia, jakiegoś odważnego gestu ze strony Rona albo chociaż udziału Belli w całym tym napływie świadomości Weasley'a. Dzięki tobie widzę, że taka para ma sens, i to nie tylko w drastycznym, angstowym wydaniu. Ronuś faktycznie potrzebuje takiej silnej, ostrej baby, co nim pokieruje, bo sam to niespecjanie sobie radzi. Fajne to, zaskakująco trafne spostrzeżenie. Podoba mi się.