[HP][T][D] Wybór [SS/HP]

Autor: pekeleke
Tytuł i link do oryginału: Harry's Choice
Zgoda na tłumaczenie: jest
Tłumaczenie: myk-myk
Beta: Phoe, wszystkie błędy moje
A/N: Pierwsza próba tłumaczenia, podjęta wieki temu

Podoba mi się myśl przewodnia. Piękne to nawiązanie do ptaków z połamanymi skrzydłami. I faktycznie jest to sensowne odniesienie. Jeśli pomyśli się o umiejętności latania, nie chce się wierzyć, że ktokolwiek mógłby chcieć z tego zrezygnować. Dlaczego chodzić, jeśli można LATAĆ? Dopiero, gdy pomyśli się o tych, którzy zostali na ziemi... czasem trzeba wylądować


Wybrałaś dobrze Co do samego tłumaczenia, nie widzę nic, co by wskazywało na tłumaczenie, a więc - dobra robota myk. Nie widać kalek, składniowo wszystko ok. Jak na dawną próbę, tym bardziej, pozytywny odbiór.

Czy przynależy do powietrza.... nie powiedziałabym. Gdyby miał tam należeć to raczej nie nosiłby okularów. Gdy deszcz pada i zmoczy okulary to o dobrej widoczności ciężko mówić, a jednak ktoś kto lata powinien mieć dobry wzrok - dlatego też cała jego gra w quidicha mnie zastanawiała jakim prawem się to działo, przecież on powinien mieć te okulary utytłane. Bo z jego dozą ignorancji dla czarów to pewnie nie nałożył żadnych czarów ochronno-czyszczących.
Choć może właśnie te okulary są jego połamanymi skrzydłami? Może właśnie to trzyma go "przy ziemi"?
Końcówka bardzo romantyczna i mimo trąci beznadziejnością to jakoś tak dziwnie pasuje tutaj.

Pamiętam, jak czytałam to drabble w oryginale, nie miałam pojęcia, że zostało przetłumaczone!
Naprawdę dobry wybór, zresztą, pekeleke ma naprawdę cudowne te swoje maleństwa...

Cytat :

Bo wybrał to życie. Tę miłość. Wybrał mnie.

Im dłużej o tym myślę, jest to chyba wręcz jedno z bardziej takich poetyckich drabble, zachwyciła mnie ta obawa, że Harry, który tak dobrze czuje się "w przestworzach" pewnego razu mógłby już nie wrócić, bo tylko ptaki ze złamanymi skrzydłami trzymają się ziemi. I kiedy Snape tak oddaje się swojemu "angstowaniu", pojawia się Harry i burzy jego wątpliwości, rozjaśnia jego świat. To naprawdę piękne, mieć kogoś takiego przy sobie.

Cudowne maleństwo, tyle treści w tak niewielkim rozmiarze,
A.

Na wstępie powiem że tekst bardzo mi się podoba. Porównanie Harrego, a tym samym miłości do powietrza jest niezwykłe. Coś co widzimy, wydaje się nam takie bliskie, a jednak jest nieosiągalne. I wybór. Może jestem naiwna, ale sądzę że bardzo dużo rzeczy łączy się z wyborem. Wyborem świadomym, dobrowolnym i konsekwentnym. Wybieramy każdego dnia...Ale wybór partnera życiowego to nie przelewki. Możemy być zakochani, widzieć jego wady i zalety, ale powiedzenie sobie "Tak, ciebie wybieram" jest bardzo ważne. Dziękuję za ten tekst! Jest jak najbardziej na czas jeśli chodzi o moje życie uczuciowe.
Pozdrawiam i życzę weny!

"Cześć, przystojniaku" - jak to jednocześnie świetnie pasuje i nie pasuje do Severusa. Pasuje, bo dla każdego piękno inaczej wygląda, a nie pasuje, bo Sev raczej nie należy do kanonu piękna. I raczej sam siebie za takiego nie uważa.
Ale obawy o to, że Harry do niego na swój sposób nie pasuje, że należy do innego świata, że może go opuścić, są takie snape'owate. Chociaż oczywistym jest, że do Pottera nie pasuje opuszczanie kogoś, kogo kocha. Że raczej oczywistym jest, że może dla bliskich mu osób poświęcić bardzo dużo.
I nie do końca się zgodzę się z tym, że tylko ptak z połamanymi skrzydłami zostaje przywiązany do nielatających towarzyszy. Przecież niemalże każdy ptak na jakiś czas musi wylądować, żeby odpocząć. Też czerpiąc przyjemność z latania nie musi oddalać się z miejsca, gdzie wystartował. I to, że lubi latać, nie znaczy że nie może polubić też czynności związanych z pobytem na ziemi.

Ależ uroczy twór <3
Uwielbiam kiedy Severus jest przedstawiony od tej jego poetyczniej strony, tej trochę angstowej i cały czas myślącej, że nic mu się nie należy. Motyw z tym, że Harry żyje dla miłości do niego jest cudowny.
Wszystko jest świetne poza tym "Cześć przystojniaku", psuje to całą podniosłą formę.

Jaki to delikatny tekst. Mamy spojrzenie Severusa na Harrego, gdy jest niepewny, zagubiony w swoich uczuciach, obserwujący jak Harry idealnie pasuje w przestworzach. Widzimy lęk w tym, że Harry go opuści, bo przecież on kompletnie do niego nie pasuje. Bardzo ładna metafora z tym lataniem i nie lataniem. Na szczęście mamy Harrego który rozwiewa mrok w Severusie i chce, pragnie wrócić z nim do domu. Lepiej nie latać wcale niż latać bez ukochanej osoby, tak myślę. Harry jest ostoją Severusa, kocha go, zawsze wyciągnie go z otchłani.

Weny,
Alexa

Bardzo lubię ten tekst. Mimo, że to tylko drabble, doskonale opisuje wszystko, co potrzebne do dobrego snarry. Postaci są - jak dla mnie - idealne. Harry jest beztroskim chłopakiem, Severus męzczyzną zgenębionym, pełnym obaw i zahamowań. A jednak są razem, jakby na przekór, tak dziwnie niedopasowani, a przecież dla siebie idealni. A tę uwagę o "przystojniaku" chętnie odczytywałabym tutaj jako ich prywatny żart - Snape w naszych opowiadaniach lubi wzbraniać się przed związkiem z Potterem, zasłaniając się argumentem, że jest "stary i brzydki"; może i tutaj próbował tego zagrania, a teraz Harry celowo nazywa go przystojnym, by podkreślić, że tak właśnie go widzi, bo jemu właśnie taki Snape się podoba
Znakomite tłumaczenie, dobry tekst, czego chcieć więcej XD