[SPN][D] Czas

Fandom Supernatural
Autor: Wirka.
Beta brak
Pairing: brak
Gatunek: łatka do kanonu
Ostrzeżenia: spoiler do finału sezonu 7.
N/A*: 150 słów bez tytułu






Ciało kobiety nie jest może najlepszym wyborem, ale nie ma wyjścia. Musi jak najszybciej dorwać tego skurwysyna. Siada za kierownicą Impali. Prowadzenie jej sprawia mu przyjemność, ale tylko przez chwilę. Nie potrafi już cieszyć się tym, że znowu oddycha, chodzi, czuje skórę pod palcami. Wszystko przyćmiewa zew.

Próbuje skupić myśli na chłopakach. Przywołać z pamięci ich twarze, opanować gniew, który zdawał się spalać nawiedzone przez niego ciało. Ale to niewiele pomaga, wręcz przeciwnie. Wściekłość narasta. Nie pozwoli, by znowu zginęli! Nie tym razem, nie, gdy nadal ma coś do powiedzenia. Cień niepokoju, wywołanego żądzą krwi, znika z każdym przejechanym metrem. I kiedy dociera na miejsce, prze do przodu, skupiony na tym, by dorwać Dicka Romana. Ktoś staje mu na drodze, a on niemal go zabija.

Swojego Samy'ego! Prawie go zabił...

Chłopcy postanawiają spalić piersiówkę, która trzyma go na ziemi i Bobby wie, że tak będzie lepiej.

Czas odejść. Na stałe.


-.-

Przy sezonie siódmym zawsze staram się myśleć na zasadzie równoważenia faktów i wychodzi mi, że cały kiepski sezonu i śmierć Bobby'ego to zbyt wiele za jedną, choć niesamowitą Charlie.

Bobby. Mój Boziu, przypominał mi troszeczkę mojego dziadka. Trudno było nie uwielbiać tego starego poczciwego pijaka i łowcy, z jego szrotem służącym za cmentarz dla dziwadeł i domem wypełnionym starymi książkami i magicznymi przedmiotami.

I tak, uważam, że Bobby był lepszym ojcem dla Winchesterów niż John kiedykolwiek mógł być.

Potrzebujemy więcej tekstów, które nie są o Winceście lub Destielu. Chyba wracam do Kobiet SPNu.

Pozdrawiam i życzę weny.

Ja tam nadal nie wierzę, że Bobby umarł tak na zawsze i nie wróci nigdy więcej. Dalej twierdzę, że wszyscy mnie po prostu wkręcacie. Przecież to nie ma najmniejszego sensu, że tak dobra postać umarła.
Dużo emocji w tym tekście. Najpierw ogromna ilość złości. A potem następuje taki szok. I rezygnacja. Pogodzenie się z losem i tym że kiedyś należy zakończyć walkę.
Też myślę, że Bobby był fantastycznym ojcem dla chłopaków, dużo lepszym niż John. I uwielbiam jego ship z ta ... no.. matką Jo... skleroze mam. Ellen. I uwielbiam ten odcinek kiedy pokazują jakby się życie mogło inaczej potoczyć.

Buziaki, M