[LOTR][D] Iskry wspomnień

Fandom: LOTR
Autor: Wirwanna
Beta: brak
Pairing: brak
Gatunek: ot taka łatka do kanonu
Ostrzeżenia: Brak.
100 słów bez tytułu

Dlaczego ja to czytam i widzę nawiązanie do Sherlocka?
Jesteś świetna, nie ważne czy piszesz długie angsty czy takie drabble Ten tekst jest taki...z jednej strony odwołuje się do zbliżającej się śmierci Bilbo, ale z drugiej strony nie brakuje mu ciepła.

Pozdrawiam i życzę weny.

"Ciepłe" to bardzo dobre określenie. Odnoszę wrażenie, że ostatnie lata Bilba to bardzo wdzięczny, ale i trudny temat. Wspomnienia, które blakną lub, przeciwnie, nie dają o sobie zapomnieć. Strach przed tym, co będzie, ale i pogodzenie się z tą ostatnią podróżą. I od razu nasuwa się skojarzenie z "The Last Goodbye"

2. Napisz komentarz używając drugoosobowej narracji.

Bilbo:
Byłeś już stary, a jednak wciąż czekałeś, wciąż żyłeś przeszłością. Miałeś nadzieję, że czasy Twojej świetności jeszcze wrócą. Tęsknota to dziwna rzecz, czasem obezwładniająca. Ale wiesz, że może Twój czas już nastał, że może już pora odejść i po raz ostatni odwiedzić fantastyczne krainy. Czy to ten moment, kiedy zostawisz Pierścień dla Frodo i pójdziesz w świat?

W:
Zrobiłaś bardzo ładną łatkę. Przemyślałaś ją, tak, jak wszystkie poprzednie, które napisałaś - to widać. Bilbo - kolejna postać, o której nie myślisz, że potrzebujesz czegoś o nim, aż tego nie dostaniesz.
Cudownie wplotłaś Smauga i niepozorną zabawę w nostalgiczną szpilkę dla Bilbo. Szpilkę, którą najwyraźniej wbijano mu częściej, sądząc z tego, że nazwałaś to "dowcipem, który dawno przestał go śmieszyć".

-------------Koniec komenta, bo moja stopka jest trochę anty-drugoosobowa-----------
Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.

#UrodzinyWirki

Czuję jak z głównego bohatera tego krótkiego tekściku bije zmęczenie, żal, poniekąd frustracja, rozgoryczenie, ale też jakby chwilowa utracona nadzieja? Mam wrażenie, że Bilbo tęskni za swoją młodością i wszystkimi przygodami. Nawet za Smaugiem. I chyba pragnął by nawet za cenę spotkania z nim odzyskać choć na krótki moment te utracone lata. I nikt właściwie nie może go zrozumieć. Bilbo ma już zapewne dość tej stagnacji i tego, że zostały mu tylko wspomnienia. Być może liczy na to, że tam po drugiej stronie czeka go kolejna przygoda.

To smutne. Przez chwilę myślałam, że to scena śmierci, a to zapowiedź ostatecznej wędrówki ku śmierci. Ehh... Zastanawiam się co czuł hobbit w tym momencie, nadzieje czy strach? Cieszył się, że go zobaczy, czy bardziej był smutny, że to tylko rozbłysk światełek? Hmm.. Historia ogólnie smutna, widzimy starego Bilbo który wspomina stare i szalone czasy przygód, wiedząc, że w sumie nic ciekawego już nie stanie na jego ścieżce.. choć kto wie? Tekest bardzo fajny, miło czytało się, jak ogólnie nie jest to moja ulubiona seria książek, to czasem miło jest coś takiego przeczytać.

Alexa