[Wiedźmin] [mM] Cyklamen - gwiazdka dla Olgie [GzR/TM]

Fandom: Saga o wiedźminie
Autor: Brethil
Beta:Brak
Paring: Geralt z Rivii/Triss Merigold Bohater: Geralt, Triss, wspomniana Yennefer
Ostrzeżenia: Brak, no chyba, że nie znasz sagi o wiedźminie, to wtedy wszystko jest spojlerem.
N/A: Gwiazdka dla Olgie, najlepsza jaką byłam wstanie napisać.
Kolejna miniaturka, drugie podejście do Geralta. I pierwsze do Triss. I chyba naprawdę nie umiem w ten paring.
Wyszło, jak wyszło, kajam się i biję w piersi.
Wesołych Świąt!





Triss nigdy nie podejrzewała Geralta o romantyczne gesty. Owszem, był miły, czuły i dobry, ale romantyzm raczej nie jest domeną mężczyzn w ogóle, o wiedźminach nie wspominając.

Dlatego widok nakrytego białym obrusem, sowicie zastawionego i dyskretnie oświetlonego stołu mocno ją zaskoczył. Uradował. Wzruszył. To było więcej niż zabranie jej do najlepszego lokalu w mieście, to było... przygotowane osobiście.

Nawet jeśli potrawy gotował ktoś inny, a musiało tak być, sądząc z ich wykwintności, to w niczym nie ujmowało uroku całej sytuacji. Nie zmieniało faktu, że Geraltowi... się chciało. Wyjść z inicjatywą. Yenna chyba zgłupiała, że porzuciła kogoś takiego...

Rzeczony ktoś właśnie wchodził do jadalni. Ubrany, jak na siebie, niezwykle elegancko, z bukietem.

Bukietem cyklamen.

Bukietem cholernych cyklamen!

Triss zmartwiała. Przecież każdy inteligentny człowiek wiedział, co oznacza podarowanie cyklamen. Gerat był inteligentny, mieszkał z Yennefer przez tyle czasu, na pewno nauczył się czegoś więcej, ponad jedzenie kurczaka nożem i widelcem. Na pewno, a to znaczy...

Nie ma brzydszego widoku niż płacząca czarodziejka, ale mimo to Triss poczuła wilgoć pod powiekami. I to nie ze wzruszenia, ale przejmującego smutku, chwytającego za serce i dławiącego w gardle.

A więc mimo wszystkiego, co dla niego zrobiła, zamierzał ją porzucić? I ta kolacja, pierwsza tego typu, okaże się ostatnią?

Coś z tych myśli musiało znaleźć odbicie w wyrazie twarzy, bo wiedźmin stropił się wyraźnie.

- Wszystko w porządku, Triss? - głos był pełen niepokoju i niepewności, zupełnie jakby nie wiedział, o co chodzi. - Boli Cię coś? - jedyne, co wybrzmiewało to troska, bez śladu fałszu.

Czarodziejka odwróciła twarz i gwałtownym ruchem otarła oczy. Nie będzie płakać, nie będzie prosić, wysłucha, co wiedźmin ma jej do powiedzenia, a potem zażąda, aby spakował się i wyszedł. Łzy popłyną, gdy już zostanie sama.


Przy drugim daniu okazało się, że czarodziejka kompletnie się myliła. Geralt nie tylko ani słowem nie nawiązał do podarowanych jej kwiatów, ale jeszcze dołożył do nich przepiękne szmaragdowe kolczyki i pasującą do nich bransoletkę. Czegoś takiego nie daje się kobiecie, którą chce się porzucić.

Dlatego z deseru zrezygnowali.


„Muszę wyedukować Geralta w kwestii mowy kwiatów, bo gotowy mnie przyprawić o zawał serca.” pomyślała sennie Triss, kiedy po wszystkim leżała w ciemności, wsłuchana w oddech i rytm serca kochanka. „Aż dziw, że Yennefer tego nie zrobiła...”




Spojler

Dziękuję za prezent, jest naprawdę bardzo udany.

Jestem zdecydowaną zwolenniczką Triss. Yen ma swoje zalety, jest świetną postacią, ale jej związek z Geraltem jest po prostu toksyczny i nie lubię ich razem.

Jeśli chodzi o cyklameny, to brawo, własnie udało Ci się czegoś mnie nauczyć :S

Jestem szczerze zachwycona.

Pozdrawiam i życzę weny.

Cieszę się, że prezent trafiony, to zawsze miła wiadomość

A co do mowy kwiatów - uważam, że jej używanie czy w fickach, czy w larpach (co już kiedyś robiłam), czy po prostu jest... ciekawe. Uroczo staroświeckie, ale warto wiedzieć coś więcej niż czerwona róża=miłość, żeby niechcący nie popełnić takiej gafy jak Geralt

Cóż, ja jestem do bólu kanoniczna, więc Geralt/Yen, ale Triss też ma swoje zalety, nie przeczę.
Chociaż bałam się, że nie uda mi się ich napisać.

Pozdrawiam

Plusik za jeden z nielicznych hetero pairingów, które szczerze lubię. Grając w Wieśka 3 robiłam co się dało, by on się spełnił i byłam zadowolona z finału. Yen mi do niczego potrzebna nie była, mam już w domu jedną lodówkę
Pomyłka, wbrew pozorom, wcale nie taka znowu zaskakująca, pamiętam, że ja sama wielu tego typu rzeczy dowiadywałam się w sumie dość późno i przy okazji, więc Gerlatowi bym wybaczyła.
I w sumie jedno mi tu zgrzyta - to przekonanie rudej o braku romantyzmu u Gerlata. Przecież ten facet to wyjątkowo romantyczna postać. Acz na swój szczególny sposób