[MCU][mM] Ich książę

Autor: Salomanka
Tytuł: Ich książę
Beta: pomoc zorganizowana xD
Fandom: MCU
Kanon: tak
Pairing: brak
Gatunek: obyczaj???
Długość: mini-miniaturka
Ostrzeżenia: brak
Nota: tekst powstał na akcję Heroes & Villains II i realizuje prompt numer 12, z worka numer 4, tekst z otwartym zakończeniem.






– Nie ma znaczenia, ile razy nazwiesz mnie swoim synem, dla mnie nigdy nie będziesz ojcem!

Echo słów Lokiego brzmi wciąż w ogromnej sali tronowej, choć on już ją opuścił, nie oddając Odynowi należnego władcy pokłonu.

Młody bóg idzie pospiesznie korytarzami, wydaje się nie słyszeć kroków kolejnych strażników podążających jego śladem. Nie biegnie, choć porusza się szybko, zdecydowanie. W całej postaci odbija się zarówno majestat, godność księcia, jak i dzikość jego prawdziwych przodków. Twarz wykrzywia się w grymasie wściekłości, ale zaciśnięte pięści zdają się utrzymywać targające nim emocje na wodzy - podąża pewnie, równo, z uniesioną głową. Choć ucieczka wydaje się niemożliwa, kieruje się ku granicy Asgardu, jakby w nadziei, że umknie pogoni i zniknie w którymś z obcych światów.

Jego gniew jest jednak niczym w obliczu furii króla. Stary Odyn nie opuścił tronu, ale koniec jego laski stuka wciąż o piękną podłogę królewskiej sali, wabi straże, wysyła wojska na wojnę przeciwko odmieńcowi, który miał czelność splunąć w twarz królowi. Gwardia ściąga ze wszystkich stron, żołnierze klękają w pospiesznym ukłonie przed swym umiłowanym władcą i spieszą za zdrajcą, przemierzają korytarze osaczając go ze wszystkich stron, wypełzając ze wszelkich możliwych zaułków wspaniałego pałacu i nieomylnie odnajdując trop boga kłamstw.

Dopadają go w końcu; część podążała jego śladem, część nadeszła z bocznych korytarzy, wielu wyszło mu na spotkanie. Unieśli miecze, posłuszni bezwzględnemu rozkazowi króla, przygotowali się do walki - armia przeciwko jednemu. Loki odgarnął czarne włosy z bladego czoła i rzucił swoim żołnierzom dumne spojrzenie. Patrzyli hardo, ale bez wzgardy; był ich księciem, jednym z panów. Wciąż miał szansę.

Beautiful. That's one word for this perfect little thing. It's very rare to create this version of Loki - Loki who isn't almost almighty but can be caught and not because he want to be caught - because he isn't overly powerful, because the amount of the guards is too big for him.
But there is also some light for him here - he is the prince, he can win. Not in the way he usually did, but win nevertheless.

Thank you for your miniature and take care!
JokerFox.

Oooch, dlatego nie lubię tego promptu, otwarte zakończenia są dla mnie niczym koszmar, zło wcielone... Utwór musi mieć zakończenie! Ale z drugiej strony, jest w tym pewne piękno, tekst pozostawia pole do interpretacji, ma w sobie niejednoznaczność i zmusza do chwili zadumy. Trzeba jednak umieć takie teksty pisać, a dobrych otwartych zakończeń trzeba chyba szukać z lupą. Nie wiem, czy to wybór postaci (Loki jest chyba moim ulubionym bohaterem z Marvela), opisany przez Ciebie klimat (czy tylko ja widzę całą scenę w slow motion?), Twój styl pisania (ff czyta się tak lekko i przyjemnie)... podejrzewam, że wszystkie te czynniki powodują, że całość jest naprawdę świetna. Ciężko mi wczuć się w sytuację Odyna, jestem w pełno po stronie Lokiego, gdyż Odyn nagrody dla najlepszego ojca raczej nie dostanie i niech mu poduszka na tronie niewygodną będzie. Choć przyszło lato, dzisiaj mam u siebie bardzo deszczową pogodę, ale to w sumie dobrze, bo nie lubię święcących w ekran promieni. Dzięki temu lepiej mogę się wczuć w tak klimatyczne teksty. Szkoda mi jedynie, że tekst nie jest dłuższy.

Dużo weny, chcę więcej od Ciebie.

Gdyby nie akcje na imago, to takie teksty nie miałyby szansy powstać. Podoba mi się, jak kontrastują między sobą akapity opisujące Loki’ego i Odyna. Chociaż obaj mężczyźni są wściekli, rezonuje to od nich zupełnie inaczej. Czasem trudno jest spersonalizować emocje, ale tutaj ci się to udało. Opisy były bardzo plastyczne, aż w myślach zobaczyłam dumnie kroczącego Lokiego i łopoczące poły jego płaszcza.

Otwarte zakończenie daje pole do własnej interpretacji. Trochę takie otwarte okno, przez które można ujrzeć, co się chce.

Bardzo ciekawy tekst. Pozdrawiam,
Myst

Ja bardzo chciałabym wiedzieć, co dzieje się tutaj dalej. Oczywiście, że mogę sama wykoncypować, co zdarzy się dalej, ale w pierwszych pięciu sekundach miałam już listę pytań: 1) Czy Thor bije się z nimi, czy pociąga w kącie z pucharu, czy może w ogóle siedzi na ziemi? 2) Czy Loki zginie, a wtedy jego skóra znów będzie taka błyszcząca jak srebro, i błękit, i zimna jak lód jego ojczystej krainy? 3) Czy Loki jednak nie zginie, a później przejmie władzę, strącając Odyna z tronu? 4) A może jednak Loki ucieknie i stanie taki dumny, z ostrym spojrzeniem, na progu domu Starka, bez walizki, a w zasadzie w ogóle bez niczego, bo na ucieczkę ma tylko sekundy? Hmmm... może jednak, ostatecznie, Odyn w ostatniej sekundzie oszczędzi jego życie - w końcu jakby nie było to też jego "syn", mimo wszystko... Tak wiele pytań, tak mało odpowiedzi...

W sumie opcji jest dużo, ja jednak chyba wybieram tą z Tonym, bo lubię tę parę razem. Napisz może kontynuację, wykorzystując inny prompt, co? Lubię Cię czytać, masz lekkie pióro, nawet byłam w stanie wyobrazić sobie tę scenę i Lokiego, który przecież nie ucieka, on tylko szybko i cicho przemierza korytarze. Ach, chyba pójdę przez Ciebie włączyć sobie film, muszę popatrzeć na Lokiego i powyobrażać sobie dobrze tę scenę, natchnęłaś mi wyobraźnię.

Pisz dalej, niech wena Cię nie opuszcza,
Fia.~

12. Skomentuj tekst samymi cytatami z różnych książek/wywiadów/ff’ów.

"Nigdy nie zapominaj o tym, kim jesteś, bo świat na pewno o tym nie zapomni. Uczyń z tego swoją siłę, a wtedy przestanie to być twoim słabym punktem. Zrób z tego swoją zbroję, a nikt nie użyje tego przeciwko tobie"

"Władza to władza"

"Tocz każdą z bitew, zawsze w swoim umyśle. Każdy jest twoim wrogiem, jak i również każdy jest twoim przyjacielem. Spełnia się każdy możliwy scenariusz wydarzeń. Żyj w taki sposób, a nic Cię nie zaskoczy. Cokolwiek się wydarzy, będzie to coś, co już przewidziałaś."

"Zawsze dbaj o to, by wrogowie byli zbici z tropu. Jeśli nie są pewni, kim jesteś czy czego chcesz, nie będą wiedzieli, co zrobisz za chwilę."

"W grze o tron zwycięża się albo umiera. Nie ma ziemi niczyjej"

Przyjemny kawałek tekstu. Czyta się go trochę jak taki czarno-biały zwiastun filmowy. . Loki to postać z którą czuję najbliższą więź. Ten niebieskoskóry demon-bóg ostatecznie zawsze pokutuje za to, że chce być akceptowany. Że nie chce czuć się gorszy. Doskonale go rozumiem. Nie raz się tak czułam Mój ojciec może nie był siwowłosym dupkiem na tronie z ego wielkości kilku światów, ale i tak, swoje za uszami miał.  nigdy nie spełniłam jego oczekiwań, a próbowałam, często nawet nieświadomie xd Ale takim próbom zawsze towarzyszy też bunt. Taka napływająca nagle na oczy czerwona posoka, oślepiająca, popychająca nas do działania. Żałuję, że nie opisałaś więcej, ale i taki fragment jest ok - może zrobisz z tego prolog do czegoś? Chętnie bym poczytała
Niech tęczowe kolory spłyną na Ciebie i natchną,
Weny!
W.

Worek komentarzowy nr 2., prompt 6. Skomentuj tekst, używając kolorów.

Co ja najgorszego zrobiłem.. rzucić w twarz Wszechojcu, że nie jest moim prawdziwym ojcem.. Co za nie fart. Co teraz zrobić, uciec, ale nie mogę tak otwarcie... Taktycznie wycofać się, to jest myśl! Może mam szansę, a jak nie, to może magia pozowoli wyjść mi z tego z twarzą, może nie moją własną, ale jakąś napewno. Słyszę kroki straży, a już prawie byłem na granicy... Czy mam szanse zniknąć? Gdzie mogę się ukryć? Może mogę jeszcze zawrócić, prosić o wybaczenie, o łaskę ? Ale z jaką cenę ? Nie, nie zniżę się do takiego poziomu !! Będę walczyć wszystkim czym mam, nie dam zamknąć się w klatce ! Jestem Loki, Bóg Kłamstw, nie poddam się, nie zegne kolan!