[HP][mM] Dziesięć [HP/SS]

Fandom: HarryPotter
Autor: DallasEve
Beta: brak
Paring: brak
Gatunek: fluff
Ostrzeżenia: Brak; Realizuję prompt obrazkowy nr  8 z akcji Heroes and Villians II






Severus patrzył na słup dymu i ognia przed sobą.

Nie tak wyobrażał sobie powrót do domu. Rezydencja była zamknięta od lat, ale należała do niego - była częścią jego dziedzictwa. Teraz płonęła, rozrzucając wokół rozżarzone kawały cegieł, które nie wytrzymywały ciśnienia i wystrzeliwały we wszystkie strony jak pociski. 

- Severus!

Snape odwrócił się, zdziwiony. Nawet nie słyszał trzasku aportacji. Chwilę później jego ramiona były zajęte czarnowłosą masą niepokoju w szatach do Quidditcha.

- Twoje zaklęcia monitorujące się uruchomiły, myślałem... Z resztą, nie ważne. Co tu się do cholery stało?!

- Najwyraźniej ktoś rzucił klątwę. Gdybym miał stawiać, powiedziałbym, że to albo moja rodzina, na wypadek, gdybym postanowił tu kiedyś wrócić, albo niedobitki śmierciożerców - odparł Snape bez emocji, po czym wysłał patronusa do biura autorów z prośbą o interwencję w sprawie katastrofy magicznej.

Harry widział tę maskę, którą Severus przybierał zawsze, gdy mierzył się z czymś nowym. Maskę, która mogła skrywać całą gamę uczuć i wątpliwości. Potter wyciągnął ręce i objął nimi bladą twarz mężczyzny stojącego przed nim, patrząc mu prosto w oczy.

- Cieszę się, że klątwa dotknęła domu, a nie ciebie. Po co tu w ogóle przyszedłeś? Od wojny minęło już tyle lat, czemu teraz?

- Chciałem... - Severus pokręcił głową z niedowierzaniem, uswiadamiając sobie, jak wiele pecha miał. Nie tak to sobie wyobrażał, ale obiecali sobie z Harrym, że nie będą się wzajemnie karmić kłamstwami czy półprawdami, nie po tylu latach spędzonych pod okiem Dumbledore'a. - Przyszedłem tu po mój pierścień rodowy.

- Pierścień? - Harry zamrugał, zdziwiony.

- Tak. Widzisz, od wojny minęło dziś dokładnie dziesięć lat, co do dnia. Wtedy, dokładnie to dziesięć lat temu, dałeś mi w końcu nadzieję, że może czeka mnie jakieś normalne, ba, może nawet szczęśliwe życie, bez Voldemorta nad głową. Wtedy jeszcze nie podejrzewałem, że będzie ono uwzględniało ciebie - Severus westchnął i uklęknął, wciąż trzymając rękę Harry'ego. - Czy dasz mi ten niezwykły honor i zostaniesz moim mężem, Harry Jamesie Potterze?

Gryfon nie był w stanie wykrztusić słowa, więc tylko kiwnął głową, czując, jak serce podchodzi mu do gardła ze wzruszenia. Severus uśmiechnął się lekko, wiedząc doskonale, co się dzieje w głowie Harry'ego, i przetransmutował jeden z leżących obok kamieni w krótką, grubą, srebrną wstążkę, którą delikatnie przewiązał wokół jego palca serdecznego.

- Niestety, nie mam w tej chwili dla Ciebie pierścionka, więc póki co masz ode mnie jedynie obietnicę.

- Niczego więcej nie potrzebuję.

Chwilę później kilkunastu aurorów pojawiło się na miejscu. Robards rozejrzał się wokół, bez najmniejszego zdziwienia kiwnął przytulonej parze głową na przywitanie i wziął się do roboty.

Zapowiadał się długi dzień.

Trochę zgodzę się z Sal, zaręczyny to taki cringowy moment jeśli chodzi o wyobrażenie sobie tej dwójki. Ogólnie, ślub i te sprawy Jakoś tak, widzę ich razem, jak najbardziej. Mocno razem, ale mimo wszystko, bez takiego formalizowania ich więzi. Co innego teksty z przymusowym małżeństwem, bo tylko tak świat ocalą itp, a co innego dobrowolne ceremonie ;D W końcu, już widzę tego Seva, naszego kochanego, kanonicznego, Seva, który radosny jak wiosna staje otoczony kwiatami i przysięga Harry'emu miłosć i wierność xd No jakoś tak. Criiinge. Sama coś takiego napisałam, ale ciii

No i dobra, tutaj trochę nie ogarnęłam, w sensie on się zastanawiał, czy jego rodzinka ustawiła jakiś samozapłon, gdy on się zbliży? Czy co, bo raczej spod ziemi nie wychynęli, by nagle zniszczyć dom

I jeszcze jedno. Nie wiem po jakim czasie od wojny się spiknęli, ale załóżmy, że jakieś dwa lata. Osiem lat bez pierścionka? A phi! xD

Weny!

Ej, Dis! Ja jestem 8 lat w związku bez pierścionka, więc całkiem normalne! I ten, nie sądzę, że tak szybko im zaczęło na sobie zależeć.. Obstawiam, że jakieś 5 lat. Ale wracając. Lubię teksty (nawet te krótkie) w których Sev ma nawiązania do tej "lepszej" części swojej rodziny, tej czystomagicznej, a nie zawsze jest pisane o tym brzydkim domu jego ojca. Co prawda tutaj widzimy, że więcej szkód niż pożytku z tego, ale nadal.. No i lepiej by brzmiało jakby to był pierścień rodowy jego dziadka, bo jaki ród miał niby jego ojciec? Lekko średni. A tak to mamy bardziej realną wizje.. Ja ogólnie lubię teksty z motywem ślubu, więzi, tutaj tylko wspomniane, ale nadal daje mi to +1 do odbioru tekstu. I oczywiście, że Potter musi być zawodowym graczem, jak inaczej xDD Ale ogólnie to urocze... Pierścionki są takie passe (ale te ręcznie robione takie śliczne *.* ), w ich przypadku, mam wrażenie, że słowo jest bardziej wiążące niż to złoto. Także aww.. A co do samej rezydencji. Obstawiam, że jednak to niedobitki śmierciożerców, bo rodzina jaka jest, ale jednak to ich dziedzic, pewnie jedyny żyjący. Tekst ogólnie na plus, bardzo mi się podoba, fajne wykorzystanie obrazka, nie powiem.
Weny,
Alexa

Jak dla mnie to w ostrzeżeniach totalnie powinno być coś o tym mega traumatycznym wydarzeniu, nie wiem, napisane wielkimi literami, na czerwono, z kilkoma wykrzyknikami: „zbrodnia przeciwko ludzkości, zaręczyny, uwaga”, albo cokolwiek w tym stylu. Bo to jest złe. Nie lubię tego, ugh.

Teraz dopiero nastąpi komentarz właściwy, to powyżej to moja naturalna reakcja na zaręczyny mojego ukochanego pairingu i zjawisko jako takie. „Znam” takie dwie, co to się całkiem niedawno zaręczyły, i to mnie tylko zachwyciło, ale poza tym jestem temu zjawisku w stu procentach przeciwna. A jeśli chodzi o snarry (albo o mnie ) to już w ogóle, nie pasuje to i tyle. Zaburza kanon.

Tekst jednak całkiem zręcznie realizuje wulkaniczny prompt, nie jet dosłowny, i może w tym jego siła, podoba mi się także jego puenta – ta zapowiedź długiego dnia, jaki czeka aurorów wezwanych do magicznego wybuchu jest wszakże metaforą dla długiego, pełnego radości i szczęścia, życia, które czeka tę dwójkę. Rozczula mnie też ten romantyczny zryw Severusa i milczenie Pottera, ale na pierwszy plan wysuwa się obawa o to, kto do cholery im jeszcze zagraża, skąd ten pożar i magiczna katastrofa...

Oj, nierówny to tekst, prosty w odbiorze, a skomplikowany w nadinterpretacji... Dobrze jednak, że powstał