[GoodOmens][D] Dźwięk, którego nie było

Autor: Salomanka
Tytuł: Dźwięk, którego nie było
Fandom: Good Omens
Kanon: historia tak, zachowanie postaci – nie xD
Pairing: IH
Gatunek: eee... ?
Ostrzeżenia: brak
Długość: 200 słów
Inspiracja: Mary Hopkin – Knock knock (who's there?)
Nota: tekst został ukończony, by sprostać wymogom akcji PROM(PT)OCJA i zrealizować prompt: napisz/przetłumacz tekst ze swojego ulubionego fandomu (lub jednego z nich).





Usłyszałem pukanie, jednak za drzwiami nikogo nie było.

Zapadłem się w fotelu i zwiesiłem smętnie głowę, tęskniąc za jego uśmiechem. Zaproszenie rzucone mimochodem, uścisk dłoni, który niczego nie przypieczętował, duma z odniesionych zwycięstw i gorzka rozpacz spajająca naszą przyjaźń, wszystko naraz równie mdłe, jak przenikliwa londyńska mżawka towarzysząca moim myślom. Tyle czasu poświęciłem, by dać temu durniowi do zrozumienia, jak wiele dla mnie znaczy, setki lat zmarnowane na ckliwe czułostki, które umykały zawsze jego uwadze...

Teraz nadchodzi czas dla mnie. Nie wiem, czy po kilku tysiącach lat miałbym prawo mieć nadzieję, że najlepsze dopiero przede mną. Pora zrozumieć, że niektóre sprawy o wiele lepiej wyglądają w wyobraźni. Płaszcz rzucony niedbale na podłogę, rozpostarte skrzydła zapraszające nas do lotu, błysk porozumienia w tak boleśnie ludzkich oczach...

Nasza historia to jego niewinność i moja udręka, nic więcej. Misja, która się dokonała, nie jest końcem odwiecznej opowieści, wolność nie oznacza nowego początku.

Pukanie, znowu ono. Zmyślony romans, scenariusz z piekła rodem... Jestem śmieszny, słaby nawet w moich marzeniach. Otwieram drzwi prześladowany przez dźwięk stukania, którego nigdy nie było. Ale ty przyszedłeś, stoisz w progu w przemoczonym płaszczu, z uśmiechem na ustach...

Zmierzch naszego czasu na Ziemi zaczniemy powoli.

— Zdejmij płaszcz, mój Aniele.



***