[Sherlock BBC] [mM] Rutyna [JW/SH]

Fandom: Sherlock BBC
Autor: myk-myk
Beta: brak
Pairing: johnlock
Gatunek: pre-slash? romans?
Ostrzeżenia: Coffee shop AU i mała niespodzianka




Życie Johna Watsona najtrafniej określa słowo "rutyna". Szkoła, trening rugby, praca w małej kawiarni należącej do znajomej jego rodziców. I tak od poniedziałku do piątku. W weekendy rozpustnie spał nieco dłużej, odrabiał pracę domową i pracował, jeśli w kawiarni akurat był większy ruch. John nie miał nic przeciwko swojej rutynie. Co to, to nie. John lubił, kiedy wszystko było poukładane.
Dlatego kolejną rutynę w swoim życiu przywitał, ach, z radością.

Rutyna po raz pierwszy pojawiła się w środowe popołudnie i zamówiła czarną kawę z cukrem. Na wynos. Miała burzę czarnych loków, szaro-niebiesko-zielono-i-cholera-wie-jakie-jeszcze oczy oraz znudzoną minę. Za pierwszym razem John nie przyglądał jej się zbyt dokładnie. Przyjął zamówienie, podał jej gotową kawę, wydał resztę i życzył miłego dnia. Rutyna nic nie odpowiedziała.

Po tygodniu pojawiła się po raz kolejny. Znowu zamówiła czarną kawę z cukrem. Tym razem John przyjrzał się jej. Miała na sobie czarny płaszcz, niebieski szalik oraz przewieszoną przez ramię torbę. Kiedy czekała na swoją kawę, wzrok skupiała na trzymanym w dłoni telefonie. Tym razem przy wydawaniu reszty John nie tylko życzył jej miłego dnia, ale również uśmiechnął się szeroko. Rutyna jedynie uniosła brew.

Przez jakiś czas ich spotkania wyglądały zawsze tak samo. Środowe popołudnie, kawa z cukrem na wynos, sportowa torba na ramieniu, wzrok skupiony na telefonie. John zastanawiał się, czy Rutyna spędzała swój czas na siłowni, czy może uprawiała jakiś konkretny sport. Próbował zgadnąć, jaki mógłby to być sport, ale wszystkie dyscypliny, jakie przychodziły mu do głowy, zupełnie nie pasowały do Rutyny.

W końcu John postanowił, że następnym razem po prostu zapyta. Nie przewidział jednak, że Rutyna potrafi czytać w myślach.

- Dopiero idę na trening. To raczej oczywiste - powiedziała zaraz po złożeniu zamówienia, jeszcze zanim John zdążył otworzyć usta, aby zadać swoje pytanie.
- S-słucham? - wyjąkał.
- Zauważyłeś moją torbę, więc poprawnie założyłeś, że zapewne coś trenuję. Zastanawiałeś się, czy pojawiam się tutaj przed czy po treningu. Przed, to raczej oczywiste, nie wyglądam przecież na zmęczonego.
- Och. No tak. A co trenujesz?

Rutyna przez chwilę przyglądała się Johnowi, aż w końcu odpowiedziała:
- Balet.
- Balet? Łał, to... No nie tego się spodziewałem. Tak naprawdę to sam nie wiem, czego się spodziewałem. Balet. Nigdy nie widziałem baletu.
- A chciałbyś?
- Jasne! - wykrzyknął John i natychmiast się zmieszał. - To znaczy tak. Chciałbym.
- Więc przyjedź, jak skończysz pracę - powiedziała Rutyna, wzięła od Johna kawę i odwróciła się do wyjścia.
- Tak po prostu mam przyjechać, jak skończę pracę? Ale gdzie? Ja nawet nie wiem, jak się nazywasz!
- Studio znajduje się przy Baker Street. 221b Baker Street. Pytaj o Sherlocka Holmesa. - Rutyna, która nagle zyskała prawdziwe imię, uśmiechnęła się i, o Boże, mrugnęła do niego porozumiewawczo.

John resztę zmiany spędził z bardzo szerokim i nieco głupim uśmiechem na twarzy.

Oooo, jakie to przyjemnie słodkie. Szczerzę się jak debil, wyobrażając sobie młodego Sherlocka w balecie. To idealnie odpowiada zboczeniom Fanonu, co nie? Sherlock baletnica. Z tą całą precyzją i dyscypliną, totalnie. Choć nie można zapomnieć o stopach. Tego akurat bym jego stopom nie zrobiła, byłoby szkoda.

Osobiście właśnie jakoś średnio ogarniam fenomen AU coffe. Może dlatego, że sama za kawą nie przepadam - herbata, to tak, ale kawa, e tam - i wgl mnie nie kręci wizja bycia baristą, bycia z baristą, czy cokolwiek. Nie jara mnie też popierniczanie z kubeczkiem kawy na wynos. Za dychę. Nope.

Ale potrafię zrozumieć, że działa tu głównie magia tego skrzyżowania ludzi w zwykłym, codziennym miejscu. Kawiarnia, przez którą przewija się dzień w dzień lawina ludzi i rutyna właśnie. Ta, Rutyna Podobał mi się ten zabieg słowny, całkiem ładnie wypadł. Technicznie się do niczego nie przyczepię.

Dziękuję :*

Bardzo podoba mi się ta nieco nietypowa Rutyna. Tekst jest słodki i tak jak John nie mogę przestać się uśmiechać kiedy myślę o tych kilku akapitach, które właśnie przeczytałam.

Sądzę, że akurat balet do Sherlocka pasuje. Zdecydowanie nie mogłoby być to coś oczywistego, chociaż już samo uprawianie jakiegokolwiek sportu przez Holmesa nieco mnie zaskoczyło. W każdym razie, jeżeli już coś Sherlock miałby trenować, oprócz gry na skrzypcach, to właśnie to.

Nie wiem, czy tej miniaturce dobrze zrobiłaby kontynuacja, ale i tak nie mogę oprzeć się ciekawości, by dowiedzieć się, co działo się z tą dwójką dalej.

Gratuluję kolejnego cudownie puchatego tekstu, wenuj mi tak dalej, M.

Lol. Dopiero co napisałam w innym komentarzu, że coffee shop AU to jeden z bardziej oklepanych motywów i proszę - kolejny fik o nim.

Tak jak Wirka nie ogarniam jego fenomenu, bo totalnie nie znoszę kawy, chyba że liczy się caffee latte albo mleko z kawą, czyli szklanka mleka, łyżeczka kawy rozpuszczalnej i dwie kopiaste łyżeczki cukru. Wszyscy fani czarnej bez cukru właśnie wykrzywili twarz, hah.

Ale do rzeczy. O dziwo, również udało Ci się nie napisać kalki innych fików tego typu. Może dzięki temu, że z coffee shop AU spotykałam się raczej w innych fandomach (w Marvelu, Incepcji, a nawet Teen Wolfie jest tego od groma), a może przez to, że nie widziałam jeszcze nigdzie uosobienia Rutyny.

Za to balet totalnie przypomniał mi dość długi tekst o Lokim i Tonym Starku. Za Chiny nie przypomnę sobie jego tytułu, w każdym razie Loki był w nim nauczycielem baletu, a Tony uprawiał jakiś prawdziwie menski sport, bodajże rugby, ale nie dam sobie nic uciąć.

Generalnie całkiem przyjemna miniaturka.