[Frozen][T][M] Obiecałaś mi bałwana

Fandom Frozen
Oryginalny tytuł i link do tekstu: You Owe Me a Snowman 
Autor  muggleborn.dragon.ryder 
Tłumacz Wirwanna
Beta brak
Zgoda: Jest
Pairing:
Gatunek: Horror/Angst za autorką
Ostrzeżenia: brak
N/T: jedna z wielu wersji TEGoO zwrotu fabularnego





Zamknąć drzwi. Zakluczyć je. Nigdy ich nie otwierać. 

Jeśli je otworzę, ona dostanie się do środka, albo ja wyjdę. A ta myśl mnie przeraża. 

Myśl, że jestem większym potworem, niż ona, pojawiła się w mojej głowie - ale nigdy o tym nie pamiętam w jej obecności. 

Puka nieustannie, a jej głos jest jak zimny oddech. W przeciwieństwie do mojego, nie zostawia śladu szronu. Zostawia coś o wiele gorszego i wiem, co to, za każdym razem gdy ją słyszę. Modlę się, by pewnego dnia odeszła i nigdy nie wróciła. Wiem, że to straszne mieć taką nadzieję, bo to przecież moja siostra. Powinnam ją kochać. I kocham. Naprawdę. 

Ale nie w ten sposób. 

- Elsa? 

Pukanie do drzwi. Słyszę je zawsze zaraz po tym, gdy mówi moje imię. Zawsze tak jest. 

Mój żołądek się zaciska. Brzmi tak młodo, jak mała dziewczynka. Jak mała dziewczynka, którą pozostała, bo odebrałam jej możliwość stania się kimkolwiek innym. 

Kusi mnie, by sięgnąć do klamki. Tym razem nie ma tu mamy i taty, by mnie powstrzymać. 

Jestem tylko ja. Wiem, co za chwilę powie, bo zawsze to mówi, ale to nie powstrzymuje mnie od drżenia, kiedy jej głos płynie przez drewno. 

- Ulepimy dziś bałwana? 

Klamka zaczyna się obracać. Nie. To się nigdy wcześniej nie zdarzyło. Nie może dotknąć niczego, nie tutaj. Powinna odejść teraz, po tych słowach. Czemu nie odchodzi? Powinna odejść! 

- Anna, nie wchodź tu! - Próbuję zachować spokój i siłę w głosie, ale moje dłonie się trzęsą. 

Temperatura spada, a grzechotanie klamki staje się o wiele bardziej natarczywe. 

Wyczuła, że jestem przerażona i tracę kontrolę. Wie, że zastanawiam się na zamrożeniem zamka, tak by nie mogła się dostać do środka. 

- Ulepimy dziś bałwana, ulepimy dziś bałwana, ulepimy dziś bałwana? 

- Anna, proszę! 

Słyszę szczęk zamka. Krzyczę i w tym samym momencie zaczyna się zamieć. 

- Anna! Anna, wyjdź stąd! Proszę, nie wiesz, co robisz, proszę. 

- Elsa... 

Jej usta wykrzywiają się. Krew sączy się z jej ust, a moje serce tłucze się w piersi. 

- Nie, Anna... idź sobie stąd! 

- Elsa... 

Dryfuje w moją stronę z szyderczym uśmiechem na twarzy. Jej głos jest zimny i obcy. 

- Ulepimy dziś bałwana? 

- Anna... 

Cofam się, ale moje plecy uderzają w ścianę i nie mam już drogi ucieczki, nie mam gdzie pójść. 

- No chodź. - Jej głos zmienia się kolejny raz i znów brzmi, jak tamta mała dziewczynka. 

Chciałabym, by ktoś był tu ze mną. Bym nie musiała sama rządzić Arandell. 

- Obiecałaś mi bałwana. 

Tak bardzo nie chcę być sama! 

Sięga ku mnie, kulącej się przy ścianie, a jedna z jej rąk zamyka się na moich nadgarstkach. Mogłabym ją zamrozić, mogłabym zamrozić ją w tej chwili, ale boję się, że to nie zadziała. Jednak najlepsze, co mogę zrobić, to spróbować. Zaczynam powoli, lekko uwalniać lód w jednej z moich dłoni, mając nadzieję, że zdołam to opanować. Chcę ją jedynie ostrzec, nie skrzywdzić. 

Jej śmiech brzmi jak piskliwy chichot, ale jej zęby są wyszczerzone w sposób, który zupełnie na chichot nie wskazuje. 

- Elsa, czy wciąż nie poznałaś mnie wystarczająco, droga siostro? - słowa, które opuszczają jej usta, są lodowate. Bardziej niż najostrzejsza z zim.  - Czy nadal nie wiesz, że twój żałosny lód już na mnie nie działa? 

Próbuję wyszarpnąć ręce z jej uścisku. 

- Anna, proszę. Nie rób tego… 

Zaciska dłonie i uśmiecha się drwiąco. 

- To twoja kolej na ulepienie bałwana. 

-.-

Ciekawy horror. Od początku trzyma w napięciu, ale dopiero od połowy zupełnie się rozkręca. Do końca nie byłam pewna jak to się zakończy, a końcówka okazała się już zupełnie przerażająca
Przeczytałam oryginał i muszę powiedzieć, że tłumaczenie jest naprawdę dobre, chociaż są w nim gdzieniegdzie literówki, ale w większości nie rzucające się w oczy
Ignis

Ja lubię horrory. Jednak w tej mini średnio to odczułam.
Czytam go parę razy, ale niestety nie mogę go zrozumieć.
Zauważyłam parę literówek.
A teraz pozwól, że powiem, jak ja interpretuję ten tekst.
Konkretnie - według mnie Anna to zombie, które nawiedza Elsę po wielkiej apokalipsie. Ale możliwe, że to może być to.
Najbardziej podoba mi się ta rozpacz Elsy, te przerażenie... Jest takie cudowne!
Niestety, więcej chyba nie wycisnę, bo to mini i nie jest jakaś szczególnie długa.
Pozdrawiam,
AMontrose.

Już to czytałam. I nie wiem czemu nie ma tu mojego komentarza. Może dlatego, że sens tej miniatury dotarł do mnie dopiero przy kolejnym czytaniu.
Trochę to mroczne. Przeraża mnie myśl, że Elsa zabiła siostrę, a jej duch prześladuje ją. Mrożący krew w żyłach głos ducha...

M.

To było... dobre. Naprawdę zapomniałam spojrzeć na gatunek i w pierwszej chwili nie wyczułam zagrożenia. A później... wszystko potoczyło się nie tak, jak powinno.
Elsa, której się nie udało. A w zasadzie, której udało się nie w ten sposób, bo przecież miała się z nią tylko bawić, ulepić bałwana. Miała zamrozić w śnieg powietrze, nie siostrę... Siostrę, której duch pojawia się niczym duchy trapiące Lady Makbet (wszystko kojarzy mi się z Lady Makbet ostatnio, cholera wie czemu xD), doprowadzając ją do szaleństwa. Podoba mi się. Elsa, która jest szalona, a która nadal chce zrobić wszystko, by nie skrzywdzić Anny. Ale już na to za późno...
Podoba mi się, bardzo mi się ten tekst podoba. Niemniej, nie ustrzegłaś się też przed drobnymi potknięciami, które przedstawiam poniżej.

Cytat :

- Chcesz ulepić bałkana, chcesz ulepić bałwana, chcesz ulepić bałwana?

Nauczysz mnie lepić "bałkana"? Literówka, ale pocieszna

Cytat :

Bym nie musiała sama rządzić Arandellą.

Aż spojrzałam w oryginał. Okazuje się, że autorka popełniła literówkę, którą ty popełniłaś za nią. Kraina, w której dzieje się akcja, to Arendelle. I jestem niemal pewna też, że w bajce jej nazwa nie była odmieniana.

Weny,
F.

Czytałam już kiedyś ten tekst i przyznam, że może nie wywarł na mnie wielkiego wrażenia, to mi się podobał. Wiesz, Wir, zdecydowanie wolę jednak Twoje teksty autorskie, pięknie malujesz słowem, a przy tłumaczeniu trochę to traci. Niemniej sam ten tekst był ciekawy, nie przerażający, ale może w innych okolicznościach, jakby było ciemno, sama w domu, jakieś płonące świecie to przeszedłby mnie dreszcz.
Co do samego teksty, pdooba mi się wizja demonów dręczących Elsę. Jej samotności i upiornego głosu nawiedzającej ją Anny. Rozumiem że to wersja, gdyby jednak nie udało się uratować jej tym małym stworkom? Czy później... Niemniej, ładnie zostało to połączone z bałwanem, z lękiem i tą tlącą się w Elsie, mimo wszystko, miłością. I nadzieją? Zależy jak na to spojrzeć. Ale i tak dominuje świadomość, że nawet tym razem, nic się nie zmieni.

Pozdrawiam,
Dis.

Hm.
Hm, hm, hm.
Może dobrze by było raz jeszcze zerknąć na ten tekst?
Ty tłumaczysz na "chcesz ulepić bałwana", dosłownie, a ja, jak chyba każdy rodzic, mam w głowie wersję z polskiego tłumaczenia, z polskiej piosenki. "Ulepimy dziś bałwana..." Nie tak dokładne, bardziej melodyjne, i, moim zdaniem, także lepiej by się tu sprawdziło. Ta różnica zgrzyta mi przerażająco intensywnie. Sprawia, że od razu doszukuję się innych różnic, więc natychmiast załapałam, co jest w tekście istotą rzeczy, a to z kolei zniszczyło mi radość z dawkowania sobie emocji. A potem jeszcze niepoprawnie odmieniona nazwa ich krainy... Szkoda. Drobiazgi, które nie mają niby wpływu na tekst, ale czynią go mniej przyjemnym w odbiorze.
Sama fabuła mogłaby mi się jednak spodobać. Z dwóch sióstr wolę Elsę, której zrobiono niezłe pranie mózgu, bo nie poświęcono czasu na zrozumienie słów mądrego trolla, a Ankę traktuję po macoszemu - jej entuzjazm jest irytujący, nie wytrzymałabym z nią długo w jednym pomieszczeniu.
To, co ją spotkało w tym tekście, jest upiorne, nawet jak na moją niechęć do niej. Nie bardzo potrafię wyczuć, ile lat ma Elsa, ale Anna na zawsze pozostała dzieckiem pragnącym bałwanka... Tak jak Claudia z Wywiadu z wampiem - dziecko, które przez lata posiadło niemal całą mądrość świata, ale nie może z niej skorzystać, zaklęte w niedojrzałym ciele.
Hm.
Żal mi Elsy, nie zasłużyła na żadną z rzeczy, które ją spotykają.

Poprawione. Kiedy tłumaczyłam ten tekst, znałam tylko angielską wersję bajki i angielskie wersje piosenek [do tej pory znam angielski tekst zdecydowanie lepiej] stąd nie byłam przywiązana do polskiego przekładu, ale skłaniam się do prośby W.

Krainę Lodu obejrzałam tylko raz, dla Olafa, bo poza nim ta bajka jest dla mnie nudna i sztuczna, a "siostrzana miłość" którą tak promuje, wypada bardzo nieprawdziwie. Nie mniej jednak, zaciekawiona gatunkiem, przeczytałam miniaturkę i widzę w niej świetne rozwiązanie dla owej historii! Może trochę zbyt makabryczne dla dzieciaków, ale budzące zdecydowanie więcej emocji niż oryginał! 
Bardzo dobre tłumaczenie, oddaje napiętą atmosferę, wręcz grozę na końcu i poczucie beznadziei towarzyszące Elsie. Podsumowując: tekst depresyjny, ale z charakterem!

Ale to było dobre. Serio, ja naprawdę lubię wszelkiego rodzaju dekonstrukcje, zabawy konwencją i zmiany nastroju, a tutaj wyszło to naprawdę zacnie - co ciekawe, nadal pozostało bliskie klimatem pierwowzorowi, nawet jeśli założenia kina familijnego dostały tęgiego kopniaka. Bardzo dobrze się czytało, a ponadto daję plusa za niedopowiedzenie w finale - w dobrym horrorze potrafi to zdziałać więcej niż najbardziej sugestywny opis. Dziękować za tłumaczenie!