[SPN][D] Przeznaczenie

Fandom/Fandomy: Supernatural
Autor/autorzy: Fia.
Beta/bety: Wirka.
Pairing:brak
Gatunek: angst?
Ostrzeżenia: Spoiler S04E01
N/A*: Czwarta część serii Momenty.




Brakowało mu go. Brakowało mu ich obu. I czuł, jak z tej tęsknoty spała się, zatraca, niszczeje...

Brakowało mu Johna. Jego uśmiechów, wspólnych polowań, rozkazów, cholernych kłótni! Ba, nawet cisza, która zapanowała między nimi przez kilka lat, mimo że raniąca, była lepsza od tego, co działo się obecnie. Tak bardzo brakowało mu ojca... Taty.

Brakowało mu Deana. Przez ostatnie miesiące byli niemal nierozłączni, ramię w ramię walczyli z potworami, egzorcyzmowali demony i stawali naprzeciw niebezpieczeństwom. Nigdy by się do tego nie przyznał, ale brakowało mu też sprzeczek o tę jego przedpotopową muzykę. Samemu nie miał już serca jej włączać. Brakowało mu kogoś, kto zawsze był dla niego, pilnował, żeby nie zrobił żadnej głupoty - no, chyba że robili je wspólnie. Tak po ludzku - brakowało mu go jak nikogo na świecie...

Treningi z Ruby jeszcze pogarszały jego stan. Czuł się, jakby zdradzał swoich rodziców, brata... A z drugiej strony - przez ostatnie miesiące uratował więcej żyć niż wcześniej razem z Deanem. To bolało, tak bardzo bolało.


Kiedy Dean stanął wraz z Bobbym w drzwiach hotelowego pokoju, nie uwierzył. I mimo całej tęsknoty, wielokrotnie powtarzanych modlitw i nieodpartej chęci podpisania paktu nie chciał, żeby to był on, żeby patrzył na to, co z niego zostało.

Niestety, przeznaczenie miało swoje plany. A w tym przypadku miało nawet imię, Castiel.

Przybywam tu, by nastroić się na SPN PONOWNIE. Poczułam, że może wrzesień to będzie ten czas, by przebrnąć przez kolejny sezon, rozbujać się i nadrobić wreszcie tę część serialu która tam sobie leży, nadal nieodkryta. Czuję, że zakończenie wkurzy mnie niemiłosiernie W każdym razie, Te nasze Drabble łatkowe zawsze dobrze nastrajają do oglądania. Lubię je. Również jako po prostu warsztat analizy emocji i pisania do nich.
A i końcowa myśl jest całkiem niezła, to coś, czego mi coraz częściej w drabble brakuje prawdę mówiąc, niby mam jakąś jedną konkretną myśl, ale żeby ją tak wiesz, dobić na końcu, dać tą konkretną kropkę - jak tutaj po prostu otwarta furtka do tego, co dokładnie zrobił Sam, co poświęcił w imię czegoś. No i cel uświęca środki, czyż nie? Tak Grindelwaldowo, bardzo.
To był jeszcze naprawdę dobry serial na tym etapie XD
Pozdrawiam
W.

A wiecie co? Nie oglądałam nigdy nawet pół odcinka supernatural. Także no, castiel to anioł, nie? Tyle kojarzę
Ale Fia, co tam supernatural, jak można to odnieść do wszystkiego, prawda? Przecież to nic nadzwyczajnego, że bohaterowie tej czy innej produkcji służą nam tylko za nośniki naszych przemyśleć, uczuć, czy emocji, z którymi chcemy sobie poradzić. ja lubiłam rozliczać różne momenty z mojego życia tekstami np. Swego czasu wystarczało mi to, nie musisłam się nikomu żalić, z nikim rozmawiac o moich problemach, wystarczyło przepracowywać je w głowie i w tekstach. Dobra opcja.
Ten tekst jest przejmujący i prawdziwy. Są utwory, które pozostają w mojej pamięci, ale nie mam odwagi ich puścić. I nie chodzi o coś po osobie, która zniknęła z życia, a po artyście, który odszedł.
Powody są różne, grunt, by znaleźć równowagę.
Twój tekst pomógł ją trochę przywrócić.
Wenuj się!

O! Wreszcie mogę coś skomentować z tygodnia SPN. Utknęłam co prawda w okolicach 7 sezonu, ale sezon do tego tekstu mam już za sobą. I nawet pamiętam do której akurat śmieci i zmartwychwstania nawiązuje Dużo ich było... można się pogubić.
No taki smutny ten drabbel. Taki przygnębiający. Ja jestem #teamDean i całe to przeżywanie i to co odpierdziela Sam mnie jakoś nieszczególnie rusza, denerwuje raczej. Jednak to jak opisujesz to co czuje po śmierci ojca i brata troszke rusza moje serduszko. Gut dżob!

A teraz lece szukać innych SPN skoro już ogarnełam, że mogę