[DexLab][T][D] Jej taniec

Fandom Labolatorium Dextera
Oryginalny tytuł i link do tekstu: Her Dancing
Autor magdelapetrem
Tłumacz Wirka
Beta Za wskazówki językowe przy tłumaczeniach i Betę językową dziękuję Fan. i Rasp.
Zgoda: brak odpowiedzi i kontaktu
Pairing: brak
Gatunek: angst
Ostrzeżenia: Nieco poważniejsze niż w bajce spojrzenie na DeeDee.
N/T*: Jest to moje pierwsze tłumaczenie, specjalnie na TK. Cóż, nie bijcie za mocno, sugestie mile widziane




Taniec to jej pasja.

Jej scena jest tam, gdzie postawi stopę. Nie potrzebuje blasku świateł, by wiedzieć, że jest w centrum uwagi.

Jej domem są światła jupiterów. Szczęśliwe miejsce.

Jeśli oczy nie są w nią wpatrzone, tańczy dla własnej widowni.
Jeśli dłonie nie klaszczą dla niej, słyszy swoje własne owacje.
Jeśli nie ma dla niej uśmiechów, sama zachęca się śmiechem.
Jeśli lustrzane odbicie nie zadowala jej tym, co ukazuje, to technika jest nieprawidłowa lub jej obrót nie dość perfekcyjny.
Jeśli pieśń nie gra do jej występu, sama tworzy muzykę w myślach innych, swoim ciałem maluje nuty i akordy w ich wyobraźni, aż mogą usłyszeć orkiestrę.
Jeśli im się nie podoba, nie przywiązuje do tego wagi.

Nigdy nie odmawia nikomu, kto poprosi ją o taniec, aż nie czuje swoich nóg i bardziej pływa, niż tańczy.
Tańczy tak długo, dopóki nie stanie się aniołem na pajęczych skrzydłach.

Ruch jest jej ucieczką.

Stopy to narzędzie kreacji jak płótno artysty lub papier i pióro pisarza.
Tam, gdzie inni potrzebują słowników i tytułów, ona potrafi opowiadać bez słów.
Nie potrzebuje ich, by przekazać historię swojego cierpienia.

Szczęście.

Strach.

Żądza.

Niebezpieczeństwo.

Ryzyko.

Zdrada.

I szczęśliwe zakończenie.

Para jej oczu pełnych głębi wystarcza za kostium.

Taniec jest ucieczką.

Nie zabieraj jej tego.



-.-

Bajka wykreowała DeeDee na głupiutką siostrę. I tak każdy ją postrzega. Denerwująca i irytująca.
Jednak co kryje się w jej głowie? Jak to jest być siostrą małego geniusza? Nigdy nie dorówna mu intelektem, nigdy nie będzie taka samo mądra. W porównaniu zawsze wypadnie gorzej. Bo jest dziewczyną, blondynką, bo ubiera się na różowo, bo nie ma do powiedzenia niczego ważnego. Ona jest artystą. A tego Dexter nigdy nie zrozumie. W tej dziedzinie to ona jest lepsza, ale to nigdy nie jest doceniane. Bo czy można porównywać naukę ze sztuka ?

M.

Takie inne od wszystkiego co czytałam.
Na początku miałam wrażenie, że osoba cierpi na schizofrenie albo inny rodzaj zaburzenia psychicznego. Ale w dalszej części opowiadania wyjaśnia się, ze po prostu tanieć to styl życia, że to coś więcej niż innym się wydaje.
Musze przyznać, że opowiadanie jest ciekawie napisane i zostanie w pamięci jako coś niespotykanego.

Zawsze lubiłam DeeDee. I jej taniec też. Oglądając bajkę miałam wrażenie, że bez DeeDee była by o wiele nudniejsza. Tym bardziej cieszę się, że przedstawiłaś ją poważniej, teraz jej taniec to nie tylko wygłupy, to pasja.

Pozdrawiam i życzę weny.

Nie oglądłam tego, nawet jednego odcineczka, więc poczytałam sobie teraz trochę o Dee Dee i kojarzy mi się ona z Lubą z HP. Taka niedoceniana, o opinii nieco stukniętej, wesoła i pozornie zawsze beztroska, dzięki tym "brakom" ma okazję kryć swój prawdziwy talent, pasję, której inni wolą nie zauważać. Rozumiem, iż Dee Dee jest zawsze w cieniu brata, itytuje i wprawia w zakłopotanie; jako starsza, powinna być mądrzejsza, ale jest spychana w cień. Tak to odbieram xD Taniec jest dla niej pasją, szansą na ucieczkę, na bycie pierwszoplanową postacią, prawdziwą gwiazdą na scenie. Kiedy tańczy, cała ta wiedza i mądrość, jakie cechują jej brata, tracą na znaczeniu, bo to ona zna się na ludziach, ich potrzebach, na pojęciu sztuki i piękna; tak, gdzie logika zawodzi, wkracza ona - piękna, wesoła, niosąca radość i pokrzepienie.
Mam jednak poczucie, że taki komentarz, choć pozornie skończony, nie jest dostatecznie dobry. To opowiadanie ma swoje drugie dno, puentę, wielowymiarowość i subtelniejsze piękno. Co nie pozwala mi go dostrzec, poza nieznajomością kanonu...? Może jestem jak Dexter, nie rozumiem sztuki, tylko walczę o swoje? Albo jak Dee Dee, zmuszam wszystkich, by widzieli to, co potrzebne mnie? Hm... Tekst o kreskówce, a wprawia mnie w zakłopotanie! Jest dobry, trudny, nietypowy! XD Pewnie przez to złowieszcze zakończenie - "nie zabieraj jej tego". Nie przyćmij jej intelektem? Nie zabraniaj tańczyć do upadłego? Nie lekceważ sztuki? Ileż znaczeń!
Zawiesiłam się nad tym maleństwem na dłuższą chwilę i, ostatecznie, uznaję to za dobry tekst i bardzo dobre tłumacznie. Dzięki!

Takie inne spojrzenie na Dee Dee... podoba mi się. W bajce nie znoszę jej, bo też taka jej rola, by wkurzać widza, niemniej jednak tutaj - jest faktycznie udręczoną duszą. Ucieczka w taniec? W sumie tak, wielu to robi. To też forma artystyczna, a artysta który nie cierpi nie ma za wiele do opowiedzenia.
Trochę smutne, że potrafi się zatańczyć niemal na śmierć, do omdlenia, byleby mieć poklask, widownię - tak przynajmniej wynikałoby z fragmentu, w którym tańczy, mimo że nie ma już sił.
To faktycznie każe zastanowić się nieco głębiej nad postacią, jaką jest siostra Dextera. I tylko do takiej Dee Dee jestem w stanie sobie w stanie powiązać Mandarka. Może on też spojrzał ponad wszystko i dojrzał jej ból poza głupotą?

Weny!
JokerFox.

Mam nadzieję, że chodzi o tę bajkę, a nie coś ambitniejszego, czego nie znam.

Ogólnie nigdy tego nie lubiłam - to było o chyba na cartoon netwoork, a tam były te bajki takie krzywe strasznie, no nie mój styl zdecydowanie, ani teraz, ani za dzieciaka. Pamiętam ten jazgoczacy głos Dextera i Diddy, ona chyba chodzla w jakimś różowym stroju? ALbo źle pamiętam. Cóż, długie patyczkowate nogi doskonale pasują do tej wizji z tańcem. I jej, to jest naprawdę dobrze napisane! Aż szok że nie do czegoś innego, gdzie wartością dodaną byłaby sama postać. Ta jest mi obojętna akurat.
Ale opis jest bardzo dobry i tak, jak nie ma kto ci klaskać, zaklaszcz sobie sam. Jak nikt w ciebie nie wierzy, bądź swoim największym fanem, co?
Ciekawy wybór tekstu, sam fakt, że w ogóle powstał.

Oooo, właśnie widzę, że mnie tu nie ma. Jak to dobrze czasem przy akcji znaleźć takie staruszki

Laboratorium Dextera zawsze było tą bajką, w której DeeDee strasznie mnie irytowała i nie mogłam na spokojnie się z kreskówki cieszyć. Po prostu przychodził zgrzyt. A tutaj... Tutaj mamy DeeDee z drugiej strony, jakby stanąć za taflą lustra weneckiego (fenickiego? - nigdy nie pamiętam, co je różni) jej życia i mieć wgląd w świat jej oczami. No bo jak może się czuć - zawsze gorsza, mniej mądra, mniej rozgarnięta... W zasadzie dzisiaj szkoda mi DeeDee. I zaczynam rozumieć jej potrzebę atencji. I jej potrzebę tańca - w końcu każdy w coś ucieka - w taniec, malarstwo, pisarstwo, w książki, filmy, seriale, FF... DeeDee pod tym względem jest po prostu tym bardziej zaniedbanym (?) dzieckiem, które nigdy nie będzie tak mądre jak brat i musi znaleźć sobie swój własny kawałek świata, w którym będzie lepsza.

Weny, niech zawsze Ci sprzyja,
Fia.