[BrzydUla] [D] [NZ] BrzyDrabble - seria drabble [13/100]

Fandom/Fandomy: BrzydUla
Autor/autorzy: Niezabudka
Beta/bety:
Pairing: Multipairing
Gatunek: Zależy od drabble
Ostrzeżenia: Brak
N/A*: Debiut na forum


001
Zjawisko.

Niewiele brakowało, a wpadliby na siebie na firmowym korytarzu. Odruchowo otaksował jej zaokrągloną tu i ówdzie sylwetkę, zgrabne nogi oraz kształtny biust opakowane w idealnie dobraną kreację Pshemko. Zachwycił się. Wtedy dobiegł go jej głos — ciepły, melodyjny i dziwnie znajomy.

Ula…? Czy to możliwe? Jak ja, koneser kobiecych wdzięków, mogłem nie dostrzec jej nieprzeciętnej urody? Gdybym dało się cofnąć czas, wszystko mogłoby potoczyć się inaczej. A teraz? Ona nawet na mnie nie spojrzy. Nie po tym wszystkim, co się wydarzyło. Poza tym jest jeszcze Marek. Nie mógłbym mu tego zrobić. Ukochana kumpla to rzecz święta, westchnął w duchu Sebastian.

Hahah Urocze <3 Witaj na Forum!

Ależ się cieszę, nie uwierzysz, ale wczoraj jeszcze wspominałyśmy też serial i inne stare seriale sprzed lata <3 i kto wie, może to idealne w czas, z racji planowanej kontynuacji?

Z technicznych rzeczy, lepiej by się czytało, gdybyś dodała enter po tytule i w połowie drabble. Poza tym wszystko dobrze. Narracja wypada bardzo kanonicznie i Sebastianowo. Chętnie poczytam więcej

Wirka. napisał:

Hahah Urocze <3 Witaj na Forum!

Ależ się cieszę, nie uwierzysz, ale wczoraj jeszcze wspominałyśmy też serial i inne stare seriale sprzed lata <3 i kto wie, może to idealne w czas, z racji planowanej kontynuacji?

Z technicznych rzeczy, lepiej by się czytało, gdybyś dodała enter po tytule i w połowie drabble. Poza tym wszystko dobrze. Narracja wypada bardzo kanonicznie i Sebastianowo. Chętnie poczytam więcej

Poprawione!

O kontynuacji mówiło się już od dawna, ale ten temat wypłynął znowu w grudniu zeszłego roku z okazji dziesiątej rocznicy zakończenia emisji serialu. To mnie zmotywowało, żeby wreszcie zacząć pisać coś, co mi od dawna chodziło po głowie

002
Zakazany owoc

Świadoma praw i obowiązków…, pomyślała, lecz w tym momencie zdała sobie sprawę, że w jej wypadku każde z tych słów to kłamstwo. Sięgając po to, do czego absolutnie nie miała prawa, przekroczyła nie tylko swoje obowiązki, ale też granice przyzwoitości. Targana sprzecznymi, ale jednocześnie niezwykle silnymi emocjami, nie była świadoma tego, co robi. Przynajmniej tak to sobie tłumaczyła. Posłuchała głosu serca i postanowiła być szczęśliwa. Za wszelką cenę. Do osiągnięcia tego stanu brakowało jej jednej rzeczy — pieniędzy. Violetta, przywłaszczając sobie służbową kartę i korzystając z niej bez opamiętania, w ogóle nie przewidziała przykrych konsekwencji, które teraz miała ponieść.

Z ao3:
Ooo, takie rzeczy to ja lubię! Zaczyna się tajemniczo i dopiero w ostatnim zdaniu wszystko się wyjaśnia
Ach ta Violetta

Dodam jeszcze, że kocham wszystkie Twoje drabble

003
Kolacja

Kiedy weszła do restauracji, to aż zaniemówiła z wrażenia. Nigdy wcześniej nie była w aż tak eleganckim miejscu. Podchodząc do stolika, jak urzeczona rozglądała się dookoła. Błyszczące jasne i ciemne marmury, a do tego różne elementy wykonane najprawdopodobniej z piaskowca nadawały temu wnętrzu niepowtarzalny charakter. Całości dopełniały pojedyncze zielone rośliny oraz kwiaty, idealnie wpisujące się w krajobraz, a także stonowane oświetlenie — żyrandole i kinkiety łudząco przypominające świece. Romantyczną atmosferę dopełniała grająca w tle muzyka klasyczna. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie fakt, że mężczyzną, który pomógł zająć Paulinie miejsce, a następnie usiadł naprzeciwko niej, był Lew, a nie Marek.

O widzisz! I znowu mój ship . Lew jest wszystkim, czego Paula potrzebuje, szkoda tylko, że ona tego nie dostrzega.
Ach... Tak lubię Cię czytać... Namówiłam Cię na drabble, to może teraz jeszcze namówię na spróbowanie sił w innym fandomie?

DreamsConstellation napisał:

Ach... Tak lubię Cię czytać... Namówiłam Cię na drabble, to może teraz jeszcze namówię na spróbowanie sił w innym fandomie?

Myślisz o jakimś konkretnym fandomie?

Jedynie o takim, żebym go znała

Pomyślę o tym, a tymczasem jeszcze trochę będę eksploatować BrzydUlę


004
Zaskoczenie

W swoim życiu widziała już niejedno. Podczas kilkuletniej pracy w tym miejscu była świadkiem wielu zaskakujących rzeczy. Z czasem nauczyła się nie dziwić niczemu. Jednak widok tych dwojga razem poruszył ją do głębi. On — piękny jak marzenie, za to ona — brzydka jak noc. Wyglądali tak, jakby właśnie przyszli z „Randki w ciemno”. Inaczej nie umiała wytłumaczyć sobie faktu, że tak przystojny facet pojawił się tu w towarzystwie, delikatnie mówiąc, niezbyt atrakcyjnej kobiety.  

Ten apartament senatorski to miał być tylko żart!, pomyślała z niedowierzaniem recepcjonistka w SPA, odprowadzając wzrokiem tę oryginalną parę. A oni go naprawdę wzięli! Świat się kończy.

Choć piękno zwykle jest "w oku patrzącego", to jednak trzeba przyznać obiektywnie, że Ula (przed przemianą) i Marek wyglądają razem, co najmniej dziwnie xD Cudowne jest, jak płynnie przedstawiłaś tę scenę okiem, tak mało istotnej dla fabuły postaci

Miło powspominać ten serial razem w wami chyba wszyscy uwielbiają Violetkę prawda?

Fajne łatki do kanonu - tak to się chyba nazywa, bo jak na razie trzymasz się tego, co było w serialu. Też jestem za parą Paula i Lew, mogliby sobie być razem i dać wszystkim spokój, zwłaszcza, że zawsze było mi jej trochę żal - to że była "pindą" nie tłumaczyło zdrad :/

No ba, jak tu nie kochać Violetty? To prawda, że na początku robiła Uli i innym osobom różne świństwa, ale później zaczęła się uczłowieczać a jej teksty po prostu wymiatają!

Generalnie zamysł drabbli jest taki, żeby podopisywać do serialu to, czego może nie było tam za dużo pokazane, więc planuję trzymać się kanonu w tym wątku.

Co innego tutaj: A gdyby tak, gdzie kanon jest trochę sobie, a opowiadanie sobie

005
Obrona własna

Ze wszystkich sił broniła się przed tym uczuciem. Aż za dobrze znała ból złamanego serca i obawiała się kolejnego rozczarowania. Jednak im częściej go widziała, tym bardziej bezbronna się czuła i nie mogła się doczekać kolejnej okazji, by chociaż przez chwilę móc pobyć w jego towarzystwie. Jego spojrzenie, uśmiech i głos sprawiały, że zapominała o całym świecie. Potem jednak zawsze przychodziła refleksja.

Czy to ma sens?, to pytanie wracało do Eli niczym bumerang. Władek mi się podoba, ale przecież muszę myśleć o Juleczku. Potrzebuję kogoś, kto byłby przede wszystkim ojcem dla niego, a dopiero potem facetem dla mnie.

I tutaj chyba wreszcie się Eli udało. Chociaż nigdy nic nie wiadomo, bo faceci, nawet ci porządni, potrafią bardzo negatywnie zaskoczyć. Trzeba czekać na ciąg dalszy serialu, wtedy się może dowiemy, czy Władek okazał się dobrym ojcem i partnerem/mężem
Słodki tekst, bo wreszcie widać to uczucie słynnej "bufetowej". W serialu jakoś nie emanowała wielką miłością do Władka, ale może właśnie dlatego, że po tylu przykrych doświadczeniach wolała być ostrożna i nie podawać serducha na talerzu tak od razu.

Dokładnie, co do Eli, rozważne podejście jednak. Randkowanie to jedno, ale wcielanie do rodziny i szukanie odpowiedzialnego partnera, który pomoże przy rodzinie - inna sprawa. Podoba mi się takie uzupełnianie kanonu oraz to, że bierzesz na warsztat różnych bohaterów

To taki dość angielski sposób drablowania - tzw. wycinki, czy też łatki do kanonu. Z moich dawnych czasów intensywnego pisanie został mi pogląd, że drabble powinno zawierać w sobie dwa elementy - albo zaskakujące zakończenie, zmyślną puentę, albo żart kończący drabble. Ale to zasada wprowadzona chyba tylko na forach swego czasu, nie mająca - jak na to spojrzę teraz - jakiegoś wielkiego sensu, bo i takie łatki są przyjemne, nawet jeśli "puentą" jest tutaj ujawnienie bohatera na końcu tekstu, a nie jakiś nagły zwrot.

Ech, tak tylko sobie rozważam na głos, starzeję się
Wrzucaj następne

006
Ratujmy, co się da

Ratujmy, co się da, pomyślała, przypominając sobie słowa znanej piosenki. Łatwo powiedzieć, westchnęła, czując, że ogarnia ją potworna rozpacz. Gdyby mogła cofnąć czas, to nie dopuściłaby do tego wszystkiego. Niestety, stało się. Co teraz? Czy da się jeszcze coś uratować? Pierwszy raz znalazła się w takiej sytuacji i nie miała pojęcia, co powiedzieć i zrobić. Mimo to postanowiła walczyć. Gdy go zobaczyła, z jej piersi wyrwał się żałosny okrzyk. Chciała błagać Mistrza o zmianę zdania, ale jeden rzut oka na niego i ludzi z „Fox Fashion” wystarczył, by ogarnął ją niepohamowany gniew.

— Zdrajca! — rzuciła gniewnie Iza.

007
Klub

To miejsce musiało być wyjątkowe, skoro co wieczór tak wiele osób pragnęło dostać się tutaj chociaż na chwilę. On jednak nie musiał czekać w niebotycznie długiej kolejce i zastanawiać się, czy zostanie wpuszczony do środka. Dzięki swoim znajomościom mógł korzystać z wejścia dla uprzywilejowanych gości. Od pierwszego razu zachwycił się tym będącym centrum nocnego życia w wielkim mieście klubem. Półmrok rozświetlany tylko pojedynczymi błyskami świateł, głośna muzyka, tłum ludzi i mocny alkohol — to pozwalało oderwać się od szarej rzeczywistości. Z czasem jednak przestało robić to na Jaśku wrażenie i coraz częściej tęsknił za spokojnymi wieczorami, które spędzał z Kingą.

6. Iza to absolutnie święta kobieta i zasługuje na szczególne wyróżnienie w tym serialu. To Drwinowska Pani Basia, bez której "ten zakład by upadł".

7. O, to dobry wątek. Głównie dlatego, że ta relacja wypada chyba ze wszystkich przedstawionych w serialu najbardziej wiarygodnie. Nastolatkowie robią tak głupie rzeczy, reagują tak emocjonalnie, są zazdrości i nie zawsze potrafią wybaczać. W tym wątku dodaje się wszystko. Nawet pozytywne, ostatecznie, zakończenie

Napisało się A, trzeba dopisać B...

BrzydUla to nie do końca mój świat, ale zajrzałam i tutaj, i z przyjemnością skomentuję krótko każdy z dotychczasowych tekstów.


Zjawisko
Dobry początek, nie wpadłam na to, że czytamy myśli Sebastiana, chociaż teraz stwierdzam, że powinno to być bardzo oczywiste. Jest zabawnie, lekko i bardzo serialowo.

Zakazany owoc
Cała Violetta Postać tak jaskrawa, tak oszałamiająco głupiutka, ale przecież swojska i znajoma xD Po prostu widzę ją jak lata po sklepach i trwoni firmowy kapitał

Kolacja
Tu mam problem, bo coś mi świta, że taka postać była, ale nie pamiętam po co i w jakiej roli. A Paulina to Paula, tak? Ona i Marek nigdy nie powinni zaczynać czegokolwiek między sobą, i pamiętam ją jako osobę zaborczą, zaabsorbowaną wzniosłymi myślami o wspaniałej przyszłości z Markiem. Nie znam kontekstu, nie mogę napisać nic sensownego.

Zaskoczenie
Pamiętam tę scenę, pamiętam!!! I nawet wiem, że pomyślałam sobie wtedy dokładnie to samo, co "twoja" ^^ recepcjonistka! Tym samym ten tekst podoba mi się najbardziej, idealnie wpisuje się w moją pamięć o tym serialu.

Obrona własna
Pamiętam postaci, ale już nie to, że mieli by być razem. Tak czy inaczej, dobra, życiowa postawa Eli. Ileż razy można popełniać błędy..? Ta decyzja jest zbyt ważna, by miała zostać podjęta pochopnie. Brawo, Elka! XD

Ratujmy, co się da
UWIELBIAM ten utwór. Kojarzy mi się z moimi rodzicami, zafundowali sobie równie idiotyczne życie i emocjonalną korbę. Tu jednak skojarzenie jest bardziej dosłowne, chodzi jedynie o tytuł. Iza była jedną z moich ulubionych postaci, i podziwiałam jej swobodę w dogadywaniu się z ludźmi. Jedni posądziliby ją o fałsz, uginanie się pod rządami despoty, ale to jej silny charakter pozwalał na bycie tak "uległą" wobec kaprysów Pshemko, i stanowił dla niego oparcie. Rzadko kiedy pozwalała sobie na nerwy, ale jak już tupnęła nogą, okazywało się, że wielki Mistrz robi się przy niej malutki i pokorny. Yay.

Klub
Miły tekst z wyważoną puentą. Pozwala wczuć się w cierpnienia młodego... eeee, Jaśka.


Podziwiam twoją kreatywność i umiar w jego dawkowaniu. Stonowane, ciepłe i bardzo kanoniczne teksty. Gdybym była większą fanką serialu, mogłabym okazać szczery zachwyt. W mojej sytuacji mogę jedynie gratulować pomysłów.

Ale Julkę Kamińską to szanuję, jakby co. Przesympatyczna osoba.

Dziękuję za wszystkie komentarze! Nic tak nie dodaje motywacji do tworzenia jak takie wspaniałe odpowiedzi

Wirka - dzięki za Twoje uwagi odnośnie samej formy. Ja dopiero rozpoczynam swoją przygodę, jeśli chodzi o drabble, więc z wielką uwagą zapoznałam się z Twoimi rozważaniami, jako bardziej doświadczonej koleżanki spróbuję poeksperymentować, zobaczę, jaki będzie tego efekt.

Salomanka - mimo że, jak sama napisałaś, BrzydUla to nie jest do końca Twój świat, naprawdę doceniam to, że zajrzałaś również do mojego wątku zdecydowanie jest to miejsce, gdzie "z umiarem dawkuję kreatywność", wrzucając takie luźne myśli, które miałam w głowie podczas oglądania serialu W równoległym wątku już tego umiaru nie mam, bo piszę całą historię oo początku - tyle, że po swojemu

5 - Obrona własna
Co do Eli, to mam wrażenie, że ona też przeszła swojego rodzaju "przemianę" - może nie tak wyraźną, jak Ula, ale jednak. Na początku wydawała się być osobą, która w bardzo lekkomyślny sposób podchodzi do związków - już choćby to, że rzuciła wszystko dla Rafała i wyjechała z dzieckiem do Elbląga to pokazuje. A potem jak lepiej poznała Władka, to już rozważniej podeszła do całego zagadnienia Z niczym się nie śpieszyła, a nawet miała odwagę przyznać się i przed sobą i przed nim, że dobro syna jest dla niej ważniejsze. Swoją drogą, ciekawe, jak to się w ogóle stało, że Julek pojawił się na świecie i Ela została z nim sama? Możliwych scenariuszy jest od metra

6 - Ratujmy, co się da
Salomanka - ostatnio mam jakiś nawrót, jeśli chodzi o słuchanie Budki Suflera i stąd mi się wzięło to skojarzenie. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że sama piosenka mówi o czymś innym, ale po prostu nie mogłam sobie odmówić jakiegoś nawiązania do mojej aktualnej manii
Wirka - cytując Józefa: "nie wiem, jak ta firma się bez niej kręciła", który mówił to o Uli, ale ja dokładnie tak samo myślę o Izie. Nie wyobrażam sobie i firmy i pracy Pshemko bez Izy

7 - Klub
Jak dla mnie relacja Jaśka i Kingi to taka historia Marka i Uli w miniaturze. Wiele podobnych elementów było w obu tych historiach. Tylko nie daje mi spokoju kwestia, czy pogodzenie się Jaśka z Kingą w ostatnim odcinku faktycznie byłoby trwałe?

008
Ten trzeci

Od pierwszego dnia ich znajomości wiedział, że w jej życiu istnieje ktoś inny. Mimo to, postanowił zawalczyć o względy tej niezwykłej kobiety i nie miał zamiaru się poddać. Nie zrażał się jej obojętnością, konsekwentnie starając się zmniejszyć dzielący ich dystans. Ona jednak okazała się uparta, bez względu na wszystko pozostając wierna swojej miłości do Marka. Bynajmniej nie ostudziło to jego zapędów, a wręcz zmotywowało do dalszych działań. Zdecydował, że nie cofnie się przed niczym, byleby tylko osiągnąć swój cel. Odważył się nawet ją pocałować, choć ona tego nie chciała.

Jeszcze będziesz moja, pomyślał Lew, odprowadzając wzrokiem uciekającą Paulinę.

Komentując teraz, będę na bieżąco, szkoda tylko, że naprawdę nie pamiętam Lwa Chyba nosił brązowy płaszcz...?
Chyba nie za bardzo skupiałam się na postaci Pauliny, nie umiem wyczuć jej postaci. Ja widzę tylko to pragnienie bycia z Markiem, zupełnie niezrozumiałe, ślepe i zaborcze. Odcięła się na inne, ekhm, możliwości. Czy Lew miałby u niej większe szanse, gdyby był bardziej stanowczy, romantyczny czy jak ona konkretny i zaborczy właśnie? Nie wiem, nie wiem... Ale czyta się dobrze ;P

Co do Jaśka i Kingi, dwie opcje tak naprawdę. Znam z dwa takie przypadki ludzi, którzy zeszli się na etapie gimnazjum/liceum i są ze sobą do teraz [czyli już długo, naprawdę]. To w sumie możliwe, że to byłoby TO uczucie. Ale bardziej prawdopodobne niestety, że wypaliłoby się na etapie studiów. Ale taką pierwszą nastoletnią miłość wspomina się do końca życia Racja, że trochę jest tu przeniesienie sytuacji między Ulą a Markiem, choć nie w tej skali, ale coś w tym jest

Co do Pauliny i Lwa, myślę, że gdyby się nie poddał? Paulina owszem, była kiedyś zakochana w Marku, ale później tak naprawdę to była kwestia przywiązania do Idei, nie do osoby. Świadczy o tym chociażby to uparte dążenie do ślubu. On był elementem jej PLANU i nie miało znaczenia, ostatecznie, czy ją kocha. Co czyni ją bardzo zgorzkniałą kobietą. Choć muszę przyznać, że ta scena, w której mierzy suknie ślubną, odejmuje jej punkt zołzowatości. Ostatecznie tkwiła w toksycznym związku. Pytanie, czy z Lewem nie wkopywałaby się w kolejny toksyczny związek? Tego się już pewnie nie dowiemy [CHOOOOCIAŻ MOŻE? A gdyby tak w kontynuacji? ]

ps. To taka dodatkowa rada odnośnie Drabble. Jeśli liczysz słowa, a wydaje mi się, że tak, to uważaj na WordCountera - on liczy znak pauzy/półpauzy jako słowo i w efekcie pokazuje Ci 100, mimo że masz 98.

Gdyby Lew nie poddał się tak łatwo, to może Paulina by w końcu uległa...? Kiedy przysłał jej obraz to widać było, że zrobiło to na niej niesamowite wrażenie. Wirka, to byłaby ciekawa opcja, żeby móc zobaczyć ich razem w kontynuacji

P.S. Wirka, do tej pory polegałam na ilości wyrazów w Wordzie, ale po Twoim komentarzu widzę, że będę musiała na piechotę przeliczyć słowa, żeby mieć pewność, że jest ich 100


009
Wypowiedzenie

Z niedowierzaniem przyglądał się trzymanemu w rękach dokumentowi. Po raz kolejny przeczytał jego treść, jakby miał zamiar nauczyć się jej na pamięć. Wciąż nie dopuszczał do siebie myśli, że to koniec. To prawda, że już raz niewiele brakowało, a odeszłaby z pracy, ale wtedy udało się to jakoś załatwić i cała sprawa rozeszła się po kościach. Teraz jednak wyglądało na to, że dziewczyna naprawdę ma zamiar się zwolnić. Nie potrafił wyobrazić sobie firmy bez niej. W jego oczach to właśnie ona była sercem i duszą „Febo-Dobrzański”.

Violetta, Violetta. Żyć z tobą źle, ale bez ciebie jeszcze gorzej, westchnął Sebastian.

010
Moja żona

Była przy nim zarówno w chwilach dobrych jak i złych. To z nią zawsze świętował wszystkie odniesione sukcesy, nie wyobrażając sobie, by ktoś inny mógł zająć jej miejsce. A kiedy odnosił porażki, to jedynie przy niej nie wstydził się łez. Tylko ona potrafiła ukoić jego ból i wlać w niego nadzieję na lepsze jutro. Przez ostatnie lata była jego wierną towarzyszką. Wiele rzeczy w jego życiu się zmieniało, ale ona wciąż pozostała taka sama: wyjątkowa i doskonała w każdym calu.

— Whisky, moja żono — zaśpiewał pod nosem Aleks, po raz kolejny tego wieczoru uzupełniając zawartość szklanki swoim ulubionym trunkiem.

Tak, tak, tak! To jest właśnie mój naukochańsiejszy drabbluś :3 Wiadomo czemu ( nie nie chodzi o whisky xD chociaż sama sobie też tak czasem podśpiewuję pod nosem, pijąc). Aleks jest postacią, która została przeze mnie zgłębiona na wszystkie możliwe sposoby, stąd mój podziw, bo prawdziwość i kanoniczność tego tekstu naprawdę zachwyca 

011
Ojciec

Ostatnio coraz trudniej było im się dogadać. Potrafili pokłócić się o jakiś drobiazg, a potem godzinami się do siebie nie odzywać. I to zawsze on, ojciec, musiał pierwszy wyciągać rękę do zgody. Dzisiaj jednak sprawa była poważniejsza, bo syn zrobił coś, co przelało czarę goryczy. W złości obaj powiedzieli sobie o kilka słów za dużo. W efekcie syn spakował swoje rzeczy i odszedł w siną dal, zadając ojcu cios w serce. Uczucie słusznego gniewu szybko ustąpiło miejsca smutkowi oraz niepokojowi o to, co będzie dalej.

Jakże ja mam do niego trafić? Wojtuś, jak mogłeś mi to zrobić?, lamentował Pshemko.

Ach, to niewdzięczne chłopaczysko, chciałoby się rzec Jak zwykle na początku myślałam, że to będzie o kim innym (Józef - Jasiek), ale byłam już przygotowana na to, że na pewno mnie zaskoczysz i się nie pomyliłam
Podziwiam zawziętość Pshemka w przypadku przekonania do siebie syna. Dopiero wtedy polubiłam jego postać, bo okazał się naprawdę ludzki. Bardzo dobrze podsumowałaś tę relację

I znowu o BrzydUli, której jakoś tutj mało ;P

Wypowiedzenie
Violetta, no co ty? Duszą firmy to ty może nie jestes, bez przesady, ale bez ciebie to już nie byłoby to samo! XD

Moja żona
Dżem, mój ukochany, i trunek także wyborny... Alekst to mógłby jednak hołubić bardziej przednie włoskie wino niż byle kolorową wódę, ale co tam, ja także chętniej raczę się bardziej ekskluzywnymi alkoholami niż soczki winogronowe Nie do końca widzę tę postać jako takiego, co w drinkach szuka ukojenia, ale hej, to twoja wizja, ja tu tylko komentuję.

Ojciec
Pshemko, Pshemko, co ty masz z tym Wojtusiem... Trzeba go było szykować na strażaka...
Ich relacje w serialu zawsze takie były, konflikt, szybka kontra, problem na całe życie, nie dające się załagodzić sprawy i spory... Życiowe, ale męczące, nie? xD

Czyta się miło, ale łatwo przegapić nowe wstawki, jakoś mi umykają... Żałuję, bo dobrze się zrelaksować przy tak zgrabnych tekstach, nawet jeśli dalej upieram się przy tym, że ten serial to nie mój świat