[HP][mM] Plan [HR/GG]

Autor: Disharmony
Beta: Brak
Pairing: Helena Ravenclaw / Godric Gryffindor
Fandom: Harry Potter
Gatunek: kto to wie
Ostrzeżenia: Brak
A/N: worek 6, 14. Helena Ravenclaw / Godric Gryffindor



Helena od zawsze uważała, że jej matka miała w życiu za dobrze.

Nie dość, że była założycielką, co już wynosiło ją pod niebiosa, nosiła dumnie diadem, a jej dom w Hogwarcie wypełniały bystrzaki i mądrale, to jeszcze porzuciła ojca Heleny dla Godryka Gryffindora.

Helena jednak miała plan. Po pierwsze - nie pozwolić matce na kolejne dziecko. Lubiła być jedynaczką i nawet nie chciała myśleć, jak cudowne dziecko urodziło by się tej dwójce.
Druga część była trudniejsza - musiała uwieść samego Godryka Gryffindora.

Nie dlatego, że był zabójczo przystojny i odważny - to mogłaby powiedzieć o co drugim mijanym na korytarzach chłopaku. Nie, przyczyna była zdecydowanie bardziej prozaiczna i przyziemna. Rowena pozbyła się adorującego ją Barona, odbierając córce szansę na szczęście. Chciała odpłacić jej tym samym. Poza tym, chodziły słuchy że Gryffindor był w łóżku bestią, a ona nie wierzyła, że ktokolwiek mógłby ją zadowolić.

Plan był prosty.

Wystarczyła porcja eliksiru miłosnego, który ważyli na eliksirach i zgaszone świece. Po ciemku była niezwykle podobna do swojej matki, a chociaż Gryffindor był potężnym czarodziejem, eliksir miłosny z pewnością stępiłby jego zmysły.

Od planu, przeszła do realizacji.

Podczas wieczornej uczty, gdy Godryk nie patrzył, dolała mu kilka kropli eliksiru do herbaty, po czym zajęła się rozmową z Helgą. Kiedy mężczyzna w końcu zdecydował się odejść od stołu, odczekała kilka minut i ruszyła za nim. Niejednokrotnie była w jego komnatach i wiedziała, jak się tam dostać. Pogładziła figurkę lwa za uchem, a jej oczom ukazało się wąskie wejście.

-  Roweno?

- Źle się czujesz, Godryku? - zaszczebiotała, wchodząc głębiej. Rozejrzała się i ruchem dłoni zgasiła wszystkie świece.

-  Mmmm, ktoś tu jest nieprzyzwoity - otumaniony eliksirem mężczyzna zachichotał niczym trzpiotka.

- Czyżbyś się skarżył? - zapytała, rozpinając guziki szaty. Godryk pokręcił energicznie głową po czym przyparł ją do kamiennej ściany i bez ostrzeżenia pocałował.

*

Mówi się, że każda plotka zawiera w sobie ziarnko prawdy. Po wspólnie spędzonym czasie, Helena śmiało mogła powiedzieć, że plotki nie doceniały Godryka. Miała wrażenie, że czuje każdy mięsień swojego ciała.

Kiedy próbowała się z niego zsunąć, myśląc, że w końcu zasnął, ten nagle złapał ją za pierś i przytrzymał w miejscu. Podniósł się, a jego usta znalazły się tuż przy jej uchu.

-  A już myślałem, że nigdy do mnie nie przyjdziesz, Heleno.

O proszę. Po raz pierwszy w Twoich tekstach (przynajmniej tych, które czytałam dziś, bo niewiele w głowie mam już po tym wszystkim teraz XD) to ta słabsza istota uwodzi, manipuluje i… cóż, wykorzystuje istotę silniejszą. Magia, eliksiry - potężna sprawa ^^

Jedno co. Eliksir miłosny chyba działał tak, że człowiek wiedział, na kogo jest napalony, nie? Ron po eliksirze mówił o lasce, którą ledwo kojarzył. Więc troszkę mi zgrzytnęło, że po eliksirze miłosnym Godryk jednak mówił o Rowenie. No, chyba, że był na tyle potężnym czarodziejem (albo ówczesna wersja eliksiru miłosnego była na tyle słaba, lub dziwnie działała), że po prostu zostały mu rzeczywiście przytępione zmysły i nagła chcica… wtedy why not

Zastanawia mnie zakończenie. Najwyraźniej Godrykowi nie wystarczała jedna partnerka. Złap je wszystkie, co? Łapać króliczka aż do utraty tchu? Ciekawe, co na to Rowena… ^^. W ogóle to mega ślizgońskie ze strony Heleny. Aż sprawdziłam, z jakiego jest domu (zgodnie z nazwiskiem, jak się okazało, ale bez zaskoczenia w sumie). Ale może to wypłynęła ta wspólna cecha ślizgonów i krukonów - dążenie po trupach do celu?

Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.

PS. literówka!

Cytat :

ważyli

Podoba mi się zakończenie tego tekstu. Pięknie wpisałoby się to w mój tekst o grzechach Godrica

Co do samej Heleny, zabrzmiała strasznie nastolatkowo, ale w sumie słusznie, ma to sens, biorąc pod uwagę jej wiek. Zazdrość wobec matki to też często spotykane, krótko, ale ją uargumentowałaś. To, że była zdolna do takich a nie innych planów, daje jej dużo Ślizgona, nie sądzisz? W każdym razie, pomyślałam sobie, że upiornie przypomina mi psychiczne nastolatki, które przeżyły w wieku nastoletnim totalny zjazd w stronę psychopatów. Poczytałabym dłużej o takiej psychopatycznej Helenie. Może kontynuacja?
Dlaczego uciekła. JAK naprawdę zginęła Rowena?

Zdecydowanie pasuje mi myśl, że Godric wiedział co robi. Serio, to nie tak, że alko załatwi sprawę. No, nie zawsze. Zwłaszcza, jeśli była jeszcze raczej niedoświadczoną nastolatką, a Godric miał zdecydowanie więcej za uszami. To zakończenie jest otwarte ale w taki dobry sposób, dający do myślenia, co dalej. Z sugestią, że ofiara była drapieżnikiem, drapieżnik okazał się tu sarenką, która nie wie, w co dokładnie się wpakowała.

Przyczepię się do jednej rzeczy. Nie ma opcji, że Godric pije herbatę do kolacji. Do Londynu zresztą herbata dotarła w 1652 roku... Helena zmarła jakieś 6 wieków wcześniej? To wino było
Weny!
W.

Muszę zgodzić się z Wirką., a jakże.
Twój tekst jest interesujący, ale najlepsze w nim jest ostatnie zdanie, któe dopełnia całości i sprawia, że staje się ona prawdziwie wiarygodna. Zazdrość Heleny, jej śmieszna, nieprzemyślana intryga, niczemu właściwie nie służą. Jest zazdrosną, ciekawską nastolatką, która sądzi, że poradzi sobie z odurzonym mężczyzną mogącym zaspokoić jej wybujałą ciekawość. Samo w sobie nie byłoby to złe, tylko nieco... miałkie. Zaprezentowanie nam Godryka w roli mężczyzny świadomego całej sytuacji i w pełni korzystającego z naiwności młodej Heleny, jej chętnego ciała i libido niemal równie rozbujałego jak jego własne, wypada bardzo wiarygodnie. Tekst wiele na tym zyskuje, dodając mu nieoczekiwanej głębi. Dzięki temu zakończeniu całość podoba mi się znacznie bardziej.
Wenuj, świetnie ci idzie

To ten tekst w którym ta słabsza, delikatna, niewinna istota nie jest uważana za pełnoprawną do decydowania o sobie, gdzie matka robi wszystko za nią, ehh.. i ta niewinna słabsza kobieta pokazuje, że potrafi wziąć sprawy w swoje ręce, czy może wręcz uda xDD To niesamowite, że uknuła taki uroczy plan, zresztą zastanawiam się gdzie była wtedy jej matka, bo wiemy, że zadbała o Godryka, żeby nie domyślił się, ale w jaki sposób odciągnęła matkę od jego komnat aby ta jej nie zastała, chyba, że w jej planach było ewentualne nakrycie ich by udowodnić ewentualną zdradę kochanka z jej własną córką.. ma to sens. Zawsze mnie bawi jak piszemy o kobietach z dawnych czasów, które mówią o pragnieniach i zachciankach. Kobiety w tych czasach nie potrafią wyrażać swoich seksualnych zachcianek, a co dopiero mówić o nich głośno, a co dopiero taka Helena, która żyła z tysiąc lat temu, ale no cóż, ktoś musiał być pierwowzorem dzisiejszych kobiet, czemu nie ona? Piękna, mądra, pod kloszem matki xDD A co do samego Godryka, zaciekawił mnie jego ostatni tekst. Spodziewał się jej, chciał jej? Może zagranie z jej matką było tylko po to by to córkę zaciągnąć do łóżka? Dobry tekst.
Weny,
Alexa