[SPN][D] Prawdziwa śmierć [DW/I]

Fandom/Fandomy: Supernatural
Autor/autorzy: Fia.
Beta/bety: Wirka. się przyglądała, ale mam wrażenie, że nie klepnęła ostatecznie, więc błędy moje!
Pairing: Dean Winchester/Impala
Gatunek: obyczaj/angst
Ostrzeżenia: Spoiler S06E01
N/A*: UWAGA: serce i dusza Impali zaczęły działać dopiero przy odpowiednim traktowaniu, w związku z czym autorka nie uwzględnia jej wcześniejszych właścicieli - bo sama Impala tego nie robi!





Ktoś mógłby powiedzieć, że umierała już wielokrotnie. Że - tak samo jak on - powstawała jak feniks z popiołów, odradzała się, pozostając wierną swojemu zadaniu. Swojej misji. W ostatnich kilku dekadach widziała wiele potworów. Towarzyszyła w polowaniu tak wielu Łowcom - ale nigdy nie jeździła bez niego. No, może poza epizodem, którego wolałaby nawet nie pamiętać.

Ktoś mógłby powiedzieć, że umierała już wielokrotnie. Jednakże on zawsze doprowadzał ją do stanu świetności - potrafił dokonać cudu mimo usilnych zapewnień innych, że to już nie ma sensu, że umarła. Jednak jego wiara wystarczyła, by na nowo wrócić na drogi, prowadzić ich ku kolejnej przygodzie.

Ktoś mógłby powiedzieć, że umierała już wielokrotnie. Ale dopiero teraz, zostawiona samej sobie, stojąca samotnie w garażu, opuszczona przez niego czuła, że umiera. Jej śmiercią nie były stłuczki, wypadki, zużywające się części. Prawdziwą śmiercią Impali był brak polowań. I to, że - zdawałoby się - on nigdy więcej nie wsiądzie za jej kółko.

Ach tak. Dlaczego Supernatural to dla mnie serial fantasy?
Nie, nie dlatego, że występują w nim anioły i demony.
Nie, nie dlatego, że występują w nim duchy, wampiry, wilkołaki, dżiny, rugaru, bogowie, strzygi, chowańce, wiedźmy, ghule i innego rodzaju potwory.
Nie, nie dlatego, że bohaterowie, nie tylko główni, mają tendencję do powracania zza światów.

Gdzieś w głębi mojego umysłu jest miejsce na przyjęcie do informacji, że wszystko wyżej wymienione może istnieć/zdarzyć się naprawdę.

Ale w to, że Dean naprawił Impalę tyle razy, szczególnie po wypadku pod koniec pierwszej serii, kiedy wręcz skasował to auto, no w to nie uwierzę!

A wracając do tekstu, to fajnie, że napisałaś o Impali, bo zawsze uważałam, że to trzeci główny bohater, a w mojej hierarchii "Co chciałabym dostać pod choinkę" na pierwszym miejscu jest Impala, przeganiając nawet Impalę z Deanem w środku.

Zawsze więc uważałam, że to przepiękne i niezwykłe auto zasługuje na personifikację. Dziękuję, że się tego podjęłaś.

Pozdrawiam i życzę weny.

Absolutnie zasługuje i to była moja pierwsza myśl, gdy Fia spytała, o czym w związku z tym sezonem może napisać. O Impali, powiadam, to to niesamowita rzecz. Osobiście - nie wiem jak wy, ale jakby co, ja mówiłam pierwsza! - jeśli kiedykolwiek odwalimy Imagowe zaślubiny, to ja chce Impale. Nie wiem jak, ale chce. Taką, czarną, cudną, może być stara, może się trząść, ale ma mieć duszę.



Aż mi się jej żal zrobiło. Wiecie, TARDIS w Dr. Who ma osobowość, świadomość, tożsamość, dali jej nawet ciało na jeden odcinek. Dlaczego nie Impala?
Dziękuje,
W.

Oh, Impalo, ty piekna Impalo. Nie wiem skąd Cię wziąć, żęby pojechać do ślubu. Czemu jesteś dla mnie taka niedotępna...

Jaki to jest ładny tekst. Taki poruszający. Dużo w nim emocji. Bo auto to nie tylko auto. Ona też ma emocje. Ono też ma uczucia. Przywiązuje się do nas tak samo jak my do niego. A więź Deana i Impali jest wyjątkowa. Naprawdę współczuje jej tego co musiła przeżywać, gdy on odszedł, jak myślała, na zawsze.

A ja jestem już tylko pustym naczyniem wypluwającym komentarze... nie ma już we mnie duszy. Żegnajcie....