[HP][D] Cztery Pory Roku: Lato [HP/DM]

Fandom: Harry Potter
Autor: Alexandrine
Beta: zajrzała Saraknya
Pairing: Harry Potter/Draco Malfoy
Gatunek: Angst
Ostrzeżenia: Niekanoniczne postaci
N/A: Część druga serii



Hermionie i Ronowi urodził się syn, nazwali go Syriusz. Weasley do dzisiaj żałuje, że nie mogłeś być świadkiem na ich ślubie.

Nadeszło lato, a ja tak bardzo chciałbym zabrać cię gdzieś daleko stąd. Z dala od tego miejsca. Zawsze chciałeś pojechać do Nowej Zelandii.

Tęsknie za twoimi oczami – zielonymi punktami pełnymi szczęścia i radości. W moich została już tylko nadzieja.

Nasz ogród jest pusty, róże zasadzone twoimi rękoma, nie chcą kwitnąć, od tamtego momentu. Czy to znak?

Wiesz, że Prorok Codzienny znów wydrukował artykuł o mnie? Nosi tytuł „Dracon Lucjusz Malfoy całkowicie uniewinniony”. Wczoraj odbyła się moja ostatnia rozprawa.

Draco nadal ma nadzieję, że Harry się obudzi. Szkoda, że to tylko złudne uczucie. Tutaj Malfoy prawdopodobnie jest w miarę dobrych stosunkach z Wesleyami, bynajmniej tak to odczytuję. Było do przewidzenia, że ciągle będzie coś opowiadał swojemu wybrankowi.

Draco utrzymujący kontakt z Hermioną i Ronem, zastanawiające, może w końcu wyszli ze skorupy ignorancji i zakolegowali się z blondynem. Albo może fakt choroby Pottera jak i to, że chłopakowi musi być ciężko zbliżył ich do siebie? Kto wie? Ale miło czyta się, iż w jakimś stopniu utrzymuje z nimi kontakt. Opis oczu przywodzi na myśl smutne szczeniaka, czekającego aż opiekun wróci z pracy, jest dziwnie chwytające za serce.
Fakt nie kwitnienia róż także ciekawie odwzorowuje podniosłość sytuacji, ukazuje że nawet ogród – coś na pozór nie czującego - odczuwa stratę jeden z osób.
Cieszy mnie fakt, iż uniewinniono Malfoya, ogólnie w fickach jak uznawany jest za winnego jest to krzywdzące. Nikt nie wybiera sobie rodziny, a mało kto się jej przeciwstawia.

Hejo!

Smutne to takie. Przeczytałam najpierw wszystkie 4, czekając, z nadzieją... Już jej nie mam, ale wracam do każdego z tych tekścików. Podoba mi się, że Draco, Snape i Weasleyowie trzymają się razem. Harry daje okejkę - nawet jeśli tylko mentalną. Wyobrażam sobie to wielkie przyjęcie, wydane na cześć Severusa i jego mikstury, gdyby to się powiodlo. Gdyby Harry wrócił do "siebie". Ciekawi mnie historia przed. Jak do tego doszło, co się wydarzyło, że historia czterech pór roku wygląda tak, a nie inaczej. Cóż - prewnie się nie dowiem

Pozdrawiam, i niech Wen zawsze Ci sprzyja!
Tony.

dobrze poprowadzony ciąg dalszy krótkiej historii, którą znamy z wiosny. Tutaj co prawda przytłoczyłaś mnie na samym wstępie, nie dość, że nie znoszę Weasleyów to jeszcze nazwali dzieciaka po Blacku. Którego też nie lubię, plus wydaje mi się, że Ron stracił tyle bliskich, że akurat Syriusz nie byłby pierwszym imieniem, po jakie sięgnie. Chyba, że ku pamięci Harry’ego, no ale liczymy, że ten się obudzi. No chyba że to drobna sugestia, że Hermiona miała z Blackiem romans i stąd to imię Podoba mi się fragment o różach, o tym jak jest naprawdę, że nie tylko Draco, ale całe ich domostwo z utęsknieniem wyczekuje aż Harry powróci do życia. Być może jego pojawienie się na nadałoby sens nie tylko jednemu istnieniu ale i stałoby się powodem a wręcz wymówką do dalszego życia. Póki co przy życiu Draco trzyma nadzieja. Strach pomyśleć, co będzie, gdy i ona zgaśnie.

Część druga, nadal ansgt. Minął jakiś czas, przyszło lato. Ale róże nie rosną. Czekają na Harry’ego.

Czyżby Draco pogodził się z Hermioną i Ronem? Ciekawa jestem, czy przed tym, co stało się Potterowi, czy po tym… I co mu się stało. Nie lubię nie wiedzieć, a Ty mi tego nie mówisz! Jedno, co mówisz, i co jest dobre, to całkowite uniewinnienie Draco. Tylko od czego? Od zbrodni wojennych? Czy od czegoś, co stało się Potterowi? No powiedz mi!

Biegnę do kolejnej części!

Weny, niech zawsze Ci sprzyja,
Fia.

Chcesz komentarz - masz komentarz, a musisz wiedzieć, że trochę się naszukałam tekstu, jakiego ci jeszcze nie komentowałam :p

Rozumiem, że drabble, że taka konwencja, ale, och, jakże źle mi się to czyta przez to ograniczanie się do liczby słów, bez zwracania uwagi na płynność snutej opowieści... W końcu to wszystko ^^ to słowa, historie, jakie Draco opowiada Harry'emu. I co, tak skacze z tematu na temat? Ugh :p Moja wyobraźnia ma niezłe pole do popisu, i ubarwiam to sobie jak mogę. I, no dobra, czuję tę rozpacz i beznadzieję, w końcu nawet róże nie kwitną, i może Potter też skręca się wewnętrznie, że mu takie dobre imię zmarnowali na rudowłosego potomka, i ciągle płyniemy ku czemuś strasznemu, nie wiedząc, jak to się zaczęło i czym się skończy, ale coś czuję, że "płakałabym" o wiele bardziej, gdybym mogła bardziej uwierzyć samemu Draco i głębiej wsłuchać się w jego opowieść.
S.